Μπορούν όσοι έχουν δουλειά να καταλάβουν πώς νιώθει μια άνεργη; Ενας άνεργος; Με ή χωρίς παιδιά; Και πιθανόν με σύντροφο που επίσης δεν δουλεύει; Πώς αντιμετωπίζουν το παρόν αυτοί οι άνθρωποι που ξαφνικά έχασαν τη δουλειά τους ή δεν μπόρεσαν ποτέ να βρουν γιατί είναι νέοι; Οπότε και δεν τους μετράνε καν ως ανέργους. Τι σκέπτονται για το μέλλον;

Απαντήσεις ήρθε να δώσει το Ημερολόγιο ενός ανέργου, που περιλαμβάνει 155 + 1 αληθινές ιστορίες ανέργων, τις οποίες επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Χριστόφορος Κάσδαγλης. Αλλωστε, γνωρίζει πολύ καλά το θέμα αφού έχει βιώσει τις συνέπειες της απόλυσης στο πετσί του. Πριν από δύο χρόνια όταν έγραφε το προηγούμενο βιβλίο του με τον τίτλο «Ανώνυμοι και χρεοκοπημένοι», ο Κάσδαγλης σκέφτηκε ότι άνεργοι θα μπορούσαν να γράψουν τις δικές τους ιστορίες. Δημιούργησε λοιπόν μαζί με τον Κώστα Εφήμερο ένα blog και τους κάλεσε να μοιραστούν δημόσια και ανώνυμα τις σκέψεις τους.

Το πρώτο ποστ στο «Ημερολόγιο ενός ανέργου» (www.imerologioanergou.gr) στάλθηκε ελάχιστες ώρες αφού η καμπάνια είχε πρωτοβγεί στον αέρα: «03-04-2013, Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» Λάρισας, Μικρές Αγγελίες: ΓΡΑΦΕΙΟ ζητά υπάλληλο κοπέλα έως 25 ετών, γνώσεις Η/Υ, 4ωρη πρωινή 10.00 – 14.00 μηνιαίος μισθός 150 ευρώ, τηλ. … Τρία χρόνια ανεργίας κάνουν αυτόματα το χέρι σου να πάρει τον αριθμό του τηλεφώνου της αγγελίας. Το ραντεβού κλείνεται για το απόγευμα της Τετάρτης. Σε ένα ευρύχωρο φωτεινό γραφείο στο κέντρο της πόλης, την ίδια ώρα συναντιούνται περίπου 40 κοπέλες. Ολες έχουμε τα προσόντα, κάποιες έχουν έρθει με συστάσεις, κάποιες άλλες με σιγουριά από… πολιτικά γραφεία βουλευτών. Αλίμονο, η θέση τελικά, συνοπτικά και γρήγορα, μέσα σε δύο λεπτά, θα καλυφθεί με αυτήν που δέχεται μισθό 110 ευρώ τον μήνα. Θρίαμβος… Να οι νέες θέσεις εργασίας, να το μέλλον!!!» έγραψε μια κοπέλα με το ψευδώνυμο «Mikres Aggelies».

Πώς ένιωσε; «Ηταν στιγμή αποκάλυψης για μένα. Μπορεί να δουλεύαμε επί μήνες για να προετοιμάσουμε αυτό το μεγάλο κοινωνικό και ιντερνετικό πείραμα, αλλά μονάχα τότε κατάλαβα περί τίνος επρόκειτο. Αυτή η άγνωστή μου κοπέλα από τη Λάρισα λες και ήταν έτοιμη από καιρό, λες και περίμενε πάνω από τον υπολογιστή της να βγει στον αέρα η καμπάνια ώστε να σπεύσει αμέσως να μοιραστεί το βίωμά της με όποιον άλλον θα ενδιαφερόταν να το διαβάσει» γράφει ο Κάσδαγλης.

Οι ιστορίες που εν τω μεταξύ έχουν ανέβει στο ιστολόγιο έχουν ξεπεράσει τις 2.500. Στις 4 Δεκεμβρίου 2013, όμως, μπήκε ένα στοπ και τότε άρχισε η περιπέτεια του βιβλίου. Επί οκτώ μήνες ο Χριστόφορος Κάσδαγλης πάλεψε όχι μόνο με το υλικό που είχε συλλέξει αλλά και με τα τρομερά συναισθήματα που του προξενούσε. Τελικά διάλεξε 155 ιστορίες. Πρόσθεσε επίσης ένα κείμενο που έγραψε ειδικά για το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης.

Ο Κάσδαγλης χώρισε τις ιστορίες σε 18 ομάδες και έγραψε εισαγωγικά κείμενα για κάθε μία από αυτές. Και τελικά, οι άνεργοι μπορεί να είναι ευτυχισμένοι όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτό. Μπορούν επίσης να έχουν χιούμορ. Μπλακ χιούμορ, έστω. Οπως ο Marinos που έγραψε: «Δεν βρίσκω δουλειά ούτε στην… επιφάνεια εργασίας». Και στη χιουμοριστική του ατάκα από τον κόσμο των υπολογιστών, άλλος επισκέπτης έσπευσε να απαντήσει στο ίδιο στυλ: «Κάνε δεξί κλικ στο εικονίδιο «Ο Υπολογιστής μου», πάτα στο «Αναζήτηση» και γράψε στο πρώτο πεδίο «*.job»…».