Αναζήτηση
Ζήλιες, κουτσομπολιά, πειράγματα. Ποιος είπε ότι οι παίκτες της καλύτερης ομάδας που εμφανίστηκε ποτέ δεν ήταν και άνθρωποι;
Το καλοκαίρι του 1992 βγήκαν πολλά στη φόρα για όλους τους χωρίς αμφιβολία σπουδαίους επαγγελματίες του μπάσκετ που αγωνίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Η πραγματική εικόνα της «dreamteam του Μάικλ Τζόρνταν» όπως την αποκάλεσαν παρουσιάζεται μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, στην οποία ο συγγραφέας Τζακ ΜακΚάλουμ προσπαθεί να δώσει όλο το παρασκήνιο εκείνου του καλοκαιριού.
Πέρασαν περισσότερα από είκοσι χρόνια και εικόνες αυτής της ομάδας είναι πάντα μια γλυκιά ανάμνηση για τους φίλους του μπάσκετ.
Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν απόλυτα ήρεμος, με την προϋπόθεση ότι όλοι θα τον αντιμετώπιζαν ως τον αναμφισβήτητο Νο 1. Ο Μάτζικ Τζόνσον ήταν διαφορετική περίπτωση. Είχε ανακοινώσει πως ήταν φορέας του ιού HIV. «Δώστε του ένα μικρόφωνο, πάντα θα μιλήσει για τον εαυτό του», ήταν μία φράση που ακουγόταν στο παρασκήνιο. Κι ακόμα, η βασική ερώτηση αν ο Τζόρνταν είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Αμφιβολίες υπήρχαν από τότε και είχαν εκφραστεί τόσο από τον Μάτζικ όσο και από τον Κλάιντ Ντρέξλερ. «Τι έκανε ο Μάικλ και δεν κάνω εγώ;» φέρεται να είχε πει ο τότε άσος των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Τώρα μεσουρανεί ο Λέμπρον Τζέιμς, ένας παίκτης που αξιώνει τον τίτλο του κορυφαίου αυτή την περίοδο.
Ο φόργουορντ της Γιούτα Καρλ Μαλόουν δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, έναν τύπο που καυχιόταν για τον εαυτό του και γενικότερα είχε τον τρόπο να ασχολούνται όλοι μαζί του. Ηρεμος άνθρωπος ήταν ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον, αλλά και ο νεαρός τότε Κρίστιαν Λέτνερ, ο μοναδικός παίκτης που προερχόταν από κολέγιο (Ντιουκ) και δεν είχε ακόμα αγωνιστεί στο ΝΒΑ.
Κι όλοι αυτοί λειτουργούσαν με τον συγκεκριμένο τρόπο στο παρκέ, επειδή υπήρχε ο Αζάια Τόμας που κατηύθυνε το παιχνίδι. Ομως, ακόμα και γι’ αυτούς τους κορυφαίους επαγγελματίες εκείνο το δίμηνο του καλοκαιριού του 1992 ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Ηταν κάτι μεταξύ μπάσκετ και διακοπών. Περνούσαν τον χρόνο τους μεταξύ προπονήσεων και διασκέδασης στις ελεύθερες ώρες. Από την παραμονή στις πολυτελείς σουίτες, στις παρτίδες γκολφ, στο καζίνο και στις νυχτερινές εξόδους με βότκα και πούρα. Γενικά, οι παίκτες της dreamteam εμφανίζονταν περίπου ως αστέρες του ροκ.
Μέσα σε όλα αυτά, το σίγουρο ήταν πως ο ηγέτης λεγόταν Μάικλ Τζόρνταν. Οι κάμερες στρέφονταν στον Μάτζικ, με το σκεπτικό πλέον ότι ήταν φορέας του ιού HIV, ενώ ένας ακόμα θρύλος του ΝΒΑ, ο Λάρι Μπέρντ των Σέλτικς της Βοστώνης, ήταν κοντά στην αποχώρηση από τα γήπεδα, αφού αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα στη μέση.
Σε εκείνο το ολυμπιακό τουρνουά της Βαρκελώνης, κάθε αντίπαλος ήθελε να φύγει από το γήπεδο με ενθύμιο κάποιες φωτογραφίες με τα αστέρια του ΝΒΑ. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ήταν στον τελικό κόντρα στην Κροατία, μία ομάδα που διέθετε σπουδαίους παίκτες, με το ενδιαφέρον των Αμερικανών να εντοπίζεται στον νεαρό τότε Τόνι Κούκοτς, ο οποίος θα περνούσε στη συνέχεια τον Ατλαντικό και θα αγωνιζόταν στους Σικάγο Μπουλς των Τζόρνταν και Πίπεν.
