{{{ video }}}Ενας χάρτινος ήρωας µε το όνοµα Rango και µε τη µοναδική φωνή του Τζόνι Ντεπ σε ένα καουµπόικο σπαγκέτι επίσης χάρτινων ηρώων παίρνει παραµάσχαλα όλες τις ταινίες αυτής της εβδοµάδας µε ζωντανούς ηθοποιούς, τους κάνει µάθηµα σκηνοθεσίας, ρυθµολογίας, ψυχαγωγίας και στέλνει τον θεατή στον έβδοµο ουρανό.
Κρεµάστε στην είσοδο τις προκαταλήψεις και ορµήστε στην αίθουσα να τον χαρείτε!
Πώς λέµε Ringo; Αυτόν ντε, τον αλησµόνητο σπαγκέτι – πιστολέρο που τον έπαιζε ο Τζουλιάνο Τζέµα σε δύο αθάνατες ταινίες του Ντούτσιο Τέσαρι (1926-1994). ∆εν σας λέει τίποτα; Κρίµα. Σπεύσατε στο πλησιέστερο ντιβιντάδικο να προµηθευτείτε το «Una Pistola Per Ringo» (Ενα πιστόλι για τον Ρίνγκο) παραγωγής 1965. Θα την καταβρείτε. Παρεµπιπτόντως, ο Τέσαρι, εκτός από καµιά σαρανταριά ταινίες που σκηνοθέτησε, υπήρξε ένας από τους έντεκα «ανώνυµους» συνεργάτες του Σέρτζιο Λεόνε στη συγγραφή της αλησµόνητης ιστορίας «Για µια χούφτα δολάρια». Και µη µε παρεξηγείτε. Αναγκαστικό αυτό το µικροσκοπικό µάθηµα κινηµατογραφικής ιστορίας. Επειδή ο Γκορ Βερµπίνσκι, καθιερωµένος από τους «Πειρατές της Καραϊβικής», επιδίδεται σε ρεσιτάλ αναφορών, ενσωµατώνοντας σ’ αυτό το animation µερικές µεγάλες στιγµές από ταινίες κλασικές. Εδώ λοιπόν, εντελώς αποδεσµευµένος από τις συµβάσεις του star system, ξεδιπλώνει το µάξιµουµ του ταλέντου του και της δεξιοτεχνίας του.Του βγάζω το καπέλο.
Το Rango είναι η πειραγµένη παραλλαγή του Ringo. Πειραγµένη γιατί ο Βερµπίνσκι αναφέρεται σε πέντε κινηµατογραφικά αριστουργήµατα. Κατά σειράν: Το styling από το«Κάποτε στη ∆ύση» του Σέρτζιο Λεόνε. Η ιδεολογία από το «Τσάιναταουν» του Ροµάν Πολάνσκι.
Τα χαρακτηριστικά του ήρωααπό τον «Ακέφαλο καβαλάρη» τουΤιµ Μπάρτον µε πρωταγωνιστή τονΤζόνι Ντεπ.
Το όνοµα «Nobody» (Κανένας) προέρχεται και παραπέµπει στο ιδιαίτερο και επίσης πειραγµένο Western του Τζιµ Τζάρµους και του1995 «Ο Νεκρός» (Dead Man). Επίσης µε τον Τζόνι Ντεπ. Και µερικές σκηνές αναφέρονται τιµής ένεκεν στην «Αποκάλυψη» του Φράνσις Κόπολα. Υπάρχει και µια πέµπτη παράµετρος. Αυτή των πρώτων είκοσι λεπτών που σπρώχνει το αµερικανικό animation πέρα από το καθαρό ψυχαγωγικόλειτουργικό του. Οπου η µοναξιά, το αδιέξοδο, και ο παραλογισµός των συµπτώσεων µετατρέπουν αυτόν τονεφιάλτη του Rango σε επεισόδιοαπό διήγηµα του Φραντς Κάφκα. Ετσι ακριβώς χωρίς ίχνος υπερβολής.
