e-mail

Ατσαλένιε πατερούλη, μας ακούουους;

Κυρία Φοίβη.

Να κάνω μια εξήγηση: δεν μ’ έπιασε ο πόνος (ΚΚΕ) για την πώληση του 902 ούτε γιατί έκαναν μπίζνες ούτε για το ότι ο μακαρίτης Χαρ. Φλωράκης το 1978 (ημερολόγιο Ουλνταλτσόφ, «ΝΕΑ», 10-8-13) μεσολάβησε στη χώρα του πατερούλη για την εταιρεία του ανιψιού του Τζον Φλωράκη, ούτε είναι κακό ένα κόμμα να κάνει τίμιες προσπάθειες να αυξήσει τα έσοδά του.

Εκείνο που έσπασε τα νεύρα μου είναι όσα διάβασα στα «ΝΕΑ» για το αλισβερίσι που έκανε και κάνει με το καπιταλιστικό κατεστημένο, για το οποίο πρωί – βράδυ μάς βομβαρδίζουν οι παραθυράτοι εκπρόσωποί του, για τη στραγγαλιστική πολιτική στον καταπιεζόμενο εργάτη.

Τον οποίο εργάτη το κόμμα που χύνει ποτάμια δάκρυα για τη δυστυχία του, τον εκμεταλλεύεται ασύστολα, του μειώνει τον μισθό, τον απολύει από τις κομμουνιστικοκαπιταλιστικές του επιχειρήσεις και πρέπει κατά τον «Ριζοσπάστη» να ντρέπεται για όλα αυτά, στο όνομα της «συμπαράστασης» που του προσφέρει, αφήνοντάς τον ακόμη και απλήρωτο, όπως διαβάζουμε στον Τύπο, βγαίνεις στα κεραμίδια όταν διαβάζεις για τις μεγαλοεπιχειρήσεις του και τα αστρονομικά του κέρδη τόσα χρόνια, χωρίς να βάλει ποτέ το χέρι στην τσέπη να δώσει κάπου μια βοήθεια από τα ρούβλια που εισέπραττε από τον πατερούλη.

Κύριοι του ΚΚΕ: κεραυνοβολείτε την κυβέρνηση γιατί ξεπουλάει δημόσια περιουσία για να πληρώσει τους τοκογλύφους χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Εσείς που δεν έχετε παρτίδες με τοκογλύφους –αλλά με καπιταλιστές –γιατί πουλάτε την περιουσία του λαού (σας) χωρίς να τον ρωτήσετε; Μας λέτε, η κρίση το επιβάλλει. Στους άλλους δεν το επιβάλλει η κρίση;

Πολύ σωστά κατηγορείτε τις κυβερνήσεις της χώρας για κακοδιαχείριση, που μας έφεραν σ’ αυτά τα χάλια.

Εσείς γιατί και πώς φτάσατε στη χρεοκοπία και την οικονομική καταστροφή, αφού κατά το διάστημα των παχιών αγελάδων αποκομίζατε κέρδη τεράστια, σας βοηθούσαν και τα αδελφά κόμματα και είχατε και τον λαό διαχειριστή;

Κυρία Φοίβη, αυτές και άλλες πολλές απορίες μού γέννησε το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του ΚΚΕ. Στην ανακοίνωσή του μας λέει για τη νομιμότητα της συναλλαγής με την «καταραμένη» οφσόρ εταιρεία –έλεγχο στα οικονομικά του δεν δέχεται. Δεν είδα όμως πουθενά να αναφέρει τι θα γίνει με όσους εργαζομένους δεν έστειλε σε διακοπές διαρκείας το κόμμα που προστατεύει τον προλετάριο. Και κάτι τελευταίο. Η συχνότητα που του παραχώρησε δωρεάν το κατεστημένο πουλήθηκε στην επάρατη υπεράκτια εταιρεία;

Ας κλείσουμε τα αυτιά μας, αγαπητέ Επαμεινώνδα, όλοι συμπούρμπουλοι, στις Ερινύες που με αρχαίες λύρες και άρπες άδουν σε ρυθμό μάμπο μπραζιλέιρο (λέμε τώρα): «Σε παράκτια νησιά θέλω να βρεθούμε / εκεί που τα κόμματα ξέρουν να πουλούνε / εκεί / στη Χαβάη και στη Λεμεσό / εκεί / ο Περισσός και συ». Ωτοασπίδες! Εδώ και τώρα! Πώς είπατε;

Αγαπητή Φοίβη.

Να ρίξουμε όλους τους κατοίκους της Γερμανίας σ’ ένα καζάνι, όπως κάνουν μερικοί ή όπως κάνει η πλειοψηφία των Γερμανών τους Ελληνες;

Αφορμή για τη σκέψη, η διαδρομή με το τρένο προς το αεροδρόμιο της Κολωνίας, όπου κάποιος ή κάποια έκλεψε τη βαλίτσα μου, που περιείχε ό,τι χρειάζεται κάποιος για έναν μήνα διακοπές –από οδοντόβουρτσα ώς κάλτσες. Και το αεροπλάνο πετούσε σε τρεις ώρες. Φυσικά, δεν βρέθηκε και δεν θα βρεθεί τίποτε. Την πρώτη ημέρα της επιστροφής στη Γερμανία, μου έκλεψαν τα γυαλιά ηλίου, τα οποία άφησα για δυο λεπτά σε γκισέ τράπεζας.

Θα μου πείτε, πού το παράξενο; Παντού κλέβουν και θα κλέβουν, ανεξάρτητα από φυλή και χρώμα του δέρματος. Παράξενες μου φαίνονται αναλύσεις πολιτικών «αναλυτών» της δήλωσης της Καγκελαρίου Μέρκελ, που ανέφερε ότι είναι υπερήφανη γιατί στη χώρα της κατασκευάζονται τα πιο ασφαλή παράθυρα του κόσμου.

Ερμηνεύτηκε ότι κάποιοι θα μείνουν απέξω ή κάποιοι θα παγιδευτούν μόνοι τους μέσα. Μεταφορικά, στην πολιτική και στην οικονομία εννοούσαν.

Λάθος. Η Καγκελάριος πράγματι εννοούσε την κλεψιά, από την οποία έχουν σχεδόν καθημερινή πείρα οι Γερμανοί. Είναι καθημερινό φαινόμενο, ανεξάρτητα πόλης. Την κλεψιά εννοούσε και τίποτε άλλο. Να και ένα μείον της χώρας της.

Ααααχ, αγαπητέ Χρίστο, έχουν όλες οι οικογένειες τις αμαρτωλές και τις αμαρτίες τους, που έλεγαν οι παλιές Πολίτισσες. Ολες. Και οι καλύτερες. Εχουν όλες οι οικογένειες και τις ντροπές τους που τις πιάνουν έτσι, χαριτωμένα, άκρη άκρη με τη σκούπα και… τσουπ κάτω απ’ το χαλί, να μην τις δει τις πομπές και κανένα ξένο μάτι και τους κακοχαρακτηρίσει. Την είδατε; Ε; Την είδατε την Ανγκελα με τη σκούπα να τα σπρώχνει χαριτωμένα; Τσουπ…