Η γεύση του είναι πικρή. Οχι όμως όσο τσουχτερή είναι η τιμή του… Ο κρόκος είναι το πιο ακριβό αρωματικό βότανο στον κόσμο. Η τιμή του ξεπερνά τα 1.500 ευρώ το κιλό. Γι’ αυτό και δεν θα το βρούμε ποτέ σε «ξέφραγο αμπέλι». Ωστόσο, μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει «υπερσυμπυκνωμένο», αφού μόλις μερικά δέκατα του γραμμαρίου είναι αρκετά για γεύση, άρωμα και ιδιαίτερο κίτρινο φωσφορούχο χρώμα στο φαγητό. Επιπλέον, έχει και πολλές θεραπευτικές ιδιότητες.

Στην Ελλάδα είναι γνωστός από τη Μινωική Εποχή, κάτι που αποτυπώνεται στη γνωστή τοιχογραφία του παλατιού του Μίνωος, «Ο πρίγκιψ με τα κρίνα». Τον διέδωσαν οι αρχαίοι Ελληνες στον Ιράν και στην Ινδία, από όπου τον πήραν οι Αραβες και τον μετέφεραν στη Βόρεια Αφρική. Στη χώρα μας καλλιεργείται στην Κοζάνη, με τον βασικό όγκο παραγωγής να βρίσκεται στα χωριά Κρόκος, Καρυδίτσα και Κώμη, όπου η παραγωγή ανέρχεται σε περίπου 15 τόνους τον χρόνο.

Στη χώρα μας υπάρχουν τα 17 αυτοφυή φυτά του γένους κρόκος, από τα 43 που υπάρχουν στην Ευρώπη και τα 80 σε ολόκληρο τον κόσμο.

Από τον κρόκο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο τα στίγματα και τους στήμονές του. Γι’ αυτό και την περίοδο της συλλογής του δεν μαζεύονται ολόκληρα τα λουλούδια αλλά μόνο τα βασικά τους στοιχεία.

Χρήσεις στην κουζίνα

Ταιριάζει σε όποιο πιάτο έχει ρύζι, στην ψαρόσουπα, σε θαλασσινά, πουλερικά και σε γλυκές ζύμες.

Συντήρηση

Επειδή το αγοράζουμε σε μπουκαλάκι, ακριβώς όπως και τα ακριβά αρώματα, η συντήρησή του γίνεται στη συσκευασία και σε χώρο που δεν έχει υγρασία.

Μια φορά κι έναν καιρό

Ο Κρόκος, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν φίλος του θεού Ερμή. Μια μέρα και ενώ οι δύο φίλοι έπαιζαν με τον δίσκο, ο Ερμής χτύπησε κατά λάθος τον Κρόκο στο κεφάλι και τον σκότωσε. Εκεί φύτρωσε ένα λουλούδι, ενώ τρεις σταγόνες από το αίμα του άτυχου νέου, πέφτοντας στο κέντρο του λουλουδιού, έδωσαν τα στίγματα του φυτού που από τότε πήρε το όνομα κρόκος.

Ποικιλίες

Ο ωραίος (pulchellus) στη Βόρεια Ελλάδα. ο διανθής (biflorus) στη Ρόδο

του Στριντ (stridii) στον Χορτιάτη της Θεσσαλονίκης και την Ξάνθη. ο νεφελογενής (nubigena) σε Λέσβο, Σάμο και Ικαρία, ο ευειδής (speciosus) σε ελάχιστες θέσεις στη Δυτική Ελλάδα, της Αττικής (atticus) με εξάπλωση στην Αττική, τη Νότια Εύβοια και την Ανδρο.