Ήταν η ηρωική εποχή εξερεύνησης της Ανταρκτικής και ο Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ ο πιο ονομαστός, ο πιο τραγικός της ήρωας. Στον αποκαλούμενο «αγώνα για την κατάκτηση του Νότιου Πόλου» ο Σκοτ ήρθε δεύτερος, πίσω από τον Νορβηγό Ρόαλντ Αμούνδσεν, όμως αυτό στη συλλογική μνήμη δεν μέτρησε πολύ.


OΡόμπερτ Σκοτ πέθανε μαχόμενος γι΄ αυτό που πιο πολύ αγάπησε. Ύστερα από 95 χρόνια, η Βρετανία τιμά το τέκνο της με μια έκθεση του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ που περιλαμβάνει και τις τελευταίες του επιστολές προς την οικογένειά του.

Προκλητικός ήταν πάντα. Προκλητικά αρχίζει και την επιστολή του προς τη σύζυγό του Καθλίν Σκοτ. «Στη χήρα μου», γράφει, χωρίς να υπολογίζει το βάρος που αυτές οι τρεις λέξεις θα είχαν στη γυναίκα του… Ασφαλώς εκείνη είχε προλάβει να μάθει τα κακά μαντάτα: ο άνδρας της όχι μόνο δεν είχε αναδειχθεί νικητής στον αγώνα για τον Νότιο Πόλο, αλλά, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του, άφησε την τελευταία του πνοή εκεί, στις παγωμένες επιφάνειες της Ανταρκτικής, στους-70 βαθμούς Κελσίου…

Τα εμπόδια. Η πενταμελής ομάδα του αντιμετώπιζε τη μια δυσκολία μετά την άλλη. Όλα, και μεταξύ αυτών και ο Αμούνδσεν, ήταν εναντίον τους. Στις 17 Ιανουαρίου έφτασαν στον Νότιο Πόλο, ανακάλυψαν όμως πως ο Νορβηγός ανταγωνιστής τους είχε φτάσει πρώτος, ένα μήνα νωρίτερα. Με τις προμήθειες να τελειώνουν και τον καιρό να τους χτυπά αλύπητα, η ομάδα του Σκοτ μετρούσε δυνάμεις για να φτάσει από τον Πόλο στο νοτιότερο καταφύγιό της. Όμως οι δυνάμεις είχαν αρχίσει να την εγκαταλείπουν. Το πρώτο μέλος της ήταν νεκρό, στις 17 Φεβρουαρίου. Ήταν ο αξιωματικός Έντγκαρ Έβανς. Σαν από κάποια κακή σύμπτωση, στις 17 Μαρτίου ακολούθησε η δεύτερη απώλεια, ο λοχαγός Λόρενς Οέιτς. «Ο καημένος ο Οέιτς έφυγε», έγραψε ο Σκοτ. «Οι υπόλοι- ποι αντέχουμε αλλά το κρύο δεν σταμάτησε καθόλου».

Ο Σκοτ και οι άλλοι δύο συνοδοιπόροι του πέθαναν κοντά στο καταφύγιο (Οne Τon Depot), στη σκηνή τους. «Απέχουμε 11 μίλια από το καταφύγιο και έχουμε μείνει με ένα ζεστό γεύμα…, θα έπρεπε να το ξεπεράσουμε κι αυτό, όμως καθόμαστε εδώ επί τέσσερις μέρες εξαιτίας μιας φοβερής καταιγίδας. Νομίζω πως η καλύτερη ευκαιρία πέρασε. Αποφασίσαμε να μην αυτοκτονήσουμε αλλά να αγωνιστούμε μέχρι την τελευταία στιγμή για να φτάσουμε στο καταφύγιο. Στον αγώνα υπάρχει το ανώδυνο τέλος, έτσι μην ανησυχείς».

Στη διάρκεια της καριέρας του στο Ναυτικό- έφτασε στον βαθμό του υποπλοιάρχου- ο Σκοτ είχε κάνει φίλους στα ανώτατα αξιώματα. Το 1901 ο πρόεδρος της Βασιλικής Γεωγραφικής Κοινότητας, Σερ Κλίμεντς Μάρκαμ, ζήτησε από τον Σκοτ να ηγηθεί της επικείμενης εξερευνητικής αποστολής Ντισκάβερι στην Ανταρκτική. Η τριετής επιχείρηση στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία. Ανακαλύφθηκε το Πολικό Οροπέδιο και η ομάδα του είχε καταφέρει να φτάσει ακόμη πιο μακριά, εξερευνώντας νοτιότερα σημεία της ηπείρου. Ταυτόχρονα όμως η αποστολή αυτή είχε και μεγάλο ζωολογικό ενδιαφέρον καθώς έφερε στο φως μια μεγάλη αποικία αυτοκρατόρων πιγκουίνων… Όταν επέστρεψε στην Αγγλία, το 1904, το μυαλό του ήταν πίσω, στην Ανταρκτική.

