Αγαπητή Φοίβη,

Αγγελος, εξάγγελος μας ήρθε από ψηλά… Και όχι γερμένος πάνω σε ένα δεκανίκι, αλλά καβαλημένος σε ένα ελικόπτερο. Λίγες ημέρες πριν, το γλένταγε με τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ…

Ως άνθρωπος και ως γενιά έχω πληρώσει ακριβά και με πολλούς τρόπους το δικαίωμα να μένουν οι πόρτες ανοιχτές για να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα στα σπίτια, στις ψυχές και στις συνειδήσεις μας άνθρωποι, ιδέες και αξίες. Αλλά το ένα πόδι μέσα και το άλλο πόδι έξω είναι τόσο ύποπτο όσο και η υπόξινη γεύση στα φρούτα. Αποτελεί δείγμα σήψης…

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον Διονύση Σαββόπουλο. Ποτέ δεν θα υποστήριζα ότι ο Βασιλάκης Καΐλας θα έπρεπε και στη ζωή του να υπηρετεί το συμπαθές επάγγελμα του λουστράκου, αλλά όταν κάποιος υποτίθεται σπάει ταμεία, όπως έγινε στην Επίδαυρο με τον «Πλούτο», καταγγέλλοντας ως δημοδιδάσκαλος ότι μαζί τα φάγαμε, να μην τον ρωτήσει κάποτε, κάποιος, «μετά γιατί τα τρως μόνος σου;».

Μαρία Παπαλάμπρου,

Μυτιλήνη

Κάτω τα χέρια από τον λαοδιδάσκαλο Νιόνιο. Κάτωωω, αγαπητή Μαρία. Απλώς τον έχουμε παρεξηγήσει τόσα χρόνια (που δεν έκανε παρέα με τον Γλύξμπουργκ σε κοσμικότατα πάρτι; – αλήθεια, του είπε ο Κωνσταντίνος μας ότι το πουλάει το σπίτι, που τραγουδάει και ο Πάριος;). Οταν έλεγε «εμείς, του ’60 οι εκδρομείς», εννοούσε εκδρομές με ελικόπτερο!