Αναζήτηση
Το ιστορικό Γουέμπλεϊ πάντα εξιτάριζε τους Γερμανούς: εκεί πήραν τον τελευταίο τους μεγάλο τίτλο (Euro 1996) αλλά και για το ίδιο γήπεδο συζητούν ακόμα μετά από τόσα χρόνια για το αν πέρασε ή όχι τη γραμμή η μπάλα στο σουτ του Τζεφ Χαρστ, στο πιο αμφιλεγόμενο γκολ στην ιστορία των τελικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου – πρόκειται για το 3ο γκολ των Βρετανών στην παράταση του τελικού του 1966 που φαίνεται πάντως (μέσω και ηλεκτρονικής επεξεργασίας) ότι μάλλον δεν πέρασε ποτέ η μπάλα τη γραμμή.
Οπως και να έχει οι Γερμανοί ετοιμάζονται για μια ανεπανάληπτη γιορτή στο νέο, πλέον, Γουέμπλεϊ, που λογικά θα φιλοξενήσει έναν Γερμανικό τελικό, για πρώτη φορά στην ιστορία του κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Την ίδια ώρα που οι παραδοσιακοί αντίπαλοί τους, οι Βρετανοί δεν κατάφεραν να έχουν εκπρόσωπό τους στον τελικό που θα γίνει στα πάτρια εδάφη τους. Και μιλάμε για μια χώρα που μόνο την τελευταία οκταετία πήρε τρεις τίτλους (Λίβερπουλ 2005, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2008 και Τσέλσι 2012) ενώ είχε παρουσία στους επτά από τους οκτώ τελικούς!
Οι Γερμανοί ξανάρχονται λοιπόν και κυρίως η επιβλητική εμφάνιση των ομάδων τους στα ημιτελικά κόντρα σε δύο από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου, ήταν και ένα μήνυμα εν’ όψει του επερχόμενου μουντιάλ της Βραζιλίας (2014).
Τα δύο «χαστούκια» από τους Φούριας Ρόχας στον τελικό του Εuro 2008 και στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, ταρακούνησαν συθέμελα το γερμανικό οικοδόμημα, αλλά δεν το γκρέμισαν.
Αντίθετα η εξαιρετική παρουσία της Ισπανίας, που πήρε δύο συνεχόμενα Euro και ενδιάμεσα το Μουντιάλ πείσμωσε τους Γερμανούς που ετοιμάζονται για την αντεπίθεσή τους. Το πρόβλημά τους, όσον αφορά τουλάχιστον την εθνική τους ομάδα, είναι το γεγονός ότι η Μπουντεσλίγκα είχε σε αρκετά μεγάλο βαθμό χάσει τη γερμανική της ταυτότητα, αλλά τα τελευταία χρόνια αρχίζουν και πάλι να ξεφυτρώνουν τα γερμανικά φυντάνια.
Οι θρίαμβοι επί των ισπανικών ομάδων (μην ξεχνάμε ότι η Ντόρτμουντ απέκλεισε και τη Μάλαγα στα προημιτελικά) αλλά και των Ιταλικών (η Μπάγερν έκανε…προπόνηση με τη Γιουβέντους στην ίδια φάση) τόνωσε εκ νέου το εθνικό φρόνημα των Γερμανών που είχαν νικηθεί κατά κράτος τα τελευταία χρόνια από τους Μεσόγειους (πέρυσι τους απέκλεισε η Ιταλία στον ημιτελικό του Euro, ενώ η Ιντερ του Μουρίνιο νίκησε την Μπάγερν στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ το 2010).
Και τώρα μετά την κατάκτηση της Ευρώπης (πολύ δύσκολα η Ρεάλ θα χαλάσει τη γερμανική γιορτή, καθώς είναι σχεδόν απίθανο να μη δεχτεί γκολ στη Μαδρίτη με τέτοια άμυνα) οι Γερμανοί ετοιμάζονται και για αυτήν του κόσμου, του χρόνου στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Υ.Γ. Αλήθεια ο Γκουαρντιόλα τι θα προσφέρει του χρόνου στη Μπάγερν ; Ακόμα και όλους τους τίτλους να πάρει, θα μπορέσει να παίξει το ίδιο ποδόσφαιρο που πρόσφερε σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο εφέτος η ομάδα του Χάινκες ;
Στο επικοινωνιακό κομμάτι οι Βαυαροί απέτυχαν παταγωδώς και ήταν εξόφθαλμο φάουλ η ανακοίνωση της συμφωνίας με τον Γκουαρντιόλα στα μέσα της περιόδου. Ο Ισπανός τώρα βλέπει τον πήχυ ανεβασμένο στα ύψη και με την ενίσχυση που ήδη έχει ξεκινήσει η νέα του ομάδα, θα πρέπει να παρουσιάσει κάτι ακόμα πιο ελκυστικό.
Οσο για την Μπαρτσελόνα, αν ήταν έξυπνοι οι διοικούντες της θα “’έκλειναν” τώρα τον Γιούπ Χάινκες για του χρόνου. Εδώ εφέτος, ουσιαστικά πορεύτηκαν σχεδόν χωρίς προπονητή, γιατί να τους χαλάσει ο Γερμανός ;
