Αντί να δημιουργήσει ένα καλλιτεχνικό κίνημα, προτίμησε να ιδρύσει μια μυστική αδελφότητα. Αν και αποφάσισε να θάψει μαζί με τη γυναίκα του τα ποιήματά του, λίγα χρόνια αργότερα την ξέθαψε για να τα πάρει πίσω και να τα εκδώσει. Ζούσε με τη σύζυγο του φίλου του και στον κήπο του κυκλοφορούσαν από μαρσιποφόρα και παπαγαλάκια έως χαμαιλέοντες και λευκοί ταύροι. Διότι ο Γκάμπριελ Ντάντε Ροσέτι έγινε γνωστός τόσο για τη ζωγραφική και την ποίησή του όσο και για τις εκκεντρικές επιλογές του.

Γιος πολιτικού εξορίστου που δίδασκε ιταλικά στο Κιγνκς Κόλετζ του Λονδίνου, μεγάλωσε ως Γκάμπριελ, αλλά όταν άρχισε να μεγαλώνει ήταν δύσκολο να αντισταθεί στο Ντάντε, καθώς μια από τις αγαπημένες ασχολίες του πατέρα του ήταν η μελέτη και ο σχολιασμός της «Θείας Κωμωδίας».

Σε επαφή με τον κόσμο της ζωγραφικής ήρθε πολύ νωρίς. Το πρόβλημά του όμως ήταν ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους κανόνες –για εκείνον ήταν εφιάλτης. Οι ώρες του μαθήματος σχεδίου έμοιαζαν ατελείωτες. Και ενώ βρίσκεται με δυο συμφοιτητές του από τη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών, τους Γουίλιαμ Χόλμαν Χαντ και τον Τζον Εβερετ Μιλέ, μια ημέρα πέφτει στα χέρια τους ένα βιβλίο με χαρακτικά από έργα της πρώιμης Αναγέννησης. Ανακαλύπτουν έναν κόσμο διαφορετικό, πιο ζωντανό, με θέματα που δεν επαναλαμβάνονται και ενδιαφέρον για τη λεπτομέρεια. Συνειδητοποιούν ότι αυτό το ύφος τους ενθουσιάζει. Είναι αυτό που θέλουν να κάνουν. Και αποφασίζουν να ιδρύσουν μια ομάδα που θα ονομάζεται Προραφαηλιτική Αδελφότητα (Pre-Raphaelite Brotherhood, με τα αρχικά PRB), της οποίας τις αρχές –υπέρ της ειλικρίνειας στη ζωγραφική και κατά της ανώφελης μίμησης των αναγεννησιακών προτύπων –διαμορφώνει με τη βοήθεια του καλού του φίλου Φορντ Μέιντοξ Μπράουν.

Η αδελφότητα και η αισθητική της δεν κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό. Οι κριτικές –εκτός λιγοστών εξαιρέσεων –ήταν τόσο αρνητικές, που είχαν ως αποτέλεσμα ο Ροσέτι να αποφασίσει να μην εκθέσει τα έργα του ξανά δημοσίως και να τα διακινεί προς υποψήφιους αγοραστές ο ίδιος.

Στο μεταξύ, ο έρωτας χτυπά την καρδιά του ζωγράφου και ποιητή. Ενα κορίτσι λαϊκό το οποίο εργάζεται σε ένα κατάστημα που φτιάχνει καπέλα κλέβει την καρδιά του. Πανέμορφη η Λιζ Σίνταλ μπαίνει στην παρέα ως μοντέλο, αλλά γρήγορα καταλήγει στο κρεβάτι του Ροσέτι και μετακομίζει σπίτι του. Για να βάλουν στεφάνι, ωστόσο, πέρασαν επτά χρόνια κι έναν χρόνο αργότερα η ασθενική Λιζ αποβάλλει και η ήδη εύθραυστη υγεία της επιβαρύνεται υπερβολικά. Το τέλος θα έρθει δύο χρόνια αργότερα, με την επίσημη εκδοχή να μιλάει για ατύχημα και την ανεπίσημη να θέλει την ταλαιπωρημένη Λιζ να αυτοκτονεί με λάβδανο.

Ο καλλιτέχνης –που μετά τον γάμο του είχε αρχίσει να γράφει μανιωδώς ποιήματα –αισθάνεται ότι δεν ασχολήθηκε μαζί της όσο έπρεπε και αποφασίζει, για να εξιλεωθεί, να της τα δώσει συντροφιά στο τελευταίο της ταξίδι.

Μετά τον θάνατο της συζύγου του ο Ροσέτι μετακομίζει σε ένα σπίτι με τεράστιο κήπο που εκείνος αποφασίζει να τον μετατρέψει σε ζωολογικό, καθώς λάτρευε τα περίεργα ζώα. Και δίπλα στα χαρτιά και τα πινέλα του βρήκαν τη θέση τους από χαμαιλέοντες έως μαρσιποφόρα… Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Και ο Ροσέτι χρειάστηκε περί τα επτά χρόνια για να γιατρευτεί από τον πόνο του χαμού της συζύγου. Τότε θυμήθηκε τα θαμμένα ποιήματα και αποφασίζει να πάρει άδεια εκταφής για να πάρει πίσω το τελευταίο δώρο που είχε προσφέρει στη Λιζ.

Τα ποιήματα θα κυκλοφορήσουν σε βιβλίο. Κι εκείνος θα ξαναερωτευτεί. Αυτή τη φορά τη σύζυγο ενός φίλου του, ο οποίος μάλιστα αποχώρησε από το σπίτι για να αφήσει το ζεύγος να ζήσει ανενόχλητο τον έρωτά του. Ο Ροσέτι δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να ζωγραφίσει τη νέα του αγαπημένη Τζέιν Μόρις. Είναι εκείνη που ποζάρει ως Περσεφόνη στο πλέον διάσημο έργο του.

Κάποια στιγμή όμως ο έρωτας τελειώνει. Ο Ροσέτι πάσχει από αϋπνίες. Παίρνει ένυδρη χλωράλη (αναισθητικό) μαζί με αλκοόλ σε μεγάλες ποσότητες και παθαίνει μανία καταδίωξης. Το επόμενο στάδιο ήταν η παράλυση και οι ψευδαισθήσεις. Η αυλαία έπεσε για τον δημιουργό που επηρέασε βαθιά τους συμβολιστές το 1882

– Γεννήθηκε στις 12 Μαΐου 1828 και πέθανε στις 9 Απριλίου 1882.

– Ηταν αδελφός της ποιήτριας Κριστίνα Ροσέτι και του κριτικού Ουίλιαμ Μάικλ Ροσέτι.

– Αγαπημένο του ζώο ήταν ο φασκωλόμυς – είδος μαρσιποφόρου – που ζούσε στον ζωολογικό κήπo του Λονδίνου και η φωλιά του αποτελούσε αγαπημένο σημείο συνάντησης με τους φίλους του. Σε ηλικία 41 ετών απέκτησε δικό του φασκωλόμυ. Τον ονόμασε «Koρυφή» και τον άφηνε να κοιμάται πάνω στο τραπέζι.

ΑΥΡΙΟ:

Εντουάρ Μανέ