Πες το κι έγινε!

Κυρία Φοίβη,

Φαίνεται πως ο Πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του ή ζούνε σε άλλο τόπο ή είναι άσχετοι και ανίκανοι να διαχειριστούν και να κουμαντάρουν τη χρεοκοπημένη χώρα. Γιατί μόνο ως κοροϊδία αντιλαμβάνονται οι πολίτες τα όσα περιχαρής ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του για «πρωτογενές πλεόνασμα». Μάλιστα, για να κατανοήσουμε καλύτερα τον ασυνήθιστο αυτόν οικονομικό όρο και να ανασάνουμε συγκινημένοι, έγινε πιο αναλυτικός: «Εχεις ένα σπίτι, έχεις έσοδα 10, έξοδα 9. Αυτό το πετύχαμε. Να έχουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά από πάρα πολλά χρόνια, περισσότερα έσοδα από δαπάνες. Από αυτή τη διαφορά, το 70% θα το δώσουμε πίσω σε αυτούς που είναι περισσότερο αδικημένοι»!

Σε ποιους απευθύνεται, άραγε, ο εκτός τόπου και χρόνου Πρωθυπουργός; Εχει συναίσθηση των λόγων του και στοιχειώδη σεβασμό στους δοκιμαζόμενους πολίτες; Δεν κατανοεί ότι πάμε από το κακό στο χειρότερο, με τα χρέη του κράτους και τα χρέη των πολιτών να αυξάνονται; Δεν άκουσε για χιλιάδες οικογένειες χωρίς ηλεκτρικό και ακόμα περισσότερες χωρίς θέρμανση; Δεν συγκινείται με τους ολοένα και περισσότερους που καταδικάζονται στην απόγνωση, στη φτώχεια και στην ανεργία; Πού είναι το σχέδιο ανόρθωσης και εξόδου από την κρίση; Πού είναι το εθνικό φιλότιμο, όταν η πιο μικρή αυτονόητη αλλαγή και μεταρρύθμιση αφήνεται στην όποια διάθεση των «υπαλληλίσκων» της τρόικας;

Ως απάντηση στην κυβερνητική κοροϊδία και στην υποτίμηση της νοημοσύνης μας με τις πρωθυπουργικές μπούρδες και αερολογίες περί πρωτογενούς πλεονάσματος, που καμία σχέση δεν έχουν με την καθημερινή πραγματικότητα που ζούμε, αφιερώνω το σημείωμα αυτό στη μνήμη του 13χρονου κοριτσιού που τις προάλλες το μαγκάλι έγινε Χάρος και του στέρησε τόσο πρόωρα και άδικα τη ζωή του. Και αντιγράφω τους στίχους του Κωστή Παλαμά (1859-1943), από τον «Κύκλο των τετράστιχων»:

«Στην αργατιά, στην χωριατιά, το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,

Ποτάμια πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.

Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.

Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου».

Σταύρος Φαλαγκάρας, εκπαιδευτικός

ΥΓ: Οι δήμοι που στολίζουν και οργανώνουν εκδηλώσεις και θεάματα αμφίβολης ποιότητας ακόμα και με οικονομική ζημιά, τι λένε για τα παιδάκια που υποσιτίζονται και τα μαγκάλια που πληθαίνουν;

Κύριε Σταύρο,

Δεν προλάβατε να πατήσετε, που λέει ο λόγος, το send στο μέιλ σας και από την περασμένη Παρασκευή –ίσως έπαιξε ρόλο το ότι εκείνη την ημέρα κηδεύτηκε η Σάρρα –άρχισε η κινητοποίηση των δήμων για να μη μείνει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και θέρμανση. Δεν αναφερόσαστε σε κάτι ακόμη μπας και σωθούν περισσότεροι αφού είχατε ανοιχτό δίαυλο με τον Θεό ή, τέλος πάντων, με τη φιλοτιμία των ιθυνόντων που στις ημέρες μας είναι το ίδιο. Γιατί το φιλότιμο μόνο θα μας σώσει. Αν περιμένουμε από την τρόικα, καήκαμε –με την κακή την έννοια…

ΥΓ: Σχετικά με τον τελευταίο στίχο του Παλαμά, έχω να σου πω ότι τις προάλλες που πλήρωνα το πετρέλαιο μια ενοχή την είχα. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Να έχουμε δηλαδή ενοχές για τις (μειωμένες) αποδοχές της δουλειάς μας…

Η πλατεία (δεν) ήταν γεμάτη

Αγαπητή Φοίβη,

Είναι αδύνατον πλέον να συλλάβει ανθρώπινος (εν προκειμένω ελληνικός) νους το μέγεθος της τρέλας που έχει κυριεύσει τους τελευταίους τρεις μήνες διδάσκοντες και υπαλλήλους των δύο πανεπιστημίων των Αθηνών. Οργανωμένες ομάδες φασαριάκηδων έχουν εκδιώξει κυριολεκτικά τους σπουδαστές από τα θρανία τους.

Εξήντα και πλέον χιλιάδες φοιτητές όλων των επιπέδων σπουδών βρίσκονται δέσμιοι μιας παρανοϊκής κατάστασης. Επιτρέψτε μου δυο λόγια για την όλη αυτή εικόνα των σπουδαστών. Τι είδους άνευρη φοιτητιώσα νεολαία είναι αυτή; Τι είδους «κίνημα» είναι αυτή η ηρωική προσπάθειά τους να βάλουν μια υπογραφή στη σχετική ηλεκτρονική ψηφοφορία; Και τελείωσε ο όλος αγώνας τους; Και ποιος τους ακούει; Οταν μάλιστα το πρώτο πράγμα που σκέπτονται είναι να το βάλουν στα πόδια και να φύγουν στο εξωτερικό. Απεναντίας, θα περίμενε κανείς από αυτές τις εξήντα χιλιάδες των φοιτητών να μπουν στα αμφιθέατρα και να περιμένουν τους διδάσκοντες μέχρι να εμφανιστούν και να υποχρεωθούν να διδάξουν. Θα έλυναν έτσι και τα χέρια της κυβέρνησης να βάλει τον καθένα στη θέση του. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα έδειχνε περίτρανα ότι πήραν το σωστό μήνυμα του Πολυτεχνείου. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και ευχές εγκάρδιες για τις γιορτές.

Απόστολος Στέλλος,

γιατρός, Αθήνα

Αγαπητέ Απόστολε,

Μιλάς για τη σημερινή φοιτητιώσα νεολαία με κώδικες άλλων δεκαετιών. Πού να το βρουν το νεύρο οι σημερινοί φοιτητές όταν ξέρουν ότι το δίπλωμα που θα πάρουν ισοδυναμεί με εισιτήριο για το εξωτερικό; Και να μείνουν τι θα κάνουν; Αν ανεβεί και πάλι ο ΦΠΑ στην εστίαση ούτε ως ντελιβεράδες δεν θα μπορούν να δουλέψουν… Νομίζω ότι τελικά ο Σαββόπουλος την πραγματοποίησε την απειλή του. Θυμάσαι που τραγουδούσε «Στη φοιτητριούλα που σε έχει ερωτευτεί θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή»; Ε, τον κατήγγειλε και η φοιτητριούλα με όλη την τάξη της έκοψαν ρόδα μυρωμένα…