Δυσκολεύτηκε, αλλά µε τον χρόνο κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός της διαγραφής του από τον Γιώργο Παπανδρέου τον Ιούνιο του 2008 από την Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ, µε αφορµή τη διαφωνία τους για ένα δηµοψήφισµα γύρω από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Ο Κώστας Σηµίτης δεν µπορεί ωστόσο να υπερβεί τον τρόπο µε τον οποίο η διακυβέρνηση Παπανδρέου χειρίστηκε την κρίση µε την οποία ήρθε αντιµέτωπη τους τελευταίους µήνες του 2009. Θεωρεί ότι έγιναν ολέθρια, ακόµη και «παιδικά», λάθη και χαµογελά κάθε φορά που ακούει τον Γ. Παπανδρέου –όπως προχθές στο Ζάππειο –να επαίρεται ότι ο ίδιος και το «οικονοµικό του επιτελείο» έσωσαν τη χώρα. Η περυσινή οµιλία του Κώστα Σηµίτη στην επετειακή εκδήλωση για την ίδρυση του Κινήµατος ήταν καταπέλτης για τον πρώην πρωθυπουργό.

Το ίδιο και η φετινή. Ο Κώστας Σηµίτης δεν δυσκολεύτηκε να συνταχθεί µε τον Βαγγέλη Βενιζέλο στην καταδίκη των θλιβερών επεισοδίων που σηµάδεψαν τα εγκαίνια της έκθεσης για τα 40χρονα του ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνοντας έλλειµµα πολιτικού πολιτισµού.

Ο Κώστας Σηµίτης δεν το έκανε µόνο για να στηρίξει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ως µία µορφή αυτοκριτικής για την επιλογή του το 2004, όταν παρέδωσε το «δαχτυλίδι» στον γιο τού ιδρυτή του Κινήµατος.

Γιατί, όπως φάνηκε από το σύνολο της οµιλίας του, ο Κώστας Σηµίτης εξακολουθεί να έχει µία εντελώς διαφορετική αντίληψη από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής. Σύµφωνα µε τον πρώην πρωθυπουργό, πολιτική δεν είναι η διαρκής ενασχόληση µε τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ ή µε τον αριθµό των δόσεων αποπληρωµής των ληξιπρόθεσµων οφειλών. «Πολιτική είναι η ενίσχυση της παραγωγικής διαδικασίας, της ανταγωνιστικότητας, η µείωση των ανισοτήτων, η υλοποίηση υψηλών στόχων».

Ο Κώστας Σηµίτης θεωρεί ότι η κυβέρνηση εµφανίζεται διστακτική να κάνει τοµές και να αναλάβει τα αναγκαία µέτρα που µακροπρόθεσµα εγγυώνται µια καλύτερη πορεία της χώρας. Επίσης δυσκολεύεται να πιστέψει ότι ήρθε το τέλος εποχής για την τρόικα. Θεωρεί ότι ακόµη κι αν η τρόικα φύγει οι έλεγχοι θα συνεχιστούν, ενώ η χώρα θα πρέπει να µείνει πιστή στο πρόγραµµα των µεταρρυθµίσεων το οποίο θα υλοποιείται παράλληλα µε µια µακρά και επίπονη διαπραγµάτευση.