Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι αρκετοί δοκιμάστηκαν κατά το πρόσφατο παρελθόν στη θεατρική μουσική –με μοιρασμένες εντυπώσεις, έστω -, τη νέα σεζόν αυξάνονται και πληθαίνουν. Ο λόγος για τους τραγουδοποιούς, συνθέτες, ερμηνευτές της νέας γενιάς ή όπως αλλιώς προτιμάτε. Ο Κωστής Μαραβέγιας, η Μόνικα, ο Γιάννης Χαρούλης και ο Lolek δίνουν, άλλος νωρίς, άλλος αργά, ραντεβού με το θεατρόφιλο κοινό.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ. Με τη μορφή δραματοποιημένου αναλογίου είχε παρουσιαστεί στον Ιανό την περασμένη άνοιξη η «Κατερίνα» του Αύγουστου Κορτώ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με τη Λένα Παπαληγούρα και σε μουσική επένδυση του Lolek, δηλαδή του Γιάννη Αναγνωστάτου.

Αυτό ήταν μια πρόγευση για την ολοκληρωμένη πια παράσταση που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Θησείο. Οπως λέει ο γνωστός τραγουδοποιός, η «Κατερίνα» περιέχει μια πολύ οδυνηρή ιστορία, δοσμένη όμως από τον συγγραφέα με τρόπο όχι δυσβάσταχτο, που δεν υπερτονίζει τα σκληρά γεγονότα. «Σε πολλά σημεία υπήρχε το στοιχείο της εμμονής και αυτό μου έδωσε μια κατεύθυνση για να δημιουργήσω κάτι ανάλογο μουσικά, να φτιάξω συνθέσεις που θα πρόδιδαν αυτές τις εικόνες». Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται, σύμφωνα με τον Lolek, η παιδικότητα που πηγάζει από τις μνήμες της αθώας ηλικίας της ηρωίδας.

«Ο ψυχισμός της Κατερίνας είχε τα άκρα της εμμονής και της ψύχωσης αλλά και εκείνο του τραυματισμένου παιδιού. Η ουσία που προσπάθησα να καταγράψω ανάμεσα σε αυτό το δίπολο είναι ένα ήσυχο νανούρισμα». Η φαινομενική ησυχία και γαλήνη ενός τέτοιου ρυθμού, για τον Lolek, μπορεί να πάει σε μια πιο οδυνηρή και άρρωστη εξέλιξη. Αυτή πάντως δεν είναι η πρώτη απόπειρά του για τη συγγραφή πρωτότυπης μουσικής. Τον περασμένο Νοέμβριο είχε συνθέσει μελωδίες για την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Ακύλλας Καραζήσης, με θέμα την Αθήνα. Το έργο ήταν μια συρραφή από κείμενα και αλληλογραφία των Σεφέρη, Πεντζίκη, Βαλτινού, τα οποία σκιαγραφούσαν την πόλη από τις αρχές του 1920 έως το 1980. Αυτές τις ημέρες ο γνωστός τραγουδοποιός δουλεύει για τη νέα παράσταση της Μαίρης Ξανθοπουλίδη, η οποία βασίζεται στο έργο του Ρακίνα «Βερενίκη» και θα παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή Μπετόν, ενώ στα τέλη του μήνα θα βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων η νέα του δουλειά, από την εταιρεία Μικρή Αρκτος, που φέρει τον τίτλο «Ουρανός μολύβι».

ΜΟΝΙΚΑ… ΚΑΡΑΜΑΖΟΦ. Η υπογραφή της Μόνικας βρίσκεται στο νέο πρόγραμμα του Θεάτρου Τέχνης αφού θα συνθέσει μουσική για την παράσταση «Αδελφοί Καραμάζοφ» του Ντοστογέφσκι, η οποία αναμένεται την ερχόμενη άνοιξη στο Υπόγειο, σε σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη.

Το πρώτο μουσικό δείγμα από «συνάντησή» της με θεατρικό κείμενο η Μόνικα το είχε δώσει το 2011 –είχε κυκλοφορήσει ήδη δύο προσωπικούς δίσκους –μέσα από την παράσταση της Αντζελας Μπρούσκου «Μαμά – Η ζωή είναι αγρίως απίθανη», μια σύνθεση η οποία στηριζόταν στο μυθιστόρημα «Μαμά» της Αμαλίας Μεγαπάνου και στα ημερολόγιά της που εκδόθηκαν υπό τον τίτλο «Η ζωή είναι αγρίως απίθανη». Η επόμενη προσπάθειά της ήταν για την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη, έπειτα από την κυκλοφορία του τρίτου προσωπικού της δίσκου (Primal). Η γνωστή ερμηνεύτρια είχε δηλώσει τότε ότι προσέγγισε την πρόκληση σαν να επρόκειτο για κινηματογραφικό soundtrack και όχι σαν μουσική θεατρικού έργου και άντλησε το υλικό της από τη σκοτεινή ιστορία αγάπης, που εντόπισε πίσω από το δράμα, δουλεύοντας «σαν να ήταν παραμύθι».

ΝΕΑΝΙΚΗ «ΕΡΩΦΙΛΗ». Οσον αφορά τον Γιάννη Χαρούλη, ήδη έχει ανακοινωθεί ότι θα γράψει μουσική για την «Ερωφίλη» του Γεώργιου Χορτάτση, μία από τις νέες παραγωγές του θεάτρου Σημείο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη. Το δελτίο Τύπου κάνει λόγο για «new age» μουσική, αλλά ο ίδιος επιλέγει μια διαφορετική προσέγγιση.

«Κατ’ αρχάς βρισκόμαστε ακόμη στο ξεκίνημα. Εχω δει πρόβες από την παράσταση και καταλαβαίνω ότι απευθύνεται σε ένα εφηβικό ή νεανικό κοινό. Προφανώς θα κινηθώ σε αυτή την κατεύθυνση, χωρίς να πρέπει να περιμένει κανείς κάτι «προχωρημένο» ή σουρεαλιστικό. Οι πρώτες σκέψεις μου είναι να μη βγαίνει η μουσική από ηχεία στον χώρο, αλλά με κάποιον τρόπο να «ακολουθεί» τους ηθοποιούς. Ισως να μην πετύχει, αλλά θα ήθελα όργανα πάνω στη σκηνή που να παίζουν σε πραγματικό χρόνο».

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ. Ο Κωστής Μαραβέγιας, τέλος, ετοιμάζεται για τη δεύτερη συνεργασία του με τον Γιάννη Μπέζο αφού θα είναι ο συνθέτης της μουσικής στις «Εκκλησιάζουσες» που πρόκειται να παρουσιαστούν στο πλαίσιο του επόμενου Φεστιβάλ Αθηνών, σε σκηνοθεσία του δημοφιλούς ηθοποιού, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Εντοπίζοντας τις διαφορές ανάμεσα στη σύνθεση της μουσικής με ή χωρίς τον περιορισμό του κειμένου ο Κωστής Μαραβέγιας επισημαίνει: «Υπάρχει μια παλέτα χρωμάτων από την οποία έχω να επιλέξω. Αρχίζεις από μια μορφή συγκεκριμένη, ενώ στο τραγούδι κινείσαι σε εντελώς αντίθετο άξονα. Προσπαθείς μέσα από αόριστες εικόνες να δημιουργήσεις μια συγκεκριμένη μορφή».

Η συνομιλία του τραγουδοποιού με το θεατρικό κείμενο, εκτός από τη μουσική, μπορεί να δώσει και ολοκληρωμένα τραγούδια όπως συνέβη στην προηγούμενη συνεργασία του Κωστή Μαραβέγια με τον Γιάννη Μπέζο για τον «Φιλάργυρο». Ο σκηνοθέτης του έδωσε το οκέι για να βάλει το δικό του σχόλιο μέσα από τους στίχους. Εκανε έναν απολογισμό του Αρπαγκόν, όταν ο φιλάργυρος ήρωας του Μολιέρου γελοιοποιείται κοινωνικά εξαιτίας της τσιγκουνιάς του. Ξαφνικά ο Αρπαγκόν γίνεται θύμα και έρχεται μπροστά το συναίσθημα του οίκτου.

Το έργο πραγματευόταν τη ματαιότητα της απόκτησης των υλικών αγαθών και του χρήματος, που για τον Κωστή Μαραβέγια είναι φλέγον ζήτημα και σε προσωπικό και σε οικογενειακό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. Τον έκαιγε να τοποθετηθεί μέσα από την τέχνη του για το φλέγον αυτό ζήτημα και το έκανε με τους στίχους:

«Μια πλούσια ζωή από τον πλούτο μέθυσε, μέθυσε και έπεσε σε κώμα

Τώρα της ζητάμε λίγη αγάπη οι φτωχοί

άντε δυο φιλάκια βρε ακόμα…»

Τελευταία Νέα