Θυμάστε την (αληθινή) ιστορία της ταινίας «Ελα να δεις τον παράδεισο» του Αλαν Πάρκερ, με τα στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, στην Καλιφόρνια, στα οποία υποχρεώθηκαν να ζουν οι ιάπωνες μετανάστες, που δεν είχαν αποκτήσει αμερικανική υπηκοότητα, μετά το Περλ Χάρμπορ; Κάπως έτσι ξεκινάει και η περιπέτεια ζωής του Τζίμι Μουρακάμι, μάγου σκηνοθέτη των κινουμένων σχεδίων που έχει πλέον καταχωριστεί ως Ιαπωνοαμερικανός. Παράξενο. Το τέλος αυτής της ζωής, που άρχισε πριν από 80 χρόνια στις ΗΠΑ, σημαίνει πολύ περισσότερα και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στην Ιρλανδία, την οποία επέλεξε για να ζήσει από το ’70 ο Μουρακάμι και κατόρθωσε να «σηκώσει» εκεί ένα δημιουργικό κύμα, που έφερε τα χαρακτηριστικά της δικής του γραφής.

Ο Τερουάκι Μουρακάμι, που άλλαξε το όνομά του σε Τζίμι για να «περνάει» σε αμερικανικό έδαφος, αφηγήθηκε το 2010 στο ντοκιμαντέρ «Jimmy Murakami – Non Alien» όσα –συγκλονιστικά –έζησε σε εκείνα, τα λιγότερο γνωστά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ δούλευε από ένα στούντιο έξω από το Δουβλίνο κινηματογραφικά πρότζεκτ όπως τα «Χελωνονιντζάκια».

Τις παράξενες, μάλλον σκοτεινές κινούμενες εικόνες του θαυμάσαμε και στην Ελλάδα το 1986, στην ταινία «Οταν φυσάει ο άνεμος» (με σάουντρακ από τον Ρότζερ Γουότερς), με θέμα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που προετοιμάζεται για τον πυρηνικό όλεθρο. Εργο βασισμένο στην εικονογραφημένη νουβέλα του Βρετανού Ρέιμοντ Μπριγκς, με τον οποίο συνεργάστηκε και στην εικονοποίηση ηρώων του στην τηλεοπτική σειρά «Ο χιονάνθρωπος», που ακόμη προβάλλει το Channel 4 στη Βρετανία.

Το όνομά του έφθασε αρκετές φορές στον προθάλαμο των Οσκαρ (π.χ. με τον μουσικό αριστουργηματικό «Βιολονίστα») και χειροκροτήθηκε σε πολλές –κυρίως βρετανικές –τελετές απονομής βραβείων.