ΕΙΝΑΙ  λίγο σαν παράδοση. Κάθε χρόνο ο Κώστας Καραμανλής πάει ένα μακρινό ταξίδι. Πέρσι στην Κίνα. Φέτος στην Αυστραλία. Αλλά αν είναι να μπεις για τόσες ώρες στο αεροπλάνο, καλό είναι να κάνεις και κάπου αλλού μια στάση. Αν πήγαινε Ινδία; Δυστυχώς, οι ημερομηνίες δεν προσφέρονταν για υψηλά ραντεβού. Ε, τότε μήπως σταματούσε στο Πακιστάν; Πάλι- φευ- δεν ήταν διαθέσιμοι οι κυβερνώντες. Οπότε ενδέχεται τελικά να σταματήσει στο Κατάρ.

Κάπως έτσι ασκεί τις διεθνείς του υποχρεώσεις ο Πρωθυπουργός. Εντάξει, η Αυστραλία είναι μεγάλη χώρα και έχει πολλούς Έλληνες μετανάστες. Δεν είναι όμως στο επίκεντρο των εξελίξεων και του διπλωματικού παιγνίου που αφορά την Ελλάδα. Αυτό γίνεται κυρίως στην Ευρώπη. Εκεί όμως, αν εξαιρέσει κανείς υποχρεωτικές εμφανίσεις σε συλλογικά όργανα όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση ή, στην αρχή της εβδομάδας, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Καραμανλής δεν δραστηριοποιείται.

Στο Παρίσι ή το Λονδίνο πήγε άπαξ και ήταν αδύνατον να μην πάει, αφού το πρωτόκολλο διμερών σχέσεων απαιτεί ανταλλαγή επισκέψεων εντός ευλόγου χρόνου. Για Τουρκία ούτε λόγος. Τον Ερντογάν ο Καραμανλής τον αποφεύγει ακόμη και στις συνόδους ηγετών. Όσο για τις ΗΠΑ, ο Πρωθυπουργός μετέβη στην Ουάσιγκτον το πρώτο δίμηνο της θητείας του. Έκτοτε λαμβάνει χαιρετίσματα από τον Μπους μέσω τρίτων.

«ΟΥ ΜΠΛΕΞΕΙΣ»

Με αυτήν την αρχή πολιτεύεται ο Καραμανλής στα εξωτερικά, τα οποία έχει εμπιστευθεί στην Ντόρα Μπακογιάννη. Η αντίληψη που εκπορεύεται από το πρωθυπουργικό στρατόπεδο είναι πως μια μικρή χώρα μόνο μπελάδες μπορεί να βρει αν πολυανακατεύεται με τα μεγάλα και τους μεγάλους.

Γενικώς, τα διεθνή είναι επίφοβα. Πάρτε παράδειγμα τη Γαλλία. Μέσα στη φούρια και τη θέρμη της προεκλογικής καμπάνιας, ο Σαρκοζί και η Σεγκολέν έφυγαν στο εξωτερικό για χειραψίες που θα τους δώσουν προεδρική εικόνα. Τους βγήκε μπούμερανγκ. Ο μεν Σαρκοζί πήγε Ουάσιγκτον, αλλά, επί της πολιτικής, το γκωλικό κατεστημένο ξεσηκώθηκε κατηγορώντας τον για Ατλαντισμό. Και επί της παραπολιτικής, βούιξαν οι εφημερίδες ότι φόρεσε ψηλά τακούνια για να είναι στο ίδιο ύψος με τον Μπους. Όσο για τη Ρουαγιάλ, αυτή γελοιοποιήθηκε στην Κίνα, όπου είδε το «νούμερο πέντε» του Πεκίνου κι έκανε σαρδάμ στο Σινικό Τείχος μιλώντας για «θαρρότητα»- όπως θα μπορούσε να είναι η ελληνική απόδοση της ανύπαρκτης γαλλικής λέξης «brevitude».

ΔΕΝ ΚΑΘΕΣΑΙ

σπίτι σου καλύτερα; Άλλωστε, ο Καραμανλής δεν είναι τύπος «που μασάει» από κριτικές στο πρωθυπουργικό του στυλ. Οι άνθρωποί του θεωρούν ότι οι δημοσκοπήσεις δικαιώνουν το μινιμαλιστικό του στυλ. Και η τρομοκρατία; Ο Καραμανλής βρυχήθηκε στο Στρασβούργο όταν είπε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να πέσουν θύμα της αντιτρομοκρατίας. Πρόκειται όμως για τοποθέτηση χωρίς ουσία, που γίνεται για να μην έρθει κόντρα στον εγγενή αντιαμερικανισμό της ελληνικής κοινής γνώμης και να μην καταστρέψει το ψευδοφιλοαριστερό προφίλ που καλλιεργεί επιμόνως εδώ και χρόνια. Είναι ο ίδιος Πρωθυπουργός επί την ημερών του οποίου είχαμε εκτός νομικού πλαισίου συλλήψεις και κρατήσεις Πακιστανών στη Νέα Μάκρη. Και ο οποίος δεν έχει σηκώσει ούτε δαχτυλάκι για τις πτήσεις της CΙΑ.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει δώσει το ελεύθερο στις ξένες μυστικές υπηρεσίες να τη συνδράμουν στην αναβίωση της τρομοκρατίας- αν δεν βασίζεται σε αυτές. Απλώς ο Πρωθυπουργός, που μένει σε απόσταση πολιτικής ασφάλειας, τηρεί τα προσχήματα.

Τελευταία Νέα