Ο Αριστοφάνης τότε δεν μασούσε τα λόγια του. Σήμερα πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες τα μασούν; Νιώθετε ότι κάνουμε περισσότερο… σιωπή απ’ όση απαιτούν οι καιροί; Υπάρχει ένας σύγχρονος Αριστοφάνης να «τα λέει»;

Δεν μασούσε τα λόγια του, αλλά έκανε υψηλή τέχνη και όχι λαϊκισμό ή προπαγάνδα. Δεν είναι επικαιρικός αλλά αιώνιος, δηλαδή διαρκώς ισχύων, διότι αντλεί από ένα ψυχικό βάθος που είναι πέραν του χρόνου. Είναι η μεγάλη ποίηση που κάνει τις κωμωδίες του να είναι έργα τέχνης. Κι έπειτα, στο αν σιωπούν σήμερα οι καλλιτέχνες, οι περισσότεροι καλά κάνουν. Τόσον καιρό έλεγαν ανοησίες. Κολάκευαν το κοινό με μπουνταλοπροοδευτοσύνες, λαϊκίζανε και δήθεν σατιρίζανε –πάντα το ευκόλως χειροκροτούμενο –νομίζοντας ότι αριστοφανίζουν. Δεν υπάρχει σήμερα Αριστοφάνης, όχι. Ούτε Περικλής ούτε Σωκράτης.

Η μουσική σας στο αρχαίο δράμα έχει μείνει «μαρκέ». Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό; Τι είναι εκείνο που κάνει μια μουσική για ένα έργο διαχρονικό μεν, πανάρχαιο δε, να μένει στο στόμα του Νεοέλληνα;

Συνταγή δεν υπάρχει. Δημιουργείς κάτι και αγαπιέται και ζει χρόνια. Ούτε στον εαυτό σου μπορείς να εξηγήσεις πώς έγινε. Αλλιώς θα γράφαμε όλοι κάθε μέρα αριστουργήματα.

Αλήθεια, σκηνοθετείται ο Αριστοφάνης; Ή είναι ήδη σκηνοθετημένος;

Και να μην τον σκηνοθετήσεις, πάλι κάτι πρέπει να κάνεις. Δεν γίνεται να τον ανεβάσεις μηχανιστικά. Οχι. Εχω θαυμάσει, στο παρελθόν, υπέροχα ανεβάσματα Αριστοφάνη, τόσο ωραία που λαχτάρισα να ανταποκριθώ, να το επιχειρήσω κι εγώ. Οπως όταν βλέπεις τους άλλους να κάνουν κάτι και να χαίρονται και θέλεις να το κάνεις κι εσύ. Να παίξεις κι εσύ. Αλλά είναι και θέμα επιλογής συνεργατών. Και πρέπει να ‘χεις και την εύνοια του Δία.

Τελευταία Νέα