Θα λέγεται Τράπεζα Σπέρματος του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου.

Είναι ίσως ένα από τα πιο φιλόδοξα σχέδια που έχουν αναλάβει βιολόγοι της θάλασσας, οι οποίοι επιθυμούν να χαρίσουν στον μεγαλύτερο έμβιο οργανισμό του πλανήτη μας το δώρο της αιώνιας ζωής.

Χρησιμοποιώντας τεχνικές αντίστοιχες με εκείνες που έχουν αναπτυχθεί για να υποστηρίξουν την ανθρώπινη γονιμότητα, οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να συλλέγουν σπερματικό υλικό από διάφορα είδη κοραλλιών του υφάλου που κινδυνεύουν, ώστε στο απώτερο μέλλον να μπορούν να τα ξαναδημιουργήσουν.

Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Υφαλος βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών του Κουίνσλαντ στην Ανατολική Αυστραλία και εκτείνεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 2.500 χιλιομέτρων. Στην ουσία αποτελείται από περίπου 3.000 υφάλους.

Εκτιμάται ότι τα τελευταία 30 χρόνια αυτή η μεγάλη δομή έχει απολέσει σχεδόν το μισό της μέγεθος εξαιτίας μιας σειράς από παραμέτρους. Από την αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα που προκαλεί οξίνιση στους ωκεανούς, τη ρύπανση της θάλασσας έως την αυξημένη παρουσία αστεριών. Επίσης μεγάλα τμήματα του υφάλου έχουν διαβρωθεί από τη ρίψη στον ωκεανό βιομηχανικών και γεωργικών αποβλήτων.

Πολλά από τα περίπου 400 είδη κοραλλιών που υπάρχουν στον ύφαλο κινδυνεύουν και οι βιολόγοι της θάλασσας φοβούνται ότι σύντομα μπορεί να εξαφανιστούν.

«Αυτό που κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε ένα είδος κέντρου γονιμότητας για τα κοράλλια», λέει η δρ Μαίρη Χάγκεντορν από το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ. «Σε αυτό το κέντρο θα φυλάξουμε σπερματικό υλικό το οποίο θα αξιοποιήσουμε στο μέλλον».

Η ίδια είχε κάνει αντίστοιχη δουλειά στο παρελθόν και με κοράλλια στη Χαβάη. Μαζί της, στο πρόγραμμα για τη διατήρηση του υφάλου, εργάζονται επιστήμονες από Ινστιτούτο Θαλασσίων Επιστημών της Αυστραλίας.

Η τράπεζα σπέρματος θα βρίσκεται στην πόλη Ντάμπο, στη Νέα Νότια Ουαλία. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, το γενετικό υλικό που θα συγκεντρωθεί θα χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία νέων κοραλλιών τα οποία στη συνέχεια θα τοποθετηθούν ξανά στο φυσικό τους περιβάλλον.

Με τον τρόπο αυτόν θα αναπληρωθούν οι πληθυσμοί των κοραλλιών που θα έχουν αφανιστεί. Ορισμένα από τα δείγματα που θα συλλεχθούν θα χρησιμοποιηθούν για να γίνουν έρευνες αναφορικά με την ανθεκτικότητα των κοραλλιών στις αλλαγές που επιφέρει στο περιβάλλον τους η κλιματική αλλαγή.

Ηδη στην τράπεζα, στην πόλη Ντάμπο, έχουν αποθηκευτεί δείγματα από οκτώ είδη κοραλλιών. Η υπεύθυνη της τράπεζας δρ Ρεμπέκα Σπίντλερ λέει: «Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Υφαλος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Ποτέ στο μέλλον η βιοποικιλότητα του υφάλου δεν θα είναι όπως σήμερα. Εχουμε μπροστά μας την τελευταία ευκαιρία να διασώσουμε όσα περισσότερα είδη κοραλλιών μπορούμε».

Στην τράπεζα σπέρματος, οι ειδικοί τοποθετούν το γενετικό υλικό των κοραλλιών σε κρυο-κάψουλες τις οποίες στη συνέχεια εναποθέτουν σε μικρές δεξαμενές από υγρό άζωτο όπου και ψύχονται με ταχύ ρυθμό. Κάθε λεπτό η θερμοκρασία της δεξαμενής πέφτει 20 βαθμούς Κελσίου ώσπου να φθάσει τους μείον 196 βαθμούς.

Στο Ινστιτούτο Θαλασσίων Επιστημών υπάρχει ένα ενυδρείο υψηλής τεχνολογίας –λέγεται εξομοιωτής θαλάσσης –το οποίο έχει την ικανότητα να μιμείται κάποιες βασικές φυσικές ιδιότητες του ωκεανού, συμπεριλαμβανομένων της θερμοκρασίας και της αλατότητας.

Σε αυτόν τον εξομοιωτή σκοπεύουν οι ειδικοί να μεγαλώσουν τα νέα κοράλλια και να εξετάσουν τρόπους μετεγκατάστασής τους στο φυσικό περιβάλλον.

Η μέθοδος της λεγόμενης κρυοσυντήρης δεν είναι πρόσφατη. Είναι γνωστή στην επιστήμη από τη δεκαετία του 1950, όταν ο βρετανός βιολόγος Κρίστοφερ Πολτζ παρήγε κοτόπουλα από ωάρια που είχαν γονιμοποιηθεί από κατεψυγμένο σπέρμα.

Ωστόσο, η μέθοδος αυτή δεν μπορεί να ισχύσει γενικά για όλα τα είδη οργανισμών. Απαιτεί τροποποίηση ανάλογα με το είδος.