Τα πεπραγμένα των τελευταίων ετών αποδεικνύουν ότι ο Ολυμπιακός «ντιλάρει» τους δικούς του ποδοσφαιριστές δίχως ιδιαίτερους ενδοιασμούς και έγνοιες για τη γνώμη ή τις αντιρρήσεις της εξέδρας. Ακολουθώντας τη νοοτροπία των οικονομικά ισχυρών του εξωτερικού και συντασσόμενος με τον αδιαπραγμάτευτο νόμο της παγκόσμιας αγοράς του ποδοσφαίρου (σύμφωνα με τον οποίο κάθε ποδοσφαιριστής έχει την τιμή πώλησής του), ο πρωταθλητής Ελλάδας πουλάει δίχως δισταγμό. Τα πρόσφατα παραδείγματα (Μήτρογλου, Αμπντούν, Φετφατζίδης, Φέισα, Βάις) καταδεικνύουν την ξεκάθαρη επιλογή του να αποκομίζει οικονομικό όφελος όταν το τάιμινγκ και η προσφορά δένουν ως μία προοπτική ακαταμάχητη.

Ο επόμενος θα μπορούσε να είναι ο Κώστας Μανωλάς. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, σε συνδυασμό με την εξέλιξή του, τον καθιστούν μία ιδιαίτερα ελκυστική επιλογή για σπουδαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Υπάρχει άλλωστε και το «δεδικασμένο» των Παπασταθόπουλου, Κ. Παπαδόπουλου και Μόρα, κεντρικών αμυντικών οι οποίοι διαπρέπουν στην Ευρώπη.

Η λογική λέει ότι σε μία πρόταση μεγαλύτερη των 10 εκατ. ευρώ ο Ολυμπιακός θα ενδώσει. Ισως όμως αυτή τη φορά να μην πρόκειται για σοφή επιλογή. Η έλευση του Αμπιντάλ, ποδοσφαιριστή παγκόσμιας εμβέλειας και θαυμαστής προσωπικότητας, μόνο ως ωφέλιμη μπορεί να αποδειχθεί για τον διεθνή έλληνα στόπερ. Δίπλα του θα διδαχθεί βασικές αρχές που ακόμα λείπουν από το παιχνίδι του, θα βελτιώσει αδυναμίες και θα ωριμάσει. Κοινώς θα φτιάξει χαρακτήρα, θα εκτοξεύσει (εφόσον δεν αντιμετωπίσει πισωγυρίσματα με τραυματισμούς) τη χρηματιστηριακή αξία του και θα μάθει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές του. Ο Ολυμπιακός θα τον πουλήσει ακόμα πιο ακριβά στο μέλλον. Πουλώντας (και) τον Μανωλά για να εκμεταλλευθεί την οικονομική συγκυρία και φοβούμενος ενδεχόμενη αναποδιά στην περίπτωσή του είναι σαν να λειτουργεί ως καιροσκόπος και τρόπον τινά να αποδέχεται ότι τα εντός Ελλάδας κεκτημένα του αρκούν.