Ηταν Σεπτέμβριος του 1956, όταν η Σοφία Λόρεν έφτασε στο αεροδρόμιο της Αθήνας περικυκλωμένη από θαυμαστές της που της επιφύλαξαν θερμή υποδοχή. Χρειάστηκε η επέμβαση της Αστυνομίας για να διαλυθεί το πλήθος και να μπορέσει να διαφύγει η ιταλίδα σταρ, που λίγες μέρες αργότερα, θα ξεκινούσε τα γυρίσματα της ταινίας «Το παιδί και το δελφίνι», στην Ακρόπολη, τον Σαρωνικό και βέβαια κυρίως στην Υδρα.

Αυτό το νησί είναι που της έχει μείνει αξέχαστο και το θεωρεί το ωραιότερο μέρος που έχει γυρίσει ταινία σε όλο τον πλανήτη, όπως εξομολογείται στους «New York Times».

«Εκανα μια ταινία, «Το παιδί και το δελφίνι«, στην Υδρα, ένα από τα ωραιότερα μέρη στον κόσμο. Το θυμάμαι με πολύ μεγάλη χαρά γιατί για μένα ήταν η στιγμή που ξεκίνησα την καριέρα μου στο αμερικανικό σινεμά και παράλληλα, ξεκινούσε τότε η ερωτική μου σχέση με τον άντρα μου (τον Κάρλο Πόντι). Μου θυμίζει όλα όσα ανακάλυψα στον σύζυγό μου. Ηταν μία υπέροχη στιγμή στη ζωή μου, γεμάτη ευφορία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Υδρα», λέει η Σοφία Λόρεν, που τότε ήταν 22 ετών.

Η 80χρονη ηθοποιός μιλάει στην αμερικανική εφημερίδα με αφορμή την έκδοση της αυτοβιογραφίας της «Χθες, σήμερα, αύριο: Η ζωή μου». «Οταν φτάνεις στην υπέροχη ηλικία των 80, έχεις μια ακατανίκητη επιθυμία να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή, να ξαναγεννηθείς με τις αναμνήσεις σου και κατά κάποιο τρόπο, να ερωτευθείς το μέλλον σου. Είχα πολλά να πω, πολλά να θυμηθώ για αυτό άρχισα να γράφω λίγα πράγματα και τα έβαλα σε ένα κουτί. Σιγά σιγά έγινε βιβλίο και όταν το τελείωσα, ήμουν πολύ περήφανη για αυτό. «Σοφία, είπα, «τα κατάφερες ξανά». Είναι μία υπέροχη ιστορία, γεμάτη τόσα πράγματα, τόσες αναμνήσεις, καλές, κακές, γιατί μερικές φορές η ζωή είναι πολύ σκληρή. Πολύ βίαια, ειδικά όταν γεννήθηκα και μεγάλωσα στον πόλεμο. Αλλά φυσικά, το τέλος της ιστορίας είναι ευτυχισμένο», λέει η μεγάλη ηθοποιός.

Η ταινία «Το παιδί και το δελφίνι» ήταν η πρώτη μεγάλη διεθνής παραγωγή που γυρίστηκε στην Ελλάδα κι έμελλε να κάνει γνωστά σε όλο τον κόσμο τα καταγάλανα νερά και τις φυσικές ομορφιές της χώρας.

Στην ταινία, η Λόρεν υποδύεται μία φτωχή δύτρια σφουγγαριών στην Υδρα, που ανασύρει από ένα ναυάγιο, το χρυσοχάλκινο άγαλμα ενός παιδιού πάνω σε ένα δελφίνι (το οποίο μάλιστα υποτίθεται ότι έχει μαγικές δυνατότητες).

Ο φίλος της θέλει να το πουλήσει σε έναν ύποπτο συλλέκτη αρχαιοτήτων, ενώ η ίδια θέλει να το δώσει στον ανθρωπολόγο που τη φλερτάρει και που με τη σειρά του θα το επιστρέψει στην ελληνική κυβέρνηση.

Για τις ανάγκες των υποβρύχιων γυρισμάτων, οι παραγωγοί ζήτησαν τη συνδρομή του Ζακ Ιβ Κουστώ.

Στην ιστορία έχει μείνει και το… χαντάκι που έσκαψαν στην παραλία για να «ισοφαρίσουν» τη διαφορά ύψους της ιταλίδας σταρ με τον κοντύτερο συμπρωταγωνιστή της Αλαν Λαντ. Η Λόρεν περπατούσε μέσα στο χαντάκι, έτσι ώστε να φαίνεται πιο κοντή από αυτόν.