Το επόμενο ραντεβού της με τους απανταχού σινεφίλ έχει δοθεί για τον Νοέμβριο, όταν θα προβληθεί το «Blast» του Σύλλα Τζουμέρκα. Λίγο πολύ πάντως το κοινό που θέλει να ενημερώνεται για την κινηματογραφική ημερήσια διάταξη έχει άποψη για την ταινία η οποία έχει παρουσιαστεί στα διεθνή φεστιβάλ του Λοκάρνο και του Τορόντο. Συναντήσαμε τη βετεράνο του νέου ελληνικού κινηματογράφου, λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση των εμφανίσεών της στο Εθνικό Θέατρο ως Σεσίλ στη «Δυτική αποβάθρα» του Κολτές σε σκηνοθεσία Λουντοβίκ Λαγκάρντ.

Είναι το επάγγελμα της υποκριτικής σε μια διαρκή κρίση;

Οι ηθοποιοί πάντα κυνηγούσαμε τα λεφτά μας. Δεν μας τα έδιναν εύκολα, το πρώτο που μας έλεγαν είναι «δεν έχουμε!». Και δεν είναι μόνο στο σινεμά το πρόβλημα. Στα θέατρα δεν βάζουν ένσημα, δεν πληρώνουν πρόβες… Φυσικά υπήρξε και μια χρυσή εποχή που είχαμε αξιοπρεπείς αμοιβές. Εχει σημασία μεγάλη να μπορείς να πεις, ΟΚ, αφοσιώθηκα τρεις μήνες, και πληρώθηκα! Σκέψου πως δεν έχουμε πνευματικά δικαιώματα! Ολη η ταινία στηρίζεται σε σένα –και όλη η περιφρόνηση επίσης. Η νέα γενιά παραγωγών, όμως, σε θέατρο και σινεμά, έχουν ευτυχώς μια άλλου είδους νοοτροπία.

Εχετε παίξει σε πολλές ταινίες τζάμπα;

Δυο τρεις, σίγουρα. Η «Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά» ήταν μια απ’ αυτές, αλλά το ευχαριστήθηκα. Σκέψου πως την ίδια περίοδο δούλευα με τον Μιχάλη Κακογιάννη –κάναμε «Τρωάδες» στην Επίδαυρο. Τη μέρα γύριζα τον «Μουσακά» και έπεφταν τα τρελά γέλια με τον Κούτρα, και το βράδυ βυθιζόμουν στη φόρμα και στο ακαδημαϊκό… Και έλεγα, πότε θα ξημερώσει να απελευθερωθώ!

Οι κωμικές σας εμφανίσεις είναι σπάνιες, το είδος όμως φαίνεται να σας πηγαίνει πολύ.

Σε παρακαλώ, πες το δυνατά! Σαν τρελή θέλω να παίξω κωμωδία, είναι ένα από τα δύο είδη που με γοητεύουν. Τώρα έχουμε πέσει όλοι με τα μούτρα στο θέατρο. Κόπηκε η παραγωγή τηλεοπτικών σίριαλ και κάνουν όλοι πια τρεις και τέσσερις παραστάσεις την εβδομάδα για να συμπληρώσουν έναν μισθό.

Το δεύτερο είδος που σας ενδιαφέρει ποιο είναι;

Το ψυχολογικό θρίλερ. Εκατσα προχθές στην τηλεόραση και είδα το «Pelican brief» (του 1993, με Τζούλια Ρόμπερτς και Ντένζελ Ουάσινγκτον). Τρελάθηκα! Πολύ θα μου άρεσε να παίξω σε κάτι τέτοιο –μου λείπει μια μεγαλύτερη ποικιλία θεμάτων στο σινεμά μας. Οι Δανοί δεν κάνουν μόνο «Οικογενειακές γιορτές», ούτε αποτελεί δείκτη του σινεμά τους ο Λαρς φον Τρίερ. Στην Ελλάδα ιδιαίτερα, αισθάνομαι πως οι κινηματογραφιστές πέρασαν μια κρίση μαζί μου.

Θεωρούσαν πως είχατε «φορεθεί» πολύ;

Ναι, πως ήμουν ένα πρόσωπο πολυχρησιμοποιημένο από μια πολύ συγκεκριμένη γενιά. Και δεν με ήθελαν. Εκεί είναι που επέστρεψα στο θέατρο. Πέρασαν έτσι πέντε χρόνια. Και μετά άρχισαν να με επισκέπτονται: Πρώτα ο Γιάννης Σακκαρίδης με το «Wild Duck», μετά η Κωνσταντίνα Βούλγαρη με το «Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους», και τέλος ο Σύλλας Τζουμέρκας για το «Blast».

Πείτε μου το πρώτο πράγμα που σας είπε.

«Με απασχολείς έναν χρόνο, το ξέρω ότι μου αρέσεις σαν ηθοποιός, αλλά δεν μπορώ να βρω τι να κάνω για να σε αλλάξω!». Μέχρι που μας προέκυψε το συγκεκριμένο κούρεμα και χρώμα. Είναι ουσιαστικά ένας φόρος τιμής στο κούρεμα που έκανε ο Βιντάλ Σασούν στη Μία Φάροου για το «Μωρό της Ρόζμαρι». Μετά ακολούθησαν οι πρόβες, ένα καλοκαίρι σκληρό, στο μικρό σπίτι του Σύλλα, με πολλή ζέστη, πολλά τσιγάρα και πολλή χαρά. Θα ήθελα πολύ να επαναλάβω αυτή την εμπειρία, να ξαναδουλέψω μαζί του. Τον θαυμάζω τον Σύλλα, έχει μια «ειδική» ενέργεια, που με ενδιαφέρει. Δουλέψαμε υπέροχα και με την Αγγελική Παπούλια, την πρωταγωνίστρια της ταινίας, με την οποία συνεργαζόμαστε και στο θέατρο. Είναι υπέροχη ηθοποιός –και είναι και κούκλα!

