Διαμόρφωσε και επηρέασε με τους κοφτερούς σαν σπασμένο γυαλί διαλόγους του τη σύγχρονη αμερικανική κουλτούρα. Οι ήρωες του Ελμορ Λέοναρντ έδωσαν στο Χόλιγουντ συνταγές επιτυχίας και έγιναν το αντίπαλον δέος των συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας

Μητροπολιτική περιοχή του Ντιτρόιτ, Μπλούμφιλντ Βίλατζ: ο Ελμορ Λέοναρντ πέθανε. Ηταν 87 ετών. Εγραφε το 46ο βιβλίο της πετυχημένης λογοτεχνικής ζωής του. Αυτή η αρχή, κοφτή και σύντομη, ταιριάζει για να μιλήσει κανείς για το τέλος του συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών τον οποίο λάτρεψε το Χόλιγουντ. Και αναγνώρισε η αμερικανική ακαδημαϊκή κοινότητα. Ο Ελμορ «Ντατς» Λέοναρντ ξεχώρισε από τον πολτό του γραφιά φτηνών ιστοριών και ονομάστηκε «Ντίκενς του Ντιτρόιτ».

Γεννήθηκε το 1925 στη Νέα Ορλεάνη, αλλά μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, όπου νεαρός εντυπωσιάστηκε από τη δράση των τοπικών συμμοριών και από την τοπική ομάδα μπέιζμπολ. Αυτά τα δύο θέματα, οι εγκληματικές συμμορίες και ο αθλητισμός, επρόκειτο να τροφοδοτήσουν τη συγγραφική παραγωγή του.

Ονομάστηκε Μεγάλος Μετρ από την Ενωση Συγγραφέων Μυστηρίου της Αμερικής και νεότεροι ειδικοί της νουάρ λογοτεχνίας, όπως ο Αγγλος Φίλιπ Κερ και ο Σκωτσέζος Ιαν Ράνκιν, αναγνωρίζουν τις αρετές του Ντατς: «Ο Ελμορ Λέοναρντ είναι η επιτομή των συγγραφέων αστυνομικών βιβλίων, βασιλιάς όλων σε όσα παρατηρεί. Σε θέματα έντονης πλοκής και εύστοχων διαλόγων ανήκει σε άλλη κατηγορία», είναι η δήλωση του Ιαν Ράνκιν.

Ο Ντατς Λέοναρντ ζούσε στα προάστια του Ντιτρόιτ. Αλλά οι χαρακτήρες του ζούσαν στο περιθώριο της Αμερικής. Ο κόσμος του ήταν η εικόνα μετά τον Πόλεμο του Βιετνάμ, τότε που τα κοινωνικά όρια λέπτυναν, τα ήθη της χώρας συννέφιασαν και η ειρωνεία έγινε ένας μηχανισμός επιβίωσης. Στον κόσμο του Λέοναρντ κυκλοφορούν μπάτσοι που δεν είναι ακριβώς «καλοί», απατεώνες όχι εντελώς «κακοί» και γυναίκες που το μάτι τους παίζει δεξιά και αριστερά ανάμεσα στις σχέσεις τους. Κανείς δεν κρίνει κανέναν. Οι κακοί δεν ξέρουν ότι είναι κακοί. Βουρτσίζουν τα δόντια τους και τηλεφωνούν στη μάνα τους και μετά πάνε να ληστέψουν. Ο κυνισμός είναι διάχυτος. Οπως και οι συνεχείς αναφορές για τα μπαρ, το αλκοόλ, τα κελιά της φυλακής, τις κομπίνες τοκογλύφων και τις δουλειές πιστολάδων. Συνήθως υπάρχει πολύ πιστολίδι. Η αυτοπεποίθηση είναι προϋπόθεση. Είναι ένας τόπος όπου το να πεθαίνεις δεν έχει πλάκα. Αλλά αν αυτή η τραγουδίστρια σε μπαρ πυροβολήσει τον επίδοξο βιαστή και η σφαίρα τον διαπεράσει και χτυπήσει τον ντετέκτιβ φίλο της ακριβώς στον πισινό του, ε, σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να διακρίνεις το χιούμορ του συγγραφέα. Πικρό, στυφό και ανατρεπτικό.

