Η εμπορικότητα ήταν βασικότατος άξονας του υπερπαραγωγικού Νίκου Φώσκολου, που μεσου-ράνησε στη χούντα, όσο η Ελλάδα «βρισκόταν στον γύψο». Δεν είναι τυχαίο ότι κατείχε το ρεκόρ εισιτηρίων με την «Υπολοχαγό Νατάσα» (φωτογραφία) μέχρι το «Safe Sex» (από την τηλεοπτική αισθητική του αντλούσε…) και κυρίως την «Πολίτικη κουζίνα». Μέτρο εμπορικότητας –και στην κοινή αισθητική –έβαλε και στην ελληνική κοινωνία υπηρετώντας μια υπερφίαλη «λαϊκή κουλτούρα». Ακόμη και τίτλους εφημερίδων τροφοδότησαν το «Κοντσέρτο για πολυβόλα», το «Οχι άλλο κάρβουνο». Τι και αν μετά τη «Λάμψη» των 3.457 επεισοδίων, τηλεστάρ όπως ο Τζώνης Θεοδωρίδης τον κατηγορούσαν ότι «έκαιγε τους ηθοποιούς». Εκείνος σχεδίαζε το επόμενο ρεκόρ. Επιδεικνύοντας ως καλλιτεχνικό επίτευγμα τον προθάλαμο των Οσκαρ με «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» το 1965, δύο χρόνια μετά την υποψηφιότητα πάλι του Βασίλη Γεωργιάδη με «Τα κόκκινα φανάρια». Ο Φώσκολος υπέγραψε και τους στίχους του εμβληματικού ερωτικού τραγουδιού «Σ’ αγαπώ» του Νίκου Μαμαγκάκη στη «Λεωφόρο του μίσους» (1968), το οποίο παρώδησε η «Λούφα και παραλλαγή» του Νίκου Περάκη, με την Τάνια Καψάλη. Με το «Πιάσε μου τα χέρια» του Γ. Κατσαρού, δε, έδωσε ρόλο τραγουδίστριας στην Ολγα Καρλάτου.

Τελευταία Νέα