Ενα διαζύγιο ίσως και να βελτιώνει τη ζωή δύο ανθρώπων που δεν έχουν κάτι άλλο να μοιραστούν εκτός από την κηδεμονία των παιδιών τους. Το επιβεβαιώνει η Βανέσα Παραντί, η γαλλίδα τραγουδίστρια, σύντροφος για δεκατέσσερα χρόνια του Τζόνι Ντεπ και μία από τις επίσημες μούσες του οίκου Chanel, με σφραγίδα προτίμησης από τον Καρλ Λάγκερφελντ.

Σε αυτό το βιογραφικό τώρα προσθέτει την ετοιμασία ενός άλμπουμ και μιας περιοδείας καθώς και ένα άνοιγμα καριέρας προς την ηθοποιία, συμμετέχοντας σε μία ταινία του Τζον Τορτούρο και στο πλευρό του Γούντι Αλεν.

Η Παραντί, στα 41 της, διαχειρίζεται τρεις καριέρες, με την ικανότητα της πολύπειρης σταρ στην ποπ κουλτούρα, καθώς από τα 14 της δοξάστηκε τραγουδώντας στα γαλλικά το «Joe le taxi», ενώ λίγο αργότερα έγινε πουλί με εξωτικά φτερά μέσα σε ένα κλουβί διαφημίζοντας ένα άρωμα Chanel στις αρχές των 90s.

Ο νέος της ρόλος τη φέρνει ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της ταινίας του Τζον Τορτούρο «Fading Gigolo». Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια εβραϊκή κοινότητα στο Μπρούκλιν και αναφέρεται με ελαφρώς κωμικό τρόπο στην ιστορία μιας απίθανης αρσενικής πόρνης τη οποία υποδύεται ο Τζον Τορτούρο. Ο ρόλος της Βανέσα Παραντί έχει να κάνει με μία χήρα η οποία βγάζει τα προς το ζην ως «κυρία για τις ψείρες», αφαιρώντας τα παράσιτα από τα μαλλιά των παιδιών.

Η Παραντί, στον πρώτο της ρόλο στα αγγλικά, δηλώνει ενθουσιασμένη από τον συμπρωταγωνιστή της Γούντι Αλεν. «Ο Γούντι είναι ακριβώς όπως τον βλέπεις στις ταινίες του. Αυτοσχεδιάζει, κάνει αστεία και με δυσκολία μένω συγκεντρωμένη για να μην παρασυρθώ και χάσω την προφορά που μου ζήτησε να έχω στα αγγλικά μου ο Τορτούρο».

Στη συνέχεια υπάρχειη μουσική.

Τον επόμενο μήνα κυκλοφορεί το νέο της, έκτο, άλμπουμ «Love Songs» και προετοιμάζεται για μία συναυλία στο Φόρουμ του Λονδίνου. «Πρώτα μπαίνεις στο στούντιο, ετοιμάζεις τον δίσκο και μετά βγαίνεις έξω για να τον παρουσιάσεις στον κόσμο. Είναι απολαυστικό. Αν και έχει σκληρή δουλειά, πολλά ταξίδια και απαιτήσεις να είσαι σε φόρμα βγαίνοντας από τα αεροπλάνα, τα τρένα, τα λεωφορεία της περιοδείας.

Αλλά μετά έρχεται η ώρα του σόου, με τον καθένα μας να βάζει τα ρούχα του, να βγαίνει στα δυνατά φώτα και να τραγουδά. Είναι εκπληκτικό. Αλλά έχει και ρίσκα. Κάποιες ημέρες ξυπνάς και δεν έχεις φωνή, νιώθεις κούραση και δεν αντέχεις. Αλλά τη νύχτα για δύο ώρες φτάνεις την αδρεναλίνη σου στα ύψη».

Και μετά το σινεμά και τη μουσική η Παραντί έχει χρόνο για καθήκοντα μοντέλου για να παρουσιάζει μια κάποια εικόνα παριζιάνικης κομψότητας, σύμφωνα με τις απόψεις του Καρλ Λάγκερφελντ. «Στη μόδα δεν βρίσκεσαι για πάντα, επειδή χρειάζονται νέα πρόσωπα. Δεν είναι πολύ ελεύθερος ο κόσμος εκεί μέσα. Η μουσική είναι διαφορετική, ένα περιβάλλον προστατευτικό. Ονειρεύεσαι τη φωνή κάποιου, ενώ στη μόδα έχει να κάνει με την επιθυμία του κόσμου να δει κάποιο πρόσωπο μια δεδομένη στιγμή».