Στην Κοζάνη οι κάτοικοι τηρούν με ευλάβεια έθιμα των οποίων οι ρίζες χάνονται στα βάθη του χρόνου. Τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, γυναίκες φέρνουν στην εκκλησία τα κουλουράκια «για τους ζωντανούς», όπως τα λένε, τα οποία ψήνουν οι ίδιες και τα μοιράζουν μετά τη Λειτουργία στους πιστούς. Τη Μεγάλη Παρασκευή ξεχωριστή θέση κατέχει το έθιμο της αναπαράστασης της Αποκαθήλωσης του Εσταυρωμένου, που πραγματοποιείται με τη συμμετοχή πλήθους πιστών στον «Λόφο του Γολγοθά», στο χωριό Δρυόβουνο.

Μεταξύ των εθίμων στην περιοχή της Κοζάνης, εξάλλου, ιδιαίτερη θεωρείται η παράδοση που θέλει τους κατοίκους να κάνουν Ανάσταση στο Νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου. Τα μέλη κάθε οικογένειας συγκεντρώνονται γύρω από το μνήμα κάποιου συγγενούς και περιμένουν το Χριστός Ανέστη κρατώντας αναμμένες τις πασχαλιάτικες λαμπάδες. Φεύγοντας δεν παραλείπουν να αφήσουν στον τάφο κόκκινα αυγά «για να χορτάσουν», όπως λένε, τα χαμένα μέλη της οικογένειας.

Στην Αιανή Κοζάνης, πάλι, αναβιώνει τούτες τις ημέρες ένα από τα πιο παλαιά έθιμα, οι Λαζαρίνες, στο οποίο παίρνουν μέρος μόνο γυναίκες. Η γέννηση του εθίμου χρονολογείται από την αρχαιότητα και συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης και την ανανέωση της ζωής. Στους χριστιανικούς χρόνους συνδέθηκε με την ανάσταση του Λαζάρου, προάγγελο της Ανάστασης του Κυρίου. Ανήμερα την εορτή του Λαζάρου οι γυναίκες του χωριού ντυμένες με τις παραδοσιακές πολύχρωμες φορεσιές γυρνούν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τον ανάλογο σκοπό για το καθένα που επισκέπτονται, παινεύοντας τον σπιτονοικοκύρη και ξεκινώντας πάντα από το σπίτι του ιερέα. Αμέσως μετά συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού όπου τραγουδούν και χορεύουν τοπικούς χορούς.