Η ρωσική σημαία είχε μικρή σημασία για την ανάπτυξη του ελληνικού στόλου (που ήταν ήδη ανεπτυγμένος) και η πραγματική σημασία της συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζί ήταν το άνοιγμα της αγοράς της Μαύρης Θάλασσας, λέει η πρωτογενής νέα έρευνα. Ενα άλλο θεωρούμενο δεδομένο που ανατρέπει, είναι η σημασία της Μασσαλίας που αποδεικνύεται πολύ μικρότερη για τους έλληνες ναυτικούς, από ό,τι έως τώρα νομιζόταν. Επίσης ότι το οθωμανικό εμπόριο δεν ήταν μονοπώλιο των Γάλλων, όπως πάλι θεωρείτο μέχρι σήμερα.

Μία άλλη σημαντική ανατροπή αφορά τη στάση των Οθωμανών απέναντι στους έλληνες καπεταναίους. Η εθνική ιστοριογραφία υποστήριζε ότι οι Οθωμανοί είτε ήταν εντελώς αδιάφοροι είτε και έφερναν εμπόδια στους έλληνες εμπορευόμενους και δεν τους επέτρεπαν να ναυπηγούν μεγάλα πλοία ή να τα εξοπλίζουν. Πλήθος στοιχείων αποδεικνύει πλέον το ακριβώς αντίθετο. «Οι έλληνες οθωμανοί υπήκοοι κατείχαν μεγάλα ποντοπόρα φορτηγά σκάφη, απολύτως εξοπλισμένα με κανόνια και το πλήρωμα διέθετε για την ασφάλειά του τουφέκια, καραμπίνες, πιστόλια και μαχαίρια. Τα οθωμανικά αρχεία κατέδειξαν χιλιάδες και λεπτομερείς καταγραφές πλοίων Ελλήνων, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ήταν σε πλήρη γνώση των Οθωμανών».

Εμποροκαπετάνιοι όπως οι Δημήτρης Τσαμαδός, Ανδρέας Βώκος (Μιαούλης), Νικολής Αποστόλης που κατατάσσονται στους ήρωες του 1821, είχαν ως οθωμανοί υπήκοοι οργώσει με τα εξοπλισμένα πλοία τους τη Μεσόγειο για τριάντα χρόνια αποκτώντας τεράστια πείρα στο κατά θάλασσαν επιχειρείν και στις πολεμικές συγκρούσεις. «Το οθωμανικό κράτος υποστήριξε εκουσίως τον οθωμανικό εμπορικό στόλο και τους ναυτικούς έλληνες υπηκόους του, μόνο που οι τελευταίοι αποδείχτηκαν και ετοιμοπόλεμοι στον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας εναντίον του», λέει η Τζελίνα Χαρλαύτη.