Ο Ελμορ Λέοναρντ έδωσε σχήμα στην αμερικανική λογοτεχνία του εγκλήματος και στο σινεμά που προέκυψε από τις πολυάριθμες ιστορίες του. Από αυτές που σημάδεψαν τον Κουέντιν Ταραντίνο για να ζητήσει από εκείνον τα δικαιώματα του διηγήματος «Rum Punch» και να γυρίσει την ταινία «Τζάκι Μπράουν».

Για μισόν αιώνα έγραφε σε χειρόγραφο αναρίθμητες ιστορίες, διηγήματα και σενάρια. Σε ένα μισοσκότεινο, ασκητικό δωμάτιο κοντά στο γκαράζ του σπιτιού του, τηρώντας με προσήλωση το τελετουργικό να γεμίζει τις κίτρινες σελίδες ενός μπλοκ και μετά να δακτυλογραφεί το κείμενό του σε μία παλιά γραφομηχανή.

«Ποτέ δεν μου ήρθε μια φαεινή ιδέα για μία καταπληκτική ιστορία από αυτές που βάζουν τον αναγνώστη στη διαδικασία και να γυρίζει τις σελίδες. Πάντα ξεκινούσα με ένα υλικό που σκεφτόμουν ότι θα μπορούσε να βγει από αυτό ένα βιβλίο», είχε πει.

Αν και πέρασαν τριάντα χρόνια συγγραφικής παραγωγής για να κάνει το πρώτο του μπεστ σέλερ, οι σκηνοθέτες του Χόλιγουντ λάτρεψαν το ύφος των διαλόγων του και την ποικιλία των διαταραγμένων χαρακτήρων του. Ο Ελμορ Λέοναρντ έγινε καλτ είδωλο και σημείο αναφοράς της σύγχρονης αμερικανικής κουλτούρας. Ετσι, οποιαδήποτε ιστορία βίας και εγκλήματος με έντονο διάλογο ήταν «λεοναρντική». Το βιντεοπαιχνίδι «Grand Theft Auto», που κυκλοφόρησε το 2008, χαρακτηρίστηκε εντυπωσιακό από τους «Νιου Γιορκ Τάιμς» επειδή «η διάλεκτος της πιάτσας μπορεί να συναγωνιστεί τη γλώσσα των δρόμων του Ελμορ Λεόναρντ». Οταν το «Pulp Fiction» έκανε πρεμιέρα, ο Κουέντιν Ταραντίνο δήλωσε ότι του όφειλε πολλά. Ακόμη και οι βραβευμένοι με Οσκαρ αδελφοί Κόεν για την ταινία τους «Καμία πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» δήλωσαν στο περιοδικό «Δε Νιου Γιόρκερ»: «Αν θέλαμε λοξούς δικηγόρους και έξυπνους φυγάδες, τότε θα τους παίρναμε από τον Ελμορ Λέοναρντ».

Ωστόσο, από τα δικά του βιβλία έγιναν επιτυχημένες ταινίες όπως «Πιάστε τον Κοντό», «Out of Sight», «Το τελευταίο τρένο για τη Γιούμα», «Hombre», «Mr Majestyk».

Το τελευταίο βιβλίο του

Η τηλεοπτική σειρά «Justified» (πρόσφατα προβλήθηκε από το Mega), με κεντρικό χαρακτήρα τον σερίφη Ρέιλαν Γκίβενς, δημιουργήθηκε με βάση το διήγημα του Λέοναρντ «Fire in the Hole». Ο ίδιος δεν είχε ασχοληθεί με το σενάριο αλλά επειδή ήταν ο δημιουργός του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα και πολλών από τις καταστάσεις που παρουσιάζονται στη σειρά, το όνομά του μπήκε στη λίστα των συντελεστών και των τακτικών αμοιβών. Αυτό του δημιούργησε ενοχές και ο Λέοναρντ άρχισε να δίνει συμβουλές στην ομάδα παραγωγής.

Επειτα, άρχισε να γράφει τα «Μπλε Ονειρα». Το τελευταίο βιβλίο του με ήρωα τον σερίφη Ρέιλαν Γκίβενς. Ολοι όσοι δούλευαν στη σειρά, ηθοποιοί και τεχνικοί, δήλωναν τον θαυμασμό τους για εκείνον φορώντας στον καρπό τους ένα βραχιόλι με χαραγμένα τα αρχικά «WWED» (που μεταφράζεται σε «Τι Θα Εκανε ο Ελμορ;»).