Το σχέδιο της σύστασης εταιρείας που θα λειτουργεί ως «όχημα ειδικού σκοπού» υπό ξένο μάνατζμεντ και θα διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία δεν σχετίζονται με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ, έχει διττό σκοπό: πολιτικό και οικονομικό. Καθώς η μείωση του ονομαστικού ποσού του χρέους, δηλαδή ένα καθαρό κούρεμα του επίσημου τομέα, είναι εκτός συζήτησης, ως το πλέον ρεαλιστικό πολιτικά σενάριο έχει επιλεγεί ο «μηδενισμός» του επιτοκίου δανεισμού της Ελλάδος μέχρι το 2022, καθώς έτσι το δημόσιο χρέος θα βρεθεί κάτω από το 110% του ΑΕΠ.

Το γεγονός ότι ο EFSF και τα κράτη της ζώνης του ευρώ θα βρεθούν για μια μεταβατική περίοδο να δανείζουν την Ελλάδα με κόστος χαμηλότερο από το πραγματικό κόστος με το οποίο δανείζονται τα ίδια δεν είναι και αυτό «εύπεπτο» πολιτικά. Ετσι, δεδομένου ότι το μηδενικό επιτόκιο δανεισμού θα οδηγήσει σε άμεσες οικονομικές απώλειες τους επίσημους πιστωτές, θα καταβληθούν προσπάθειες για την αύξηση των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις εκτός ΤΑΙΠΕΔ, προκειμένου η Ελλάδα με έξωθεν βοήθεια να είναι σε θέση να εξοφλήσει όσο το δυνατόν περισσότερο –και γρηγορότερα –την ελάφρυνση του χρέους που θα προκύψει από το μηδενικό επιτόκιο δανεισμού.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Οπως εξηγεί στέλεχος του ευρωσυστήματος στα «ΝΕΑ», με τον εξεταζόμενο αυτόν χειρισμό οι υπηρεσίες της ΕΕ αλλά και η Διοίκηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) –που από την 1η Ιουλίου έχει αναλάβει πλήρως τη διαχείριση του EFSF και τη χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος –θεωρούν πως θα επιτευχθεί μεσοπρόθεσμα η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ενώ παράλληλα θα υπάρχουν πρόσθετες πηγές εσόδων αλλά και εμπράγματες εξασφαλίσεις για την πρόσθετη βοήθεια που θα χορηγηθεί στην Ελλάδα. Πολιτικά το μήνυμα που θα εκπέμψουν τα κράτη της ευρωζώνης προς τους πολίτες τους θα είναι ότι αποσοβήθηκε η «διαγραφή» του 25% του ελληνικού χρέους και ότι διασφαλίσθηκαν τα συμφέροντά τους, καθώς αν και η Ελλάδα δεν θα πληρώσει τόκους για 8 χρόνια, θα καταβάλει τόκους αργότερα και θα επιστρέψει το αρχικό ποσό στο σύνολό του.

Μάλιστα, για να γίνει ακόμη πιο πρακτικό και πολιτικά εύμορφο το σχήμα αυτό, έχει προταθεί τα διμερή δάνεια ύψους 52,9 δισ. ευρώ που χορήγησαν τα κράτη της ευρωζώνης στην Ελλάδα μέχρι τον Δεκέμβριο 2011 να αντικατασταθούν από ομόλογα του EFSF/ESM. Με τον τρόπο αυτόν και θα εμφανίζονταν εγγυημένα (με όχημα τον μηχανισμό) τα χρέη της Ελλάδας προς την ευρωζώνη και θα επιλύνονταν λογιστικά ζητήματα σχετικά με τα κόστη δανεισμού. Η πρόβλεψη αυτή δεν έχει ξεκαθαρισθεί το εάν θα αφορά και τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες και τα οποία θα πρέπει να αποπληρωθούν στο 100% της ονομαστικής τους αξίας.

Πρέπει να τονισθεί πως η επίσημη συμμετοχή του επίσημου τομέα (OSI) στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μέσω των «μηδενικών» επιτοκίων, αλλά και το επικείμενο τρίτο πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας (το οποίο θα συνοδευτεί με νέο Μνημόνιο) ικανοποιούν τους όρους που έχει θέσει το ΔΝΤ για να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα έως το 2016. Πάντως, το ζήτημα της προικοδότησης με ελληνικά περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας συμμετοχών με έδρα το Λουξεμβούργο αναμένεται να τεθεί επί τάπητος στο Eurogroup της 14ης Οκτωβρίου.

Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Το σχέδιο για τη δημιουργία μιας εταιρείας συμμετοχών που αντλεί έσοδα από τη δημόσια περιουσία που θα μειώνουν το χρέος είναι εμπνευσμένο από το σχέδιο EURECA που παρουσίασε η Roland Berger το 2011, ωστόσο είναι έξι φορές μικρότερο σε μέγεθος σε σχέση με το αρχικό, το οποίο προέβλεπε την ομαδοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 125 δισ. ευρώ!

Καθώς η Ελλάδα δεν έχει επαρκή περιουσιακά στοιχεία κατάλληλα για μια τέτοιου ύψους ιδιωτικοποίηση και για να μην προκύψουν αβεβαιότητες σχετικά με την εύλογη αξία των στοιχείων ενεργητικού που θα αξιοποιηθούν στο «όχημα ειδικού σκοπού», θα πρέπει να δοθούν «καθαρά» ακίνητα, η αξία των οποίων θα είναι κοντά στα 20 δισ. ευρώ (π.χ. Ελληνικό κ.ά.).

Ομόλογα έναντι μελλοντικών εσόδων από τα ακίνητα

Η εταιρεία συμμετοχών – η διοίκηση της οποίας μπορεί να γίνεται από κοινού από τον ESM, την EBDR, την ΕΙΒ αλλά και άλλους οργανισμούς – θα εκδίδει ομόλογα έναντι μελλοντικών εσόδων από τα ακίνητα αυτά, θα μπορεί να δημιουργεί εταιρεία αξιοποίησης ακινήτων την αξία των οποίων μετοχοποιεί, αλλά και να επενδύει με τρόπους που θα παράγουν αξία για τα ίδια τα ακίνητα (να τα οικοδομεί και εν συνεχεία να τα πουλά).

Σύμφωνα μετο ίδιο σχέδιο,οι εμπροσθοβαρείς ιδιωτικοποιήσεις θα οδηγήσουν σε αύξηση του ΑΕΠ το επίμαχο διάστημα, βελτιώνοντας έτσι πρόσθετα το προφίλ του χρέους