Αναζήτηση
«Κανένα βουνό δεν είναι ασφαλές και κανένα δεν είναι «φονιάς». Όλα όμως
απαιτούν σεβασμό και σύνεση. Η εξάσκηση και η γνώση κάνουν έναν ορειβάτη
έμπειρο και – γιατί όχι – διστακτικό. Δεν είναι θέμα φόβου. Μελετά το επόμενο
βήμα του, χωρίς να αφήνει περιθώρια ώστε να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο. Με
λίγα λόγια, η εκπαίδευση και ο εξοπλισμός είναι το Α και το Ω».
|
|
Όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Χρήστος Μπελογιάννης, οδηγός βουνού, ολοένα και
περισσότεροι Έλληνες μπαίνουν στον πειρασμό να παρακολουθήσουν μαθήματα
ορειβασίας και αναρρίχησης για αρχαρίους. Το «δέλεαρ» δεν είναι άλλο από την
επαφή με τη φύση και τη σωματική δραστηριότητα που δρα ως… αγχολυτικό. «Δεν
χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερη φυσική κατάσταση. Αρκεί να υπάρχει θέληση
και όρεξη».
Πάντως για να γίνει κανείς ορειβάτης δεν θέλει μόνο τρόπο αλλά και… κόπο,
καθώς καλείται να περάσει από τέσσερα στάδια εκπαίδευσης. Το πρώτο στάδιο
είναι για ερασιτέχνες: αρκούν πέντε με έξι Σαββατοκύριακα για να «μυηθεί»
κανείς στα βασικά της ορειβασίας. Ο δρόμος όμως μέχρι να γίνει κάποιος
εκπαιδευτής είναι μακρύς: πρέπει να περάσει τρεις ακόμη «δοκιμασίες» και
αρκετά χρόνια πρακτικής εξάσκησης έως ότου να χριστεί «αρχηγός» μιας
ορειβατικής ή αναρριχητικής ομάδας.
Εύκολες και δύσκολες πλαγιές
Σε ό,τι αφορά τους λιγότερο εξοικειωμένους με τη σκαπάνη και τα σκοινιά, οι
εκπαιδευτές τούς «δείχνουν» συνήθως τον δρόμο προς τον Παρνασσό και την
Πάρνηθα. Για τους πιο απαιτητικούς πρόκληση αποτελούν οι βουνοκορφές με υψηλό
βαθμό δυσκολίας όπως είναι η Γκαμήλα στην Ήπειρο, τα Τζουμέρκα στα Γιάννενα
και τα Βαρδούσια Όρη στη Στερεά Ελλάδα. Ωστόσο, τις «καρδιές» των Ελλήνων και
ξένων ορειβατών έχει κερδίσει ο Όλυμπος, καθώς κάθε χρόνο σκαρφαλώνουν στην
κορυφή του, αψηφώντας τις καιρικές συνθήκες, περισσότεροι από 15.000
επισκέπτες. «Κάθε βουνό όμως κρύβει τα μυστικά του. Αν το ανέβει κανείς από
μία πλευρά μπορεί να το χαρακτηρίσει εύκολο, ενώ αν διαλέξει ένα άλλο μονοπάτι
τότε μπορεί να το βρει ιδιαίτερα δύσκολο. Κάθε φορά οι κορυφές μας κρύβουν ένα
άλλο «πρόσωπο»», τονίζει ο κ. Άρης Θεοδωρόπουλος, εκπαιδευτής αναρρίχησης του
Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών.
Και βέβαια, όπως τονίζουν ο ειδικοί, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος των
απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών: «η ομίχλη μπορεί να μετατρέψει μια εύκολη κατά
τα άλλα πορεία σε Γολγοθά. Το Μαίναλο για παράδειγμα θεωρείται «περίπατος». Κι
όμως το 2005 πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία όταν τους
καταπλάκωσε μια χιονοστιβάδα», συμπληρώνει ο κ. Μπελογιάννης.
Ο λόγος του αρχηγού είναι νόμος για όλα τα μέλη της ομάδας
ΝΟΥΜΕΡΟ ένα κανόνας όχι μόνο για τους αρχάριους αλλά και για τους
έμπειρους ορειβάτες, είναι να ακούνε κατά γράμμα τις οδηγίες του αρχηγού.
Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα και εκείνοι που έχουν κάνει την αναρρίχηση
και την ορειβασία… επάγγελμα, επιλέγουν συνήθως να πηγαίνουν δυο δυο.
«Όταν ένας ορειβάτης αποφασίσει να απομακρυνθεί από την ομάδα του, τότε πρέπει
να ξέρει ότι παίρνει ρίσκο για τη ζωή του. Ακόμα και το πιο απλό να του
συμβεί, όπως για παράδειγμα να στραμπουλήξει το πόδι του, κανείς δεν θα είναι
εκεί για να τον βοηθήσει. Γι’ αυτό, ιδιαίτερα οι αρχάριοι πρέπει να είναι
συνεπείς στις συμβουλές του εκπαιδευτή τους», τονίζει ο κ. Μπελογιάννης.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του άτυχου Γερμανού Μίχαελ Ντάμπζιγκ, που
έχασε τη ζωή του στον Όλυμπο, το πρωί του περασμένου Σαββάτου. Είχε ανέβει
μαζί με άλλους συμπατριώτες του στο βουνό, ο ίδιος όμως επέλεξε να κάνει
ελεύθερη αναρρίχηση.
