TA ΘΥΜΑΤΑ της νευρογενούς ανορεξίας υποφέρουν από τον φόβο πως θα

πάρουν βάρος, ο οποίος τα κατακυριεύει και μπορεί να αποδοθεί στη στρεβλή

εικόνα που έχουν για το σώμα τους. Αυταπατώνται ότι είναι πολύ πιο εύσωμα απ’

ό,τι είναι στην πραγματικότητα και γι’ αυτό είναι έτοιμα όχι μόνο να

πεινάσουν, αλλά και να προκαλούν στον εαυτό τους εμετό όταν τρώνε. Εκτός από

την απώλεια βάρους, αυτή η χρόνια ασιτία επιφέρει συμπτώματα που συνδέονται με

την αναστάτωση του μεταβολισμού. Στους άνδρες μειώνεται η τεστοστερόνη κι έτσι

γίνονται ανίκανοι και χάνουν τη λίμπιντό τους. Στις γυναίκες σταματούν η

ωορρηξία και η περίοδος. H αμηνόρροια (διακοπή της εμμήνου ρύσεως) είναι

σχεδόν αναπόφευκτη αν η γυναίκα πέσει κατά 15% κάτω από το αποδεκτό βάρος της.

Επηρεάζεται επίσης το ενδοκρινικό σύστημα – τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης

και των φυσικών στεροειδών που παράγονται από τα επινεφρίδια. Τα επίπεδα της

ινσουλίνης παρουσιάζουν επίσης μεγάλες διαταραχές και συνήθως υπάρχουν αλλαγές

στις εκκρίσεις του θυρεοειδούς. Χωρίς θεραπεία, η ανορεξία μπορεί να γίνει

χρόνια και ο ασθενής καταλήγει λόγω ασιτίας στο 5% των κρουσμάτων. H ανορεξία

πλήττει τα κορίτσια συχνότερα από τα αγόρια και τις γυναίκες συχνότερα από

τους άνδρες. Σε περισσότερο του 90% των περιπτώσεων πλήττει έφηβες ή νεαρές

γυναίκες ηλικίας 20-25 χρόνων.

Τελευταία Νέα