Όσο θεμιτή κι αν είναι η πρόθεση του πολιτικού συστήματος μιας χώρας να

εμποδίσει την εκκόλαψη ενός νέου Μπερλουσκόνι, τόσο αθέμιτο θα ήταν η επιδίωξη

αυτή να πραγματωθεί με παραβίαση θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος, αλλά και

του κοινοτικού δικαίου.

Για παράδειγμα, ένας ανιψιός δεν μπορεί να εμποδιστεί να κατασκευάσει ένα

σχολείο στη Δράμα επειδή ο θείος του έχει ραδιοφωνικό σταθμό στο Ηράκλειο.

Ούτε ένας Γερμανός εργολάβος να αναλάβει ένα έργο στην Αθήνα, επειδή η γυναίκα

του Έλληνα συνεταίρου του είναι διευθύντρια σε τοπικό κανάλι. Αυτά δεν είναι

σοβαρά και γρήγορα θα πέσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης, αν όχι στην ίδια την

Ελλάδα, στο Λουξεμβούργο ή το Στρασβούργο.

H Ελλάδα δεν ζει σε θερμοκήπιο και, συνεπώς, δεν μπορεί εσαεί να

αυτοσχεδιάζει. Την τελευταία έστω στιγμή, ας αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι η

πορεία που ακολουθείται εδώ και περίπου δέκα χρόνια, με ευθύνη και του ΠΑΣΟΚ,

για τον βασικό μέτοχο, οδηγεