Το επιχείρημα των δανειστών είναι ότι «ομπρέλες προστασίας» δεν χρειάζονται. Υποστηρίζουν ότι για όσους αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους υπάρχει το δίχτυ προστασίας του νόμου Κατσέλη (2010), αλλά και του νόμου Χατζηδάκη (2013) για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, το οποίο επέφερε βελτιώσεις στον προηγούμενο νόμο.

Αρα ζητούν να καταργηθούν και οι δύο διατάξεις, θεωρώντας ότι εξυπηρετούν κυρίως δανειολήπτες που παριστάνουν ότι είναι φτωχοί ενώ στην πραγματικότητα έχουν σημαντικής αξίας εισοδήματα (π.χ. καταθέσεις, περισσότερα ακίνητα, ομόλογα κ.λπ.).

Σε κάθε περίπτωση, η φόρμουλα που θα διαμορφώσει το νέο καθεστώς προστασίας από πλειστηριασμούς θα προκύψει από τις επαφές του κυβερνητικού επιτελείου με την τρόικα, και είναι ακόμη υπό διαμόρφωση.

Κυβερνητικά στελέχη αναφερόμενα στα σενάρια για τα κριτήρια που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας –από το ύψος του ανεξόφλητου δανείου και τον αριθμό των ετών που ένα σπίτι τελεί υπό προστασία έως τα κοινωνικά κριτήρια –επιμένουν ότι δεν είναι παρά πρώτες σκέψεις, και σε κάθε περίπτωση όχι τα τελικά.