Ηταν Δεκέμβριος του 1833 όταν ανατέθηκαν για πρώτη φορά στην τοπική αυτοδιοίκηση καθήκοντα αστυνόμευσης με τον νόμο «Περί συστάσεως των δήμων». Υπό τη διεύθυνση του δημάρχου, ο κλάδος χωριζόταν στην κατώτερη τοπική και αγρονομική αστυνομία.

Ο Παναγιώτης Ζάχος μελέτησε στην Εθνική Σχολή Τοπικής Αυτοδιοίκησης την ιστορική εξέλιξη του θεσμού από τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους έως σήμερα. Οπως σημειώνει το 1980 η Δημοτική Αστυνομία αναγεννιέται ως Ειδική Υπηρεσία των Δήμων και Κοινοτήτων και αναλαμβάνει τον έλεγχο τήρησης διατάξεων σχετικά με την καθαριότητα, τη στάθμευση των οχημάτων, τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Το 1997 με τον Νόμο 2503 εμφανίζεται για πρώτη φορά επίσημα ο όρος Δημοτική Αστυνομία. Το προσωπικό της διακρίνεται σε ένστολο και επιστημονικό. Μηχανικοί, επόπτες υγείας και προσωπικό διοικητικής υποστήριξης είναι ορισμένες από τις ειδικότητες που περιλαμβάνονται στην επιστημονική κατηγορία. Μεταξύ άλλων έχουν ως καθήκον την προστασία των σπηλαίων, την εφαρμογή και τήρηση των διατάξεων που αφορούν χώρους εγκατάστασης πλανόδιων νομάδων και έλεγχο της αποχέτευσης. Ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας πάντως προβλέπει σήμερα άδειες (έως 20 εργάσιμες ημέρες κάθε έτος) με αποδοχές για υπαλλήλους- σπουδαστές σε περίοδο εξετάσεων καθώς και άλλες ειδικές άδειες για επιστημονικούς και επιμορφωτικούς λόγους. Με αυτές τις διευκολύνσεις μπορούν κάποιοι υπάλληλοι να συνδυάσουν εργασία με σπουδές.