Σήμερα, παρακολουθείτε το ελληνικό σινεμά;

Συνέχεια –είμαι και μέλος της Ακαδημίας. Στο mainstream υπάρχει πρόβλημα. Η τελευταία καλή κωμωδία που είδα ήταν το «Bank Bang». Γίνονται βέβαια και σημαντικές μεγάλες παραγωγές: Η «Μικρά Αγγλία» είναι σπουδαία ταινία στο είδος της. Από την άλλη, είδα το «Στο σπίτι» του Αθανάσιου Καρανικόλα και το λάτρεψα. Η Μαρία Καλλιμάνη δίνει σπουδαία ερμηνεία εκεί, και η ταινία η ίδια είναι «Το προξενιό της Αννας» για το 2014. Δυστυχώς δεν έχω βρει τον χρόνο ακόμα για να δω το «Ξενία», και είμαστε και φίλοι με τον Πάνο!

Θυμήθηκα την… «Ξένια», την ταινία που είχατε γυρίσει το 1986 με τον Πατρίς Βιβάνκο.

Πού το θυμήθηκες; Εμαθα γαλλικά και οδήγηση γι’ αυτή την ταινία, ήταν από τις μεγάλες περιπέτειες της ζωής μου. Το αυτοκίνητο μου έμεινε –τα γαλλικά ξεθώριασαν. Αλλά είναι αγαπημένη μου ταινία αυτή. Είχε πάει και καλά έξω.

Εξω πάμε καλά, εδώ όχι και τόσο.

Αυτό δεν αφορά μονάχα το ελληνικό σινεμά. Ο κόσμος τα χρήματά του θα τα δώσει ή στο θέατρό, ή σε καμιά ταβέρνα! Με τον κινηματογράφο θα πάρει το DVD ή θα το κατεβάσει. Και θα έπρεπε να αλλάξει η νομοθεσία στην Ελλάδα –η κόρη μου ζει στο Βερολίνο και φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να προσπαθήσει κάτι τέτοιο, οι νόμοι εκεί είναι αυστηροί. Μπορεί όμως να κατεβάσει μια ταινία με αντίτιμο ενός ευρώ. Ε, το θεωρώ μάλλον δίκαιο. Κι εγώ, μερικές φορές της γράφω usb-άκια, και τα στέλνω. Ντρέπομαι που το λέω τώρα, αλλά το κάνω, μιας και εδώ η κατάσταση είναι ελεύθερη.

Είχε ποτέ καλή σχέση με την κινηματογραφική αίθουσα ο έλληνας θεατής;

Οχι, η αλήθεια είναι πως δεν κατάφερε να το εντάξει στην κουλτούρα του. Πριν το ’70 ήταν η μόνη διασκέδαση! Στη δεκαετία του ’80, όμως, έγιναν κάποιες εμπορικές επιτυχίες που πιστεύω πως ήταν και ωραίες ταινίες. Τώρα εκκρεμεί το ζήτημα μιας αξιοπιστίας που πρέπει να ξαναχτιστεί. Ο έλληνας θεατής πρέπει να συνειδητοποιήσει πως οι σκηνοθέτες μας δίνουν αγώνα γι’ αυτά τα φιλμ.

Φαντάζομαι το ίδιο ισχύει και για το «Blast».

Ναι, αλλά ο Σύλλας υπερέβη όλα τα εμπόδια και μπράβο του! Ο ελληνικός κινηματογράφος γίνεται με πολύ μεγάλες θυσίες από τη μεριά όλων. Ακούω για παράδειγμα πως ο Νίκος ο Γραμματικός έχει κάνει μια εξαιρετική ταινία για τη «Μήδεια» –και δεν έχει διανομή! Από την άλλη, μας λείπει και ένα ουσιαστικό, mainstream σινεμά για την κρίση. Είδες τις «Ιστορίες για αγρίους»; Ρε, τι ωραία ταινία! Αυτή, χωρίς να μιλάει για κρίση, αντιλαμβάνεσαι αμέσως ποιο είναι το ζήτημα της: οι άνθρωποι είναι στα κάγκελα, το σύστημα το δημόσιο είναι καθ’ όλα εχθρικό, το νιώθεις πως κάτι πάει στραβά στη χώρα. Αυτό εννοώ. Είμαστε στα όριά μας. Δεν μπορείς να μη μιλήσεις γι’ αυτό…

INFO

«Α Blast» του Σύλλα Τζουμέρκα, σε σενάριο του ιδίου και της Γιούλας Μπούνταλη. Παίζουν οι: Αγγελική Παπούλια, Βασίλης Δογάνης, Μαρία Φιλίνη, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Μπινιάρης, Μάκης Παπαδημητρίου. Η προβολή της ταινίας είναι προγραμματισμένη για τον Νοέμβριο.