Τώρα που τελείωσε το Euro, επέστρεψε ο «Σαν Ικερ» (Κασίγιας) ακόμη «αγιότερος» σπίτι του, αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης και η χρυσή εντεκάδα της διοργάνωσης, δύο γάλλοι ντοκιμαντερίστες σκέφτηκαν να αποτίσουν φόρο τιμής σε κάποιους ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν (και) εκτός γηπέδου, που έκαναν την μπάλα και τη φήμη τους όπλο αντίστασης – τους «Αντάρτες του Ποδοσφαίρου».

Είναι ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, η βεντέτα της Τσέλσι, το είδωλο της Ακτής του Ελεφαντοστού• αμέσως μετά το ματς που εξασφαλίζει για πρώτη φορά στη χώρα του το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο, ζητεί, μαζί με τους συμπαίκτες του, από όλους τους ιβοριανούς μαχητές να εγκαταλείψουν τα όπλα και από τους πολιτικούς να κάνουν ό,τι και οι ποδοσφαιριστές: να ενωθούν υπέρ του έθνους. Εχοντας παραλάβει την αφρικανική χρυσή μπάλα, αυτός που ανήκει στην ίδια εθνότητα με τον Λοράν Γκμπάγκμπο, θα πάει να την παρουσιάσει στην πρωτεύουσα των ανταρτών, το Μπουακέ, την ώρα που η χώρα είναι κομμένη στα δύο. Θα επιστρέψει κατόπιν σε αυτή την πόλη με την εθνική ομάδα. Μετά τις εκλογές του 2010 παίζει σημαίνοντα ρόλο στην εθνική συμφιλίωση.

Είναι φυσικά ο Σόκρατες, από τους μεγαλύτερους μεσοεπιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου, πρωτοστάτης, εν μέσω βραζιλιάνικης χούντας, σε εκείνο το πείραμα που έμεινε στην ιστορία ως «κορινθιανή δημοκρατία» – η αυτοδιαχείριση της ομάδας Κορίνθιανς, στο Σάο Πάολο, από τους ίδιους τους παίκτες και το τεχνικό προσωπικό. Η μαύρη κορδέλα στα μαλλιά του, οι εκκλήσεις για ελευθερία, θα είναι πάντα μια γλώσσα βγαλμένη κοροϊδευτικά στη στρατιωτική δικτατορία.

Είναι ο Κάζελι, ο Βασιλιάς του Τετραγωνικού Μέτρου, η βεντέτα της ομάδας της Χιλής που παίρνει το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Παίζει στην Ισπανία. Οταν ο Πινοτσέτ πηγαίνει στο αεροδρόμιο να χαιρετήσει τους παίκτες, ο Κάζελι αρνείται να του σφίξει το χέρι. Και πριν από το παιχνίδι με την Ανατολική Γερμανία σοκάρει το έθνος σφυρίζοντας διαφορετικό ρυθμό στη διάρκεια του χιλιανού εθνικού ύμνου. Η μητέρα του θα βασανιστεί, ο ίδιος θα δώσει αγώνα για την επιστροφή στη δημοκρατία και θα παίξει ουσιαστικό ρόλο κατά το δημοψήφισμα που θα το επιτρέψει.

Ακόμη ένας, ο Πρέντραγκ Πάσιτς. Παίζει στο Σαράγεβο. Και θα μείνει στο Σαράγεβο, παρά τον βομβαρδισμό που δέχεται από ευρωπαϊκές ομάδες, και τα τρία χρόνια της πολιορκίας. Θα ιδρύσει μάλιστα μια σχολή ποδοσφαίρου για τα παιδιά της πόλης, μήπως και απαλυνθούν τα τραύματά τους.

Το ντοκιμαντέρ «Οι Αντάρτες του Ποδοσφαίρου» των Ζιλ Περές και Ζιλ Ροφ, με «οδηγό» τον Ερίκ Καντονά, θα προβληθεί από το κανάλι Arte στις 15 Ιουλίου. Ποιος ξέρει, σε έναν μελλοντικό χρόνο, σε ένα αντίστοιχο ντοκιμαντέρ, θα μπορούσε να φιγουράρει και ένας Μάριο Μπαλοτέλι. Το ταμπεραμέντο το έχει, την ευαισθησία την έχει, όσο για τον θυμό (γιατί ένα θυμωμένο παιδί είναι, και όχι χωρίς λόγους), αυτός μπορεί και να καταστρέψει και να δημιουργήσει.

Τελευταία Νέα