Μια σεζόν – ντροπή ολοκληρώθηκε χθες για την ΑΕΚ.

Από την αρχή μέχρι το τέλος της. Με ένα ρόστερ πολύ κατώτερο των περιστάσεων και παίκτες αδύναμους να σηκώσουν το βάρος της φανέλας της ιστορικής ομάδας. Με παράγοντες ανίκανους να κλείσουν την οποιαδήποτε συμφέρουσα συμφωνία και να στελεχώσουν το ρόστερ. Με προέδρους που κάνουν ουρά στο κατώφλι της ΓΑΔΑ. Και με οπαδούς που για πολλοστή φορά θέλουν να αποφασίζουν για τις τύχες της ΑΕΚ χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Το έκαναν στο παρελθόν και το κανάκεμα των διοικούντων τούς επέτρεψε να περνούν τα θέλω τους. Χθες, η εισβολή των χουλιγκάνων στον αγωνιστικό χώρο οδήγησε στη διακοπή του αγώνα της ΑΕΚ με τον Πανθρακικό. Μια εικόνα απαράδεκτη, μια εικόνα παρωδία, που έφερε την ΑΕΚ στο χείλος του γκρεμού. Γιατί ακόμη και με ήττα δεν υποβιβαζόταν. Αλλά με αφαίρεση βαθμών, η Β’ Εθνική και η θλιβερή αυτή εμπειρία είναι αναπόφευκτη.

Η ΑΕΚ δεν αγωνίστηκε σαν ΑΕΚ, εδώ και μήνες. Ηταν ένα κακέκτυπο ομάδας που κατέκτησε τίτλους. Αποδείχθηκε ότι και οι οπαδοί της δεν είναι αντάξιοι της ομάδας. Φανατικοί που κυνηγούν τους παίκτες της ίδιας τους της ομάδας, άτομα που τυφλωμένα από πάθος επιχειρούν να χτυπήσουν αδιακρίτως και υπογράφουν τη ληξιαρχική πράξη θανάτου μιας ομάδας που κρατιόταν στη ζωή μόνο με φιάλη οξυγόνου.

Οσον αφορά στον ρέφερι Τριτσώνη, σεβάστηκε αρκετούς και αρνήθηκε να συμμετάσχει σε κωμωδία και να συνεχίσει το ματς για ένα πεντάλεπτο μόνο και μόνο για να μην κινδυνέψει με αφαίρεση βαθμών η ΑΕΚ. Εκανε ό,τι και ο Κάκος πέρυσι στο ΟΑΚΑ στο ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Και όχι αυτό που έπραξε ο Παππάς στο φετινό Βέροια – Αρης, όταν συνέχισε ένα παιχνίδι κι ας είχε φύγει στα αποδυτήρια. Εκεί γλίτωσε την αφαίρεση βαθμών ο Αρης.

Αλλά κάποτε, πρέπει να υπάρχουν όμοιες αποφάσεις σε αντίστοιχες περιπτώσεις.