Βροχή από αγαπημένα μουσικά θέματα. Από την «Ανοιξη» του Βιβάλντι, την εισαγωγή από τον «Γουλιέλμο Τέλλο» του Ροσίνι, τη «Λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι, την άρια του Δούκα της Μάντοβα από τον «Ριγκολέτο» (La donna e mobile ή «Φτερό στον άνεμο…»), το χορωδιακό των σκλαβωμένων Εβραίων από τον «Ναμπούκο», ναπολιτάνικες καντσονέτες μέχρι και το μουσικό θέμα της Γιουροβίζιον (το «Te Deum» του Μαρκ Αντουάν Σαρπεντιέ) «κατεβαίνουν» από τη σκηνή και «λούζουν» τους θεατές όλων των ηλικιών, κάνοντας την πλατεία του θεάτρου Ολυμπία (της Εθνικής Λυρικής Σκηνής) να πάλλεται.

Γιατί το οπερατικό παραμύθι «Προσοχή ο πρίγκιπας λερώνει» (φωτογραφία) –πειραγμένη εκδοχή του διάσημου «Ο πρίγκιπας χοιροβοσκός» του Δανού Χανς Κρίστιαν Αντερσεν –είναι και για μεγάλους. Σαν αλχημιστές έσκυψαν πάνω στον αρχετυπικό καμβά του παραμυθιού, που μιλάει για έναν πρίγκιπα ο οποίος μεταμφιέζεται σε ταπεινής καταγωγής χοιροτρόφο για να κερδίσει την καρδιά μιας αλαζονικής πριγκίπισσας, ο συνθέτης Νίκος Κυπουργός (της αειθαλούς «Λιλιπούπολης») και ο σκηνοθέτης Θωμάς Μοσχόπουλος, με καθοριστική συμβολή από την Ορχήστρα της Παιδικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (υπό τον μαέστρο Νίκο Βασιλείου).

Δύο κόσμοι εκ διαμέτρου αντίθετοι, εκείνος της πριγκίπισσας και εκείνος του πρίγκιπα – χοιροβοσκού, επιχειρούν να συνυπάρξουν. Τα όρια τα θέτουν οι μουσικές. Στον κόσμο της πριγκίπισσας κυριαρχούν πιο «καθαροί» ήχοι –των εγχόρδων και της τσελέστας. Στον άλλο κόσμο κυριαρχούν τα χάλκινα και κρουστά. Ο ένας πιο μελωδικός, ο άλλος πιο ρυθμικός. Σταδιακά, οι δύο κόσμοι συνδέονται. Το ανάλαφρο σκηνικό (της Ευαγγελίας Θεριανού) μοιράζει και τη σκηνή στα δύο: από τη μία το γυάλινο «καθαρό» παλάτι, το αποστειρωμένο περιβάλλον στο οποίο ζει η πριγκίπισσα, για να μην έρθει σε επαφή με οτιδήποτε ζωντανό και στενοχωρηθεί από την πιθανή απώλειά του και από την άλλη ο έξω κόσμος, πρωτόγονος, βρώμικος, ενστικτώδης –τον εκπροσωπούν τρία γουρουνάκια με χαρακτήρα που σατιρίζουν, σαρκάζουν, διασκεδάζουν –αλλά ανθρώπινος.

Ο πρίγκιπας καταφεύγει σε τεχνάσματα για να κάμψει την αντίσταση της πριγκίπισσας αλλά και να την πληρώσει με το ίδιο νόμισμα για την απόρριψη της αγάπης του.

Το παραμύθι δεν τελειώνει με το κλασικό «και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα». Αφήνεται στη φαντασία των παιδιών αλλά και των μεγάλων.

Τελευταία Νέα