Σταθερά στην ελίτ του κόσμου η Εθνική Ελλάδας

Ποιος θα το έλεγε ότι δέκα χρόνια μετά το έπος της Πορτογαλίας και την ανεπανάληπτη κατάκτηση του Euro 2004, η Ελλάδα θα παρέμενε στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Αλλωστε, η εθνική ομάδα ποτέ κατά το παρελθόν δεν είχε κατορθώσει να παρουσιαστεί σταθερή και κυρίως αποτελεσματική για διάστημα μεγαλύτερο του έτους. Οι μόλις δύο παρουσίες που είχε η Γαλανόλευκη, σε Μουντιάλ (1994) και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1980), μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα και κυρίως οι αμέτρητοι αποκλεισμοί από μεγάλες διοργανώσεις αποτελούσαν επί δεκαετίες τον καθρέφτη του ποδοσφαίρου μας στο εξωτερικό.

Μέχρι που ανέλαβε τις τύχες του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ένας πεισματάρης, σχεδόν ξεροκέφαλος αλλά ευφυής προπονητής, ο οποίος άλλαξε τον ρου της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Γερμανός Οτο Ρεχάγκελ οδήγησε την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης και έκτοτε η Γαλανόλευκη ανεμίζει ψηλά.

Με εξαίρεση το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, η χώρα μας συμμετέχει ανελλιπώς σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις της τελευταίας δεκαετίας. Χρυσό μετάλλιο στο Euro του 2004, παρουσία στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2008 και του 2012 και συμμετοχή στα Μουντιάλ του 2010 και, πλέον, του 2014. Μόνο η Ισπανία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία και η Πορτογαλία έχουν πετύχει το «6 στα 6», ενώ ανάλογη επίδοση με την Ελλάδα έχουν τέσσερις χώρες (Αγγλία, Γαλλία, Κροατία και Ελβετία).

Ο πορτογάλος κόουτς Φερνάντο Σάντος πήρε τη σκυτάλη από τον Ρεχάγκελ μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής και αφού πρώτα οδήγησε την Ελλάδα μέχρι τους «16» του Euro 2012, τώρα τη στέλνει και στα γήπεδα της Βραζιλίας, εκεί όπου το ποδόσφαιρο λατρεύεται σαν θρησκεία. Και μόνο το γεγονός ότι επί των ημερών του 59χρονου προπονητή η εθνική ομάδα έχει απολογισμό 24 νίκες, 13 ισοπαλίες και μόλις 4 ήττες, σε σύνολο 41 αγώνων, καταδεικνύει το μέγεθος της επιτυχίας του στον πάγκο μιας ομάδας που αποδεικνύεται πολύ σκληρή για να πεθάνει. Οι άλλοτε «λοχαγοί» του Ρεχάγκελ Γιώργος Καραγκούνης και Κώστας Κατσουράνης, μετά την αποχώρηση του Θοδωρή Ζαγοράκη, του Τραϊανού Δέλλα και του Αντώνη Νικοπολίδη, προήχθησαν σε «στρατηγούς» του Σάντος μεταλαμπαδεύοντας στη νεότερη γενιά των ελλήνων παικτών το ομαδικό πνεύμα, τη μαχητικότητα, την αυταπάρνηση και κυρίως την αγάπη για το εθνόσημο. Η χρυσή δεκαετία του ελληνικού ποδοσφαίρου συνεχίζεται πλέον στα… ιερά γήπεδα της Βραζιλίας.