Η γλύπτρια Καθλίν Μπρους έγινε σύζυγός του το 1908. Ύστερα από τη γέννηση του γιου του Πίτερ, τίποτα δεν θα τον σταματούσε. Θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος που θα κατακτούσε τον Νότιο Πόλο.

Το μυστήριο του… μικρού πιθήκου


Με μια απροσδόκητη γέννα ήρθαν αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι σε καταφύγιο ζώων της Λουιζιάνας. Η Τερέζα, μια 40χρονη χιμπαντζίνα, έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο μωράκι στο οποίο δόθηκε το όνομα Τρέισι.

Το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι όλοι οι χιμπαντζήδες του πάρκου έχουν υποβληθεί σε στείρωση. Οι υπάλληλοι του πάρκου πρώτη φορά συνειδητοποίησαν ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν κατά τη διάρκεια του πρωινού ελέγχου δεν μπορούσαν να εντοπίσουν την Τερέζα. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε κρατώντας στην αγκαλιά της ένα μωρό.

«Μείναμε όλοι άφωνοι όταν πληροφορηθήκαμε τα νέα», είπε η Λίντα Μπρεντ, εκπρόσωπος του πάρκου. Το άσυλο. Η Τρέισι είναι το ενδέκατο μωρό για την Τερέζα, αλλά το πρώτο της ύστερα από 13 χρόνια και το μοναδικό που γεννήθηκε στο πάρκο. Το άσυλο χιμπαντζήδων είναι μια έκταση 810 στρεμμάτων, στην οποία βρίσκουν καταφύγιο χιμπαντζήδες οι οποίοι προηγουμένως έχουν χρησιμοποιηθεί ως πειραματόζωα. Οι υπεύθυνοι του πάρκου δήλωσαν πως και οι 7 αρσενικοί χιμπαντζήδες υποβλήθηκαν σε αγγειεκτομή πριν τον ερχομό τους στο πάρκο, αλλά προφανώς κάποια από αυτές απέτυχε. «Οποιαδήποτε μέτρα και να λάβεις, η ζωή βρίσκει πάντα μια διέξοδο», είπε η κυρία Μπρεντ. Τώρα προσπαθούν, να εντοπίσουν τον πατέρα του μωρού.

«Θα ήθελα να ξέρεις τι σήμαινες για μένα»


Πληροφορήθηκε πως ο Αμούνδσεν όδευε προς τον Πόλο ενώ κατευθυνόταν προς τη Νότια Αφρική, όπου τον περίμενε το πλοίο του. Με τη νίκη του αντιπάλου του, οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν. Και αν το να χάσει στη μάχη της κατάκτησης του Νότιου Πόλου ήταν κάτι που τον σημάδεψε, το να χάσει τον αγώνα της επιστροφής ήταν καθοριστικό. Γράφει λοιπόν στη σύζυγό του: «Αν κάτι μου συμβεί, θα ήθελα να ξέρεις τι σήμαινες για μένα και, καθώς θα αναχωρώ, θα έχω συντροφιά μου τις ευχάριστες στιγμές μας». Της ζητεί επίσης να μην «παρασυρθεί από συναισθηματικές ανοησίες και δεν ξαναπαντρευτεί… όταν εμφανιστεί ο κατάλληλος». Ο γιος του. Όσο για τον γιο τους, την προτρέπει να του κινήσει το ενδιαφέρον για τη φυσική ιστορία, «που είναι καλύτερη από τα παιχνίδια». Ο Πίτερ πραγματοποίησε τα όνειρα του πατέρα του, έγινε ο σερ Πίτερ Σκοτ, διακεκριμένος ορνιθολόγος και ζωγράφος, ο οποίος βοήθησε στη δημιουργία τoυ WWF (Παγκόσμιου Ταμείου για την Φύση). Στους Ολυμπιακούς του 1936 μάλιστα, επιβεβαίωσε πως αποτελεί άξιο κληρονόμο του και ως λάτρης άλλων θαλάσσιων περιπετειών απέσπασε το χάλκινο μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα…

Τελευταία Νέα