Λίγες μόλις εβδομάδες μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πρωταθλητή Ανδρέα Κιλιγκαρίδη από οξεία λευχαιμία, κι άλλος ένας νεαρός κωπηλάτης, ο Στρατής Αλεξίδης, πέθανε από την ίδια σπάνια και βαριά νόσο. Και στις δύο περιπτώσεις η ασθένεια ξεδιπλώθηκε απότομα, αφήνοντας ερωτηματικά για τις αιτίες της πρόκλησης και εάν υπήρχαν περιθώρια ανίχνευσης και σωτηρίας.
Ο Στρατής Αλεξίδης πέθανε σε νοσοκομείο της Νορβηγίας, γενέτειρα της μητέρας του, έπειτα από νοσηλεία δέκα ημερών. Ενας έντονος πόνος στα ούλα τον είχε οδηγήσει στο νοσοκομείο. Πρόλαβε να υποβληθεί σε μία χημειοθεραπεία, η οποία όμως δεν ανέκοψε την καλπάζουσα πορεία της νόσου. Καταγόταν από τη Μυτιλήνη και ήταν ένας από τους πρώτους νησιώτες στην Ελλάδα που κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο κοπιαστικό αγώνισμα του συντονισμού κινήσεων και των πολύωρων προπονήσεων. Ηταν μέλος του ΝΑΣ Αιόλου Παμφίλων Μυτιλήνης, με σημαντικότερη επιτυχία το ασημένιο μετάλλιο στους Βαλκανικούς Αγώνες του 2003. Σταμάτησε την αγωνιστική κωπηλασία το 2009 για να επικεντρωθεί στις σπουδές του στο Τμήμα Ηλεκτρονικών του ΤΕΙ Πειραιά. Αποφοίτησε φέτος και μετανάστευσε στη Νορβηγία όπου βρήκε δουλειά στο αντικείμενό του. Στους φίλους του είχε πει ότι «βάζει σε μια σειρά τη ζωή του».
Το ίδιο ξαφνικός ήταν τον Ιούνιο και ο θάνατος του 37χρονου Ανδρέα Κιλιγκαρίδη. Ο πρωταθλητής του κανόε είχε βρεθεί στην Πολωνία για να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν αγωνίστηκε καθώς εκδήλωσε πυρετό και την επομένη έπεσε σε κώμα. Οι γιατροί διέγνωσαν οξεία λευχαιμία και δεν μπόρεσαν να τον σώσουν.

Με αφορμή αυτούς τους δύο θανάτους ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε με ανακοίνωσή του την άμεση παρέμβαση της αθλητικής ηγεσίας, προκειμένου να διαπιστωθεί «εάν πρόκειται για συμπτωματικά γεγονότα ή υπάρχουν πλευρές που σχετίζονται με την πολύχρονη προπονητική διαδικασία και την ιατροφαρμακευτική αγωγή που πιθανά ελάμβαναν οι αθλητές». Ομως ο καθηγητής Αιματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος διευκρινίζει στα «ΝΕΑ» ότι «δεν υπάρχουν διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία για σύνδεση της οξείας λευχαιμίας με χρήση φαρμάκων ή αναβολικών».

Το ίδιο υποστηρίζει και ο δρ. Θίοντορ Φρίντμαν, επικεφαλής του εργαστηρίου γονιδιακής θεραπείας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο και μέλος της ομάδας ειδικών κατά του γονιδιακού ντόπινγκ στη WADA (Παγκόσμια Υπηρεσία Αντιντόπινγκ). «Οι θάνατοι των δύο Ελλήνων αθλητών από την ίδια αιτία σε τόσο κοντινό διάστημα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα σύμπτωση, αλλά δεν μπορούμε να πούμε εάν δεν αποτελούν απλώς μια σύμπτωση», γράφει ο δρ. Φρίντμαν στα «ΝΕΑ» σε επικοινωνία μέσω e-mail. «Δεν γνωρίζω περιπτώσεις στις οποίες η EPO (ερυθροποιητίνη) υποπτεύεται για πρόκληση λευχαιμίας ή άλλων μορφών καρκίνου. Η EPO άλλωστε χρησιμοποιείται για να γιατρέψει την αναιμία που προκαλείται από διάφορους καρκίνους. Τα αναβολικά στεροδειδή έχουν συνδεθεί με άλλες μορφές καρκίνου, όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είχε αποδειχτεί άμεση σχέση ανάμεσα στους καρκίνους και τα αναβολικά», προσθέτει. Η χρήση EPO μπορεί να οδηγήσει σε εμφράγματα και εγκεφαλικά καθώς αυξάνει τον αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα.

Οπως εξηγεί ο κ. Κωνσταντόπουλος η οξεία λευχαιμία είναι μια «σπάνια και βαριά αρρώστια που δεν ανιχνεύεται εύκολα με εξετάσεις». Στην περίπτωση του Αλεξίδη υπάρχει ιστορικό θανάτου από την ίδια ασθένεια στην οικογένεια. Στην οξεία λευχαιμία αναπτύσσονται ραγδαία τα λευκά αιμοσφαίρια και πλέον δεν μπορούν να επιτελέσουν τον κανονικό τους ρόλο στην άμυνα του οργανισμού. Ο ασθενής μπορεί να πεθάνει από αιμορραγίες και λοιμώξεις. Δεν είναι πάντα εύκολο να κοντρολάρει κάποιος τη νόσο. Η οξεία λευχαιμία πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο, έστω και προσωρινά, για να προχωρήσουν οι γιατροί σε μεταμόσχευση μυελού των οστών. Σε τρία με πέντε χρόνια μετά τη μεταμόσχευση ενδεχομένως να ιαθεί ο ασθενής. Το άλμα ωστόσο μέχρι την αντιμετώπιση της νόσου είναι μεγάλο και στο μεσοδιάστημα της διαδικασίας υπάρχει κίνδυνος απώλειας του πάσχοντος.

Τελευταία Νέα