Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση Ζαχόπουλου βρίσκεται πέρα από τις κυβερνητικές κρεβατοκάμαρες και μακριά από τα ροζ DVD. Είναι οι πολιτικές προεκτάσεις του σκανδάλου που το κάνουν κεντρικό πολιτικό γεγονός.

Και πρώτα απ΄ όλα το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατικής διακυβέρνησης που αποκαλύπτεται πίσω από τις υπερεξουσίες που αποκτούν οι πρωθυπουργικές παρέες κι οι λογής κολλητοί. Οι οποίοι κατανέμουν κρατικά κονδύλια και αποφασίζουν για την τύχη των δημοσίων πραγμάτων σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και παντελούς απουσίας κοινωνικού ελέγχου. Όπως και πρώην πολιτικός προϊστάμενος του Ζαχόπουλου από καιρό καταγγέλλει…

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους των κυβερνητικών στελεχών. Όπως αυτή ξεδιπλώθηκε μέσα από τις ερωτικές σχέσεις του πρώην γενικού με υφισταμένη του, με υποσχέσεις μονιμοποίησης ή διορισμού. Συμπεριφορά που τον κατέστησε τελικά ευάλωτο στον εκβιασμό… Τους πολίτες τους ενδιαφέρει τέλος η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρύψει την αλήθεια και να συγκαλύψει το σκάνδαλο. Από την «παραίτηση» Ζαχόπουλου για «λόγους υγείας», μέχρι την αδικαιολόγητη καθυστέρηση της παραπομπής της υπόθεσης στη Δικαιοσύνη και τα αστήρικτα επιχειρήματα περί δημοσιογραφικού απορρήτου, μια κυβέρνηση που κρύβει την αλήθεια, αποκαλύπτει την κορυφή ενός παγόβουνου, με τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις.

Πίσω από την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την υπόθεση ως προσωπική ιστορία με ροζ διαστάσεις, αποκαλύπτεται η αγωνία της να κρύψει τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος το οποίο υπηρετεί. Και το οποίο επιτρέπει στους λογής «κολλητούς», σε αναγνώριση των κομματικών τους υπηρεσιών, να οικειοποιούνται το κράτος και να νέμονται τον πλούτο του.

Η δυσφορία που εκφράζεται λοιπόν σήμερα και για τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν συνιστά «κρίση του δικομματισμού», αλλά κρίση του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Το οποίο όσο αναπτύσσεται σε αρρωστημένα κομματικά θερμοκήπια και ερήμην των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας, τόσο θα αμφισβητείται από τους πολίτες. Οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη τους στα κόμματα εξουσίας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι και τα μικρά κόμματα, δεν εξαιρούνται από αυτή την παθογένεια.

Το πολιτικό σύστημα, αν θέλει να αξιοποιήσει τη σημερινή κρίση για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, θα πρέπει να εργαστεί στην κατεύθυνση της επανάκτησης της πολιτικής του αξιοπιστίας. Προτείνοντας νέου τύπου κόμματα, αξιοκρατικά και ανοικτά στην κοινωνία των πολιτών, που θα αποτελούν κέντρα παραγωγής πολιτικής κι όχι μηχανισμούς αναπαραγωγής εξουσίας.

Τελευταία Νέα