Αναζήτηση
Γιατί έφυγες από τους Οικολόγους Πρασίνους;
Γιατί είχαμε ξεχάσει τα οικολογικά και φωνάζαμε μόνο για τα μνημονιακά.
Αυτό δεν είναι τώρα η προτεραιότητα;
Η προτεραιότητα είναι πάντα το περιβάλλον.
Το περιβάλλον ή τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Σε έναν κατεστραμμένο πλανήτη για ποια ανθρώπινα δικαιώματα θα μπορούμε να μιλάμε;
Τώρα πολιτικά με ποιον είσαι;
Με τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ που λέει «Ξύπνα, Ευρώπη». Διότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή. Βέβαια, το Μνημόνιο περιλαμβάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαμε κάνει στη χώρα μας εδώ και πολύ καιρό.
Θυμάσαι πώς ήσουν έφηβος;
Πολύ μπερδεμένος. Είχα ένα βιβλίο σεξουαλικής αγωγής που έλεγε ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται στις φυλακές και σε σχολές με εσώκλειστους σπουδαστές και σπουδάστριες. Αλλά μετά, όταν εκλείψουν οι εγκλεισμοί, σταματάς να είσαι ομοφυλόφιλος. Εγώ, αν και δεν ήμουν ποτέ εσώκλειστος, νόμιζα ότι είχα την αρρώστια των εσωκλείστων και περίμενα μήπως μου περάσει.
Και πότε αποφάσισες ότι «δεν θα σου περάσει»;
Στα 18, όταν αγόρασα το περιοδικό «Αμφί». Εκεί κατάλαβα ότι δεν ήμουν μόνος και αποφάσισα ότι θα ζήσω σε αρμονία με αυτά που αισθάνομαι. Επειτα από λίγο καιρό εντάχθηκα στο ΑΚΟΕ, το Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλοφίλων.
Στα 18 επέλεξες δηλαδή.
Δεν είχα επιλογή, εγώ το ήξερα από πολύ μικρή ηλικία ότι με τραβούσαν τα αγόρια και όχι τα κορίτσια. Απλώς δεν ήμουν σίγουρος ότι αυτό θα ίσχυε για πάντα.
Οι γονείς σου πότε το έμαθαν;
Στους γονείς μου το είπα κάπως αργά. Στα 30 και κάτι. Κάναμε διάφορες καλές συζητήσεις, αν και είχαν πεπαλαιωμένες απόψεις και στερεότυπα.
Τι σου έλεγαν; Οτι θα γνωρίσεις μια καλή κοπέλα και θα αλλάξεις;
Ναι, ναι, διάφορα τέτοια. Κυρίως τους απασχολούσε ποιος παίζει τον ρόλο του άνδρα και ποιος της γυναίκας στη σχέση με τον φίλο μου.
Θα ήθελαν να ακούσουν ότι εσύ παίζεις τον ρόλο του άνδρα;
Εγώ τους είπα ότι υπάρχει και ο versatile που έχει πολύμορφη συμπεριφορά. Και ότι, τέλος πάντων, σημασία έχει πώς αισθάνεσαι και όχι τι είσαι ή τι δείχνεις. Γιατί είχαμε και τέτοια. Οτι «δεν σου φαίνεται, ενώ στον τάδε φίλο σου φαίνεται».
Πάντα είχες μουστάκι;
Ναι. Τη δεκαετία του ’70 ήταν μόδα οι clones. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα απ’ όλα, όλοι οι γκέι ήταν ίδιοι: κοντοκουρεμένο μαλλί, μουστάκι, καρό πουκάμισο, τζιν παντελόνι και σταράκια. Μετά ήταν η μόδα του clean-cut συνδυασμένη με τη λατρεία της νεότητας. Αρκετοί φίλοι ξύρισαν τα μουστάκια και τα μούσια και άρχισαν γυμναστική.
Εσύ δεν πήγες σε γυμναστήριο για να κάνεις μπράτσα;
Οχι. Εγώ, παρότι ενημερωνόμουν για τις διάφορες υποκουλτούρες μέσα στη γκέι κουλτούρα –αυτοί με τα δερμάτινα, στη συνέχεια οι αρκούδοι -, δεν εντάχθηκα σε καμία μόδα.
Ποια είναι η άποψή σου για τον γάμο ομοφυλοφίλων;
Ο,τι ισχύει για τον υπόλοιπο κόσμο θα πρέπει να ισχύει και για τους γκέι, λεσβίες, αμφί και τρανς. Η ανάγκη για τον γάμο προήλθε κυρίως μετά την εμπειρία του HIV, όπου ξαφνικά δεν σε ενημέρωναν ούτε για την αγωγή που θα ακολουθούσε ο άνθρωπός σου. Ή χανόταν κάποιος και τον κληρονομούσαν οι συγγενείς του και όχι ο φίλος του που μπορεί να είχε ζήσει μαζί του 30 χρόνια.
Ετσι άρχισαν τα σύμφωνα συμβίωσης. Τα οποία πλέον όλοι τα έχουν αποδεχθεί…
Οχι όλοι. Στην Ελλάδα δεν είναι ακόμη αποδεκτά.
Εννοώ ότι στη συνείδηση του κόσμου είναι μια αποδεκτή λύση. Εκεί που υπάρχουν αντιρρήσεις είναι στο δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να κάνουν παιδιά.
Γιατί; Ενας καλός γονιός καθορίζεται από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό; Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ξεκίνησε το κίνημα των λεσβιών και των γκέι το 1969, υπάρχουν πολλά παιδιά που μεγάλωσαν σε γκέι οικογένειες. Πρόσφατα, εξάλλου, η Ενωση Παιδιάτρων είπε ότι «τα παιδιά των γκέι και των λεσβιών δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα άλλα παιδιά», ούτε παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά ομοφυλοφιλίας. Οποια παιδιά είναι να βγουν ομοφυλόφιλα θα βγουν, τα υπόλοιπα θα μείνουν ετεροφυλόφιλα.
Ναι, αλλά πώς ένα ζευγάρι ανδρών ή γυναικών κάνει παιδί; Οι άνδρες πρέπει να βρουν μια παρένθετη μητέρα. Οι γυναίκες πρέπει να πάνε σε τράπεζα σπέρματος. Αν υπολογίσουμε ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ομόφυλα ζευγάρια, θα δημιουργηθεί μια βιομηχανία μωρών.
Μα υπάρχουν κενά που πρέπει να ρυθμιστούν. Με μία αρχή όμως: ό,τι ισχύει για τα άλλα ζευγάρια να ισχύει και για τα ζευγάρια του ίδιου φύλου.
Στη Γαλλία, πάντως, μπορεί να είπαν «ναι» στον γάμο ομοφυλοφίλων, αλλά η κύηση για λογαριασμό άλλων παραμένει απαγορευμένη για όλα τα ζευγάρια.
Ναι, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με όλα αυτά. Στην κύηση για λογαριασμό άλλων θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρχει οικονομική συναλλαγή· δεν θα μετατρέψουμε δηλαδή σε εμπόρευμα το σώμα αλλά και την κοιλιά της γυναίκας που διαμεσολαβεί.
Για τις λεσβίες είναι πιο απλά τα πράγματα.
Ναι. Αν και στη Γαλλία η ιατρικά υποβοηθούμενη αναπαραγωγή επιτρέπεται ακόμη μόνο για τα άγονα ετερόφυλα ζευγάρια, εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δοθεί αυτή η δυνατότητα και στα ζευγάρια των λεσβιών.
Η Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία ζει στο Παρίσι, έγραψε ότι και βέβαια είμαστε όλοι ίσοι, αλλά είμαστε και όλοι ίδιοι; Αναρωτήθηκε, δηλαδή, αν πρέπει να ακυρώσουμε τους φυλετικούς ρόλους και τις φυλετικές ιδιαιτερότητες.
Νομίζω ότι η Σώτη υπερέβαλε. Οποια δικαιώματα έχει ένα ετερόφυλο ζευγάρι πρέπει να έχει και ένα ομόφυλο ζευγάρι. Και με ανοιχτό μυαλό να κάνουμε όποιες ρυθμίσεις είναι αναγκαίες. Δηλαδή, κάποτε και οι αμβλώσεις ήταν παράνομες, αλλά σταμάτησαν ποτέ να γίνονται;
Αυτό που διευκολύνει ο γάμος είναι οι υιοθεσίες. Στη Γαλλία και στην Αγγλία οι νέοι νόμοι επεκτείνουν αυτομάτως τη δυνατότητα υιοθεσίας και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Εγώ είμαι πολύ υπέρ της υιοθεσίας. Και ετεροφυλόφιλος να ήμουν, θα προτιμούσα να υιοθετήσω. Δηλαδή, από τη στιγμή που υπάρχουν τόσο πολλά παιδιά τα οποία με έχουν ανάγκη, γιατί να κάνω ένα δικό μου παιδί; Επιπλέον, ποιος θα μπορούσε να φερθεί καλύτερα σε ένα οροθετικό παιδί από ό,τι το ομόφυλο ζευγάρι που είναι ευαισθητοποιημένο στην οροθετικότητα;
Θα παντρευόσουν, λοιπόν, αν περνούσε και στην Ελλάδα ο σχετικός νόμος;
Ναι. Αν είχα μια μακροχρόνια σχέση που πήγαινε καλά, θα το έκανα.
Ποια είναι η εμπειρία σου από τους έλληνες πολιτικούς;
Σε όλα τα κόμματα, αν εξαιρέσεις την Ακροδεξιά, θα βρεις ανοιχτόμυαλους ανθρώπους. Αλλά, μη νομίζεις, και στην Αριστερά θα βρεις ομοφοβικούς.
Ποιο θα είναι το σύνθημα λοιπόν στο εφετινό Φεστιβάλ Υπερηφάνειας;
«Η Αθήνα δικιά μας».
Πολύ κατακτητικό…
Ναι, αλλά σκέψου ότι αφορά μία μόνο ημέρα: την 8η Ιουνίου (γέλια). Ζητάμε να επιτραπεί ο πολιτικός γάμος στα ζευγάρια του ίδιου φύλου. Να υπάρχει προστασία από κάθε μορφής ρητορική μίσους. Να απαγορευθούν οι διακρίσεις στην εργασία λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Δυστυχώς ο δρόμος για την ισότητα και τον σεβασμό είναι ακόμη μακρύς.
Επειδή επανέφερες το θέμα του γάμου, ξέρεις τι έγραψε κάποιος γκέι ριζοσπάστης; Οτι είμαστε μία μάχη πίσω. Ο θεσμός του γάμου φθίνει στην Ευρώπη και εμείς διεκδικούμε το δικαίωμα στον γάμο.
Πρόσεξε, όμως, ζητάμε την πρόσβαση στον γάμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι θα παντρευτούμε. Αλλά ακόμη και αυτό να θέλουμε, γιατί όχι; Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω έναν «ριζοσπαστισμό» που λέει ότι «δεν πρέπει να γίνουμε σαν τους άλλους». Εμένα η ζωή μου είναι μικροαστική. Δικαίωμά μου δεν είναι; Σημασία έχει οι άνθρωποι να αγαπιούνται και να μην υπάρχουν εμπόδια σε αυτό.