Με απλάλόγια, οΒερµπίνσκιπαίζει µε τις εικόνες µε τονίδιο οίστρο,την ίδια έµπνευσηκαι την ίδια άνεση που κάθε µεγάλος d.j. παίζει µε τους µουσικούς ήχους. ∆ανείζεται από εδώ και από εκεί, συναρµολογεί, µεταποιεί και οργανώνει στον δικό του καµβά,την δική του ζωγραφική. Μια ζωγραφική τριών επιπέδων. Το πρώτοεπίπεδο η σηµειολογία. Τι είναι ο Rango; Ενας λιλιπούτειος κατοικίδιος χαµαιλέοντας. Ποια η ιδιότητά του; Να υποδύεται ρόλους της φαντασίας του. Ετσι, ενώ είναι µικροσκοπικός, φαντάζεταιτον εαυτό τουσπουδαίο ήρωα και σωτήρα µιας επίσης µικροσκοπικής πόλης της Αγριας ∆ύσης. Ως εκ τούτου ό, τι βλέπουµε προέρχεται απότη φαντασία αυτού του τίποτα.Οπως ενός λαθροµετανάστ η. Ενόςπιτσιρικά.Ολα από το µυαλό του. Πάµε στο δεύτερο επίπεδο. Την οικολογία. Ποιο το πρώτο αγαθό; Το νερό. «Οποιος ελέγχει το νερό ελέγχει τα πάντα». Αυτό το επιµύθιο στο «Τσάιναταουν».Τους υδάτινους πόρους του ΛοςΑντζελες του ‘30 ελέγχει ο ζάπλουτος Νόε (Τζον Χιούστον). Τρίτο και τελευταίο επίπεδο η µορφή, η αισθητική, το πατρόν. Φυσικά το σπαγκέτι. Ο Κουέντιν Ταραντίνο πορεύεται αγκαλιά µε τα action movies και τις πολεµικές τέχνες. Ο Γκορ Βερµπίνσκι µε το σπαγκέτι, τον Πολάνσκι, τον Λεόνε και τον Τζιµ Τζαρµους. Με την αφρόκρεµα. Γι’ αυτό από το «πλαστικό» προκύπτει κοµψότητα. Τα αντίθετα έλκονται.
Α, ξέχασα τοστόρι. Απλό.Μια πανάσχηµη, λιλιπούτειασαύρα διασχίζει στεγνή έρηµοκαι καταλήγει σε ασήµαντη τενεκεδούπολη πουυποφέρει από λειψυδρία. Κάποιοςαδειάζει τεράστιες ποσότητες νερούκαι έτσιοι κάτοικοι τρελαίνονταιγια µια σταγόνα. Ο Rangoγια µια στιγµή δειλιάζει. Οµως σαν οπτασία,η θρυλική µορφή του Κλιντ Ιστγουντ εµφανίζεταιµπροστά τουκαι τουλέει «Ε,κιντ, κανείς δεν µπορεί να ξεφύγει από την ιστορία του». Και επιστρέφει για την οριστική και τελική µονοµαχία.Ετσι οι κάτοικοι ξεδίψασαν. Ετσι κι εγώ. Μέσα σε ενενήντα λεπτά, έσβησα τη δίψαµου για καλή, πολύ καλή ψυχαγωγία που δεν αδικεί τον εγκέφαλό µου και δεν περιφρονεί την αισθητική µου!
{{{ video }}}
«Rango»
Εµπνευσµένο και καλοκουρδισµένο Από τον Ringo µέχρι τον Κλιντ Ιστγουντ Το καλύτερο animation των τελευταίων χρόνων
Βαθµοί=8
(θα το ξαναδώ)
Μεγάλη χαµένη ευκαιρία
Γιατί; Επειδή ο (Αµερικανός) Ουίλιαµ Μόναχαν, πασίγνωστη υπογραφή για τα σενάρια ταινιών όπως «Ο πληροφοριοδότης» (The Departed)
του Μάρτιν Σκορσέζε και «Το βασίλειο των ουρανών» του Ρίντλεϊ Σκοτ, πάσχει από αυτοκτονική ροπή. Να συνθέσει δύο εκ διαµέτρου αντίθετες ιστορίες. Απότη µια το ασήµαντο «Bodyguard» (Ο σωµατοφύλακας) µε τον Κέβιν Κόστνερ ωςφύλακα άγγελο της Γουίτνεϊ Χιούστον.
Σκέτη πλαστικήγκλαµουριά δηλα δή. Και απότην άλλη ναδανειστεί σκιές και σχήµατααπό τοπαλιό, κλασικό βρετανικό γκανγκστερικό φιλµ. Αποτέλεσµα; Ο «Σωµατοφύλακας» να κοπανάει τον «Get Carter». Και τούµπαλιν. Ντουέτο ασυµβίβαστο. Πώς αυτό;Λόγω µεταµοντερνισµού. Πλίνθοικαι κέραµοι δηλαδή. Ετσι ηαφήγηση αναπτύσσεται αποσπασµατικά. Ετσισκόρπια τα κοµµάτια και τα αφηγηµατικά «υλικά». Μια ιστορία που, κάτω από άλλες προϋποθέσεις και µε πυρά που θα ήταν συγκεντρωµένα στονίδιο στόχο από το πρώτο µέχρι το τελευταίο λεπτό, θα οργάνωνε µε σαφήνεια και καθαρότητα τη σεναριακή πλοκή. Κρίµα.
Το στόρι διπλό.Ενας µεταµεληµένος κακοποιός (Κόλιν Φάρελ)αναλαµβάνει bodyguard νεαρής αγγλίδας σταρ (ΚίραΝάιτλι) που ηπροσωπική της ζωή είναι περικυκλωµένη από βάρβαρους άγγλους παπαράτσι. Το χειρότερο είδος.Παράλληλα είναι αναγκασµένοςνα ξεκαθαρίσει τους λογαριασµούς τουµε έναν πρώην συνεργάτη του (Μπεν Τσάπλιν), καθώς και έναν αδίστακτο κανίβαλο αρχιµαφιόζο που σκοτώνει για ψύλλουπήδηµα (Ρέι Γουίνστοουν). Ενδιαµέσως κυνηγάει δεκαεξάχρονο που έτσι για την πλάκα του έχει µαχαιρώσει άστεγο ζητιάνο. Αποτέλεσµα; Εύκολα σκοτώνει. Εύκολα διαφεύγει. Εύκολαρίχνει την γκόµενα στο κρεβάτι του. Τι µένει; Η γοητεία της Κίρα Νάιτλι. Η περσόνα του Ρέι Γουίνστοουν.Το απρόβλεπτο φινάλε. Τα πολλά τσιγάρα που µετατρέπουν τις σκηνές σε φουγάρο. Και µια ατάκα που αφορά στις σεξουαλικές επιδόσεις της Κίρα Νάιτλι: «Η πιο πολυγα… ηθοποιός µετά τη Μόνικα Μπελούτσι». Σαν να λέµε, τους έχει πάρει όλους. Επί της οθόνης εννοείται!
{{{ video }}}
«London Boulevard»
Με δάνεια από γκανγκστερικές βρετανικές ταινίες Κόλιν Φάρελ, σωµατοφύλακας της Κίρα Νάιτλι Σκιές και σχήµατα
Βαθµοί=5
(πολλές γκρίζες ζώνες)
Γραφικό τουρλουµπούκι
Ντουµάνι η οθόνη. Εντάξει, Νίκο, η κουτσή ∆ηµοκρατία, ο Βλαδίµηρος (Λένιν) τράγος και η µυλωνούπου αν «δεν τη γ… δεν θα φύγεις». Αλλά, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ηµών πρόγονοι, ουκ εν τω πολλώ το ευ!
{{{ video }}}
Βαθµοί=Κόψε κάτι!
Υποδειγµατική Φωσκολιάδα
Για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ. ∆ύο τα βασικά, πρωταρχικά στοιχεία που συνθέτουν κάθεκινηµατογραφικό αφήγηµα. Το µελόδραµα και το θρίλερ. Τουτέστιν αισθήµατα και δράµατα στη διαπασών και αγωνία για την πορεία και το φινάλε της ιστορίας. Ανευ αυτών, γιοκ. Ο Βιλενέβ λοιπόν (γεννηµένος στο Κεµπέκ το 1967), κάτοχος µιας υποψηφιότητας για Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης παραγωγής ως αντίπαλος του Λάνθιµου, αλλά και του «Biutiful» του Ινιαρίτου, διαχειρίζεται και τις δύο αρετές του µελοδράµατος µε εξαιρετική δεξιοτεχνία. Εχει το χάρισµα του αφηγητή, όσο ελάχιστοι στον σηµερινό αµερικανικό κινηµατογράφο. Αν δηλαδή η ίδια ιστορία ήταν made in USA µε καστ από Αντζελίνα Ζολί και Κλάιβ Οουεν, τότε θα διεκδικούσε καµιά δεκαριά υποψηφιότητες Οσκαρ.
Τουτέστιν τα έχει όλα και θα αρέσει στο ευρύτερο κοινό. Οικογενειακά δράµατα, µοιραίες συµπτώσεις, δύο αδέλφια που αναζητούν τον πατέρα τους και τον τρίτο χαµένο αδελφό τους και on top of that την ιστορία µιας νεκρής, ηρωίδας, µητέρας. Το στόρι βασίζεται στο οµότιτλο θεατρικό του Βαζντί Μουαβάντ, ενός προικισµένου θεατρικού συγγραφέα που γεννήθηκε στονταραγµένο Λίβανο το 1968 και που ύστερα από ένα σύντοµο πέρασµα από το Παρίσι κατέληξε στον Καναδάόπου µε τα έργα του και ειδικά µε αυτό αποθεώθηκε από τηνκριτική και το κοινό.
Τουτέστιν ο Ντενίς Βιλενέβ στηρίχτηκε σε ένα άρτιο και εξαιρετικών προδιαγραφών αφήγηµα, πληρέστατο δραµάτων και αναφορών στη σύγχρονη ιστορία του Λιβάνου και των εµφύλιων ταραχών. Το εναρκτήριο λάκτισµα της ιστορίας προέρχεται από τη διαθήκη της µάνας διδύµων (αδελφή και αδελφός) όπου από τον τάφο της ζητάει, σχεδόν απαιτεί, από τα δύο παιδιά της να βρουν τον πατέρα και τον χαµένο αδελφό τους. Ετσι το έργο οργανώνεται από δύο παράλληλες πορείες που, κόντρα στη γεωµετρία, όσο περνάει ο χρόνος τόσο συγκλίνουν σεµία. Η πρώτη από την κόρη, µια χαρισµατική φοιτήτρια Μαθηµατικών. Η δεύτερη, από τη µάνα, µέσα από µια σειρά φλας µπακ. ∆ύο γυναίκες, γιατί η κόρη είναι η συνέχεια της µητέρας. Επειδή η έρευνα της κόρης και ο Γολγοθάς της µητέρας συγκροτούν µια ιστορία εκπλήξεων, ανατροπών και µελοδραµατικών κορυφώσεων, είναι απαγορευτικό στον κριτικό να αναφερθεί µε λεπτοµέρειες σ’ αυτό το τραγικό οδοιπορικό. Οµως όλα µέσα. Ερωτας, θάνατος, επανάσταση, εγκατάλειψη, υιοθεσία, σφαγές, βασανιστήρια.
Ενα κορυφαίο ανθρώπινο δράµα µέσα από τις φλόγες του εµφυλιοπολεµικού σπαραγµού χριστιανών και µουσουλµάνων στον Λίβανο πριν από τριάντα χρόνια.
{{{ video }}}
«Μέσα από τις φλόγες»
Ο Γολγοθάς µιας µάνας Από τον Καναδά στον Λίβανο Υποψήφιο Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας
Βαθµοί=7
(ταραχή από το πρώτο µέχρι το τελευταίο λεπτό)
Γαλλικά «ψέµατα», ενισχυµένη «Μητρόπολη»
{{{ video }}}
«The Complete Metropolis»: Το θρυλικό καιπροφητικό αριστούργηµα του ΦριτςΛανγκ και του 1927 µε τριάντα λεπτά περισσότερες σκηνές από µια κόπια που ανακαλύφθηκε στην Αργεντινή πριν από τρία χρόνια. Βαθµοί=Κλασική ταινιοθήκη
{{{ video }}}
«Σύζυγος για ενοικίαση» (Just Go With Ιt): Κοµεντί του Ντένις Ντάγκαν µε Ανταµ Σάντλερ, Τζένιφερ Ανιστον και Νικόλ Κίντµαν. Αφθονο µπλα µπλα, άφθονες καλοκαιρινές διακοπές, άφθονες συµπτώσεις. Εκτός από ελάχιστες σκηνές, το υπόλοιπο µοιάζει µε διαφηµιστικό ξενοδοχειακού συγκροτήµατος πέντε αστέρων. Βαθµοί=3
