στoν Nικοπολίδη…

ΓΙΑ όσους διαθέτουν γερή μνήμη, η γωνία της εστίας ήταν ακριβώς η ίδια. H

αριστερή. Να πρόκειται για την… αχίλλειο πτέρνα του διεθνούς γκολκίπερ;

Τότε, στην Ξάνθη, δεν συγκράτησε την μπάλα στην κεφαλιά του Ζαπρόπουλου και

έγινε ολόκληρο στόρι για το αν πέρασε ή όχι τη γραμμή. Την Κυριακή, μετά τη

σέντρα του Σοάρες, στα μάτια μας ήρθε το ίδιο… παιχνίδισμα της μπάλας στα

τρεμάμενα χέρια του έμπειρου τερματοφύλακα.

H μπάλα χάθηκε, ο Ίβιτς επωφελήθηκε και το πέναλτι ήρθε να συμπληρώσει το

διπλό λάθος σε μια φάση. Και το χειρότερο είναι πως εδώ δεν υπάρχει…

Μπλάθρας να ρίξουμε όλη την ευθύνη και το ανάθεμα – έτσι;

Ο Αντώνης Νικοπολίδης υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής εδώ και πάνω από δέκα

χρόνια που επιχειρεί το δρομολόγιο Παιανία-Ρέντης (ή το αντίστροφο). Το πόσο

πλήγωσε τους μέχρι πέρυσι εργοδότες του φαίνεται… διά γυμνού οφθαλμού.

Αμέσως έγιναν προσπάθειες να μειωθεί, ενώ δεν έλειψαν και τα χτυπήματα… κάτω

από τη μέση. Αν το εξετάσουμε από θέμα πρεστίζ, καμία αντίρρηση. Ο Ολυμπιακός

πήρε την «πράσινη σημαία». Αγωνιστικά όμως;

Ο Νικοπολίδης είναι ευχαριστημένος από την έως τώρα βοήθεια που δίνει στον

Ολυμπιακό; Παρών στις δύο ήττες των «ερυθρολεύκων» στο πρωτάθλημα, παρών και

στην πικρή ρεβάνς του Λίβερπουλ όπου δέχθηκε και άλλα γκολ εκτός από τα τρία

του αποκλεισμού, παρών-απών την περασμένη Πέμπτη στο φάουλ του Ρομπέρ. Για να

είμαστε απολύτως ειλικρινείς, δεν θυμόμαστε όχι μόνο κάποια σημαντική

απόκρουση του γκολκίπερ, αλλά ούτε καν να πέφτει με τεντωμένα τα χέρια.

Παράλληλα, η κακή χρονιά του γκριζομάλλη γκολκίπερ έχει αντίκτυπο και στην

Εθνική ομάδα. Γιατί όσο καλόπιστος και αν είναι κάποιος, δύσκολα ξεχνά την

απόδοσή του στην Αλβανία, την Ουκρανία, ακόμη ακόμη και το σφάλμα του στο

πρόσφατο ματς με τους Δανούς όπου έβαλε τους «Βίκινγκς» στο παιχνίδι.

Όλοι λένε τα καλύτερα λόγια για τη σοβαρότητα του Νικοπολίδη και για το πόσο

γρήγορα προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα της καριέρας του. Λες και έπαιζε χρόνια

στον Ολυμπιακό. Αν αυτό αρκεί στον Ολυμπιακό, δεν το γνωρίζουμε. Ούτε είμαστε

μέσα στο μυαλό του Αντώνη ώστε να ξέρουμε αν φυλά την καλή του εμφάνιση για το

ματς της Λεωφόρου.

TA ΓΟΥΡΙΑ ΤΟΥ

H κοντομάνικη φανέλα δεν έφερε γούρι στον Νικοπολίδη. Για να μιλάμε όμως για

τύχη, πρέπει να βοηθά και ο ίδιος ο παίκτης, αλλά φαίνεται πως ο «κίπερ»

ποντάρει μόνο στα γούρια που και αυτά τα άλλαξε, καθώς από τη μαύρη…

μετακόμισε στην μπλε (ένεκα μαύρης αμφίεσης και της AEK) φανέλα. Στα 34 χρόνια

του, ο Νικοπολίδης «ρευστοποίησε» με τον καλύτερο τρόπο το επίτευγμα του

περασμένου καλοκαιριού και την ευρωπαϊκή «κούπα». Βέβαια, συμφώνησε νωρίτερα

για το μέλλον του στον Πειραιά, ωστόσο δεν πρέπει να νιώθει και χαμένος.

Απόλυτη αναγνωρισιμότητα, σεβασμός από όλους και παράλληλα τα γαλόνια του…

ωραίου να τον ακολουθούν κατά πόδας. Ίσως, μάλιστα, το τελευταίο να οδήγησε

και μεγάλη εταιρεία γρήγορης εστίασης στην απόφαση να εντάξει στο δυναμικό της

τον Νικοπολίδη. Έτσι, εσχάτως βλέπουμε τον Αντώνη να εισβάλλει στα σπίτια μας

και επίσημα, ως πρωταγωνιστής τηλεοπτικού σποτ. Χαμογελά στον φακό και στην

παρτενέρ του, αποδεικνύοντας έτσι άλλες πτυχές του ταλέντο του. Τι… Τζορτζ

Κλούνι θα ήταν;

Οι επαΐοντες επιμένουν πως με την ίδια σκληρή δουλειά που κάνει ο

τερματοφύλακας, άνετα θα βρίσκεται έως τα 36-37 χρόνια του στην πρώτη γραμμή

της επικαιρότητας. Μακάρι να τα καταφέρει ο συμπαθής άσος. Ο Ολυμπιακός όμως,

πριν από το… νόστιμον ήμαρ της καριέρας του γκολκίπερ, έχει να σκέφτεται τη

φετινή σεζόν, όπου κάθε λάθος κοστίζει. Και ο Νικοπολίδης συνηθίζει να

γκελάρει σε κρίσιμες στιγμές…

ΥΓ.: Ορισμένοι θα αναρωτηθούν: Δεν ευθύνεται ο Τζιοβάνι; Δεκτή η

ερώτηση. Ο Βραζιλιάνος έχασε δύο γκολ και το άσχημο δεν είναι η παρατεταμένη

δυστοκία του, αλλά ο τρόπος που ενήργησε στις φάσεις. Έδειξε ξεκάθαρα πως

αγωνίζεται για τον εαυτό του, την υστεροφημία του, το χειροκρότημα της

εξέδρας. Με το σκορ στο εύθραυστο 1-0, πρώτα σιγουρεύεις το γκολ και μετά

αρχίζεις τα… σκαψίματα πάνω από τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Ο Τζιοβάνι έχει

πείσει εδώ και καιρό πως είναι «φευγάτος» και ανήκει – περισσότερο – στο λάτιν

γκρουπ και όχι στον Ολυμπιακό. Βέβαια, η νίκη χάθηκε από τις χαμένες ευκαιρίες

στην επίθεση, ουδείς όμως μπορεί να κλείνει τα μάτια στο ότι ο φύλακας-άγγελος

της εστίας κάνει λάθη που δεν δικαιολογούν τη μόνιμη θέση του κάτω από τα

δοκάρια.