Στην Καλαμάτα, τις ημέρες του Πάσχα αναβιώνει ένα ξεχωριστό έθιμο το οποίο δείχνει την εφευρετικότητα και τον ηρωισμό των ντόπιων. Συγκεκριμένα, ανήμερα το Πάσχα, με τη συμμετοχή πλήθους θεατών, ομάδες 10-30 ατόμων αναβιώνουν ένα έθιμο του οποίου οι ρίζες ανάγονται στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821. Ηταν 23 Μαρτίου του 1821 όταν οι κάτοικοι της Μεσσηνίας χρησιμοποίησαν τις σαΐτες, οι οποίες όμως δεν ήταν σαν τις σημερινές. Περιείχαν γέµιση από εύφλεκτα και εκρηκτικά υλικά, η οποία προκαλούσε εκκωφαντικό θόρυβο και δυνατή φλόγα, αναχαιτίζοντας έτσι την τουρκική επιδρομή.

Οµως η Ιστορία επαναλήφθηκε το 1826 στη μάχη της Βέργας, όπου οι Καλαματιανοί, πετώντας τις αυτοσχέδιες σαΐτες, τρόμαζαν τα άλογα ρίχνοντας τους έφιππους πολεμιστές του Ιμπραήμ.

Σήµερα οι συµµετέχοντες είναι οπλισμένοι με σαΐτες και φορώντας συνήθως παραδοσιακά ρούχα επιδίδονται στον σαϊτοπόλεμο. Οι σαΐτες είναι χαρτονένιοι σωλήνες γεμάτοι με μπαρούτι, οι οποίοι αναφλέγονται με χαρακτηριστικό, έντονο ήχο στα χέρια των «πολεμιστών». Ενώ στην Καλαμάτα οι σαΐτες με το έντονο σφύριγμά τους μπορούν να προκαλέσουν πανικό στα άλογα, στη Δημοτική Ενότητα Αρφαρών του Δήμου Καλαμάτας,16 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας, τη Δευτέρα του Πάσχα και ανήμερα τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου γίνονται ιππικοί αγώνες. Πραγματοποιούνται στο ιπποδρόμιο του χωριού, έναν χωμάτινο δρόμο μήκους ενός χιλιομέτρου και πλάτους δέκα μέτρων, με αφετηρία το ξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος θεωρείται προστάτης των ιππέων.

Η παράδοση αναφέρει ότι οι συγκεκριµένοι αγώνες είναι πρόδρομοι των σύγχρονων ιπποδρομιών, ενώ τον 19ο αι. συμμετείχαν κυρίως έφιπποι νεαρής ηλικίας για να εκπαιδευτούν ως αγγελιαφόροι της επερχόμενης Επανάστασης.

Μάλιστα εικάζεται ότι λόγω της γιορτής του Αγίου Γεωργίου οι οπλαρχηγοί του Εικοσιένα χρησιµοποιούσαν ως άλλοθι τις ιπποδροµίες, προκειμένου να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις για τον καλύτερο συντονισμό της Επανάστασης.