Ντιζάινερ, αρχιτέκτονες, στυλίστες της εμφάνισης, δημιουργοί μελλοντικών εικόνων και τοπίων όταν δουλεύουν για έναν νέο τρόπο ζωής σκέφτονται την αναγκαιότητα του πράσινου συστήματος πειθαρχίας και της ιερής του τριάδας: μηδενικά απόβλητα – ανακύκλωση – επανάχρηση. Ενα ξεβόλεμα από τις συνήθειές μας να μας περιβάλλει το τεχνητό σύμπαν πραγμάτων ευχαρίστησης, ελαφρότητας και χιούμορ.

Ανθρωποι, προϊόντα, υλικά, οργανισμοί έχουν έναν κύκλο ζωής. Η παράταση αυτού του κύκλου είναι θέμα ποιότητας, δήλωσαν οι ολλανδοί ντιζάινερ της ιντερνετικής ομάδας Platform 21. Οι οποίοι κυκλοφόρησαν το «Επισκευαστικό Μανιφέστο» με πρακτικές λύσεις συσσωρευμένες από την εμπειρική γνώση του μαστροχαλαστή τεχνίτη, που η ύπαρξή του είναι γνώριμη στις φτωχικές κοινωνίες του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος.

Στην αρχιτεκτονική η έννοια της επανάχρησης φάνηκε στο νέο δημόσιο πάρκο της Νέας Υόρκης Χάι Λάιν, που δημιουργήθηκε κατά μήκος μιας εγκαταλειμμένης σιδηροδρομικής γραμμής από τους ντίλερ Σκοφίντιο και Ρένφρο και τον σχεδιαστή κήπων Πιετ Ούντολφ. Στη μόδα, η κολεκτίβα του βέλγου σχεδιαστή Μάρτιν Μαρζέλα βασίζει τη χειροποίητη συλλογή της Artisanal σε γάντια, παλιά υφάσματα και αφόρετα ρούχα που επανασχεδιάζονται. Οι αγγλίδες σχεδιάστριες Κάθριν Χάμνετ και Στέλλα ΜακΚάρτνεϊ διδάσκουν τους φοιτητές στο Κολέγιο Μόδας του Λονδίνου τις δικές τους μεθόδους ανακύκλωσης αλλά και τους νέους κώδικες ηθικής και εμπορίου για συνεργασίες με τοπικές κοινότητες χειροτεχνίας. Ενώ στην Κρήτη η έννοια του βιώσιμου σχεδιασμού παρουσιάζεται στο πρόγραμμα Πηνελόπη Γκάντι, που βασίζεται στην αναβίωση της υφαντουργικής τέχνης στον αργαλειό. Το σκεπτικό αυτού του προγράμματος είναι η παραγωγή ρούχων και προικιών με πρώτες ύλες τοπικής προέλευσης. Το ζητούμενο είναι το ελαττωμένο αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα, δείκτη μέτρησης για την επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος.

Ετσι, από τη μόδα-προβολή των αισθήσεων περνάμε στη δίαιτα στυλιστικής αποτοξίνωσης. Το περιβαλλοντικά υπεύθυνο ντιζάιν θα πρέπει να θυμίζει τη μαύρη σοκολάτα και να είναι γευστικό και αισθησιακό, ενώ ταυτόχρονα να παραμένει ευεργετικό για την υγεία, το σώμα και τον νου. Και από τις ασαφείς έννοιες διαχείρισης και νέας πολιτικής θεωρίας για βιώσιμη ανάπτυξη το πράσινο ντιζάιν να λειτουργεί σε επίπεδο μικρής κλίμακας και να βάζει την καθημερινότητα καθενός στους διαφορετικούς νέους ρυθμούς.