Επαινετή είναι η ευαισθησία τόσο του υπουργού Υγείας όσο και του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών που υπόσχονται τη δημοσιοποίηση υποθέσεων υπερσυνταγογράφησης, οι οποίες, πιθανόν, πιθανότατα, να αποτελούν σκάνδαλα εις βάρος του ΕΟΠΥΥ. Εκ του νόμου όμως δεν είναι δυνατή η δημοσιοποίηση οποιωνδήποτε ονομάτων με μόνη την υπόνοια παραπτώματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που απειλείται δημοσιοποίηση ονομάτων κάποιων εν δυνάμει παραβατών του όρκου τους. Στις 3/11/2010, με αφορμή καταγγελίες για ανάλογες παραβάσεις, αναγγέλθηκε πάλι από υπουργικά χείλη η διερεύνηση και δημοσιοποίηση ονομάτων φοροφυγάδων ιατρών. Αφού έγινε ο ανάλογος θόρυβος, μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε… Στην πολιτική, συχνά, η ουσία καλύπτεται πίσω από ένα δημόσιο παιχνίδι εντυπώσεων. Καλό θα ήταν λοιπόν, προτού οι εμπλεκόμενοι παίξουν μια ακόμη άγονη παρτίδα του παιχνιδιού της κολοκυθιάς, να μελετήσουν τις προγενέστερες εμπειρίες. Και να ζητήσουν εξηγήσεις για την κατάληξή τους – αν πράγματι ενδιαφέρονται να προστατεύσουν τον χώρο της Υγείας.