Χορωδίες, ορχήστρες, ιστότοποι, εκδόσεις, δισκογραφία. Σήμερα καταγράφεται μια έντονη τάση που θέλει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού να μυείται, είτε ως ακροατής είτε ως χορωδός, στον κόσμο της βυζαντινής μουσικής. Μάλιστα, οι γυναίκες είναι εκείνες που μπαίνουν δυναμικά στον χώρο, με πρώτο παράδειγμα την ερμηνεύτρια Νεκταρία Καραντζή –μαθήτρια του παραδοσιακού ερμηνευτή Χρόνη Αηδονίδη –που παρά το νεαρόν της ηλικίας της μετρά μεγάλη πορεία στη δημοτική και βυζαντινή μουσική. Επιπλέον, η είσοδός της στον χώρο υπήρξε θεαματική: με ηχογραφήσεις μαζί με τον Γέροντα Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Σε συλλογικό επίπεδο ξεχωρίζουν ο Γυναικείος Βυζαντινός Χορός (με δασκάλα τη Μύριαμ Μαρίνου), σχήμα γυναικείο και «τέκνο» της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας, αλλά και η δραστήρια πατρινή γυναικεία χορωδία Πανύμνητος. Ξεχωριστή θέση στη διάδοση και μελέτη της βυζαντινής μουσικής έχουν βέβαια η Ορχήστρα Κανών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η γυναικεία Χορωδία της Μονής Ορμύλιας Χαλκιδικής (με σημαντική δισκογραφία), η Δημοτική Βυζαντινή Χορωδία του Ηρακλείου Κρήτης που μετράει ήδη παραπάνω από 200 εμφανίσεις ανά την Ελλάδα, το Βυζαντινό Ηχόχρωμα (ομάδα ψαλτών από την Πάτρα υπό τη διεύθυνση και μουσική επιμέλεια του λαμπαδαρίου του ιερού ναού Παντοκράτορα Πατρών και καθηγητή Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής Νεκτάριου Πιτσιούγκα), ο Βυζαντινός Χορός Χανίων που ξεκίνησε το 1995, αλλά και το Εργαστήρι Ψαλτικής με «ψυχή» τον χοράρχη Αθανάσιο Παϊβανά που έχει εμφανιστεί και έχει ψάλει πέρυσι στον ναό του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα. Δεν θα μπορούσαν να μην αναφερθούν πρόσωπα όπως ο Μανόλης Χατζηγιακουμής αλλά και το Κέντρο Ερευνών και Εκδόσεων, το Μουσικό, Λαογραφικό και Φιλολογικό Αρχείο Σίμωνος και Αγγελικής Καρά και η περίπτωση του ερευνητή Νίκου Διονυσόπουλου, που έχει επιμεληθεί πολλές δισκογραφικές εκδόσεις όπως της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου κ.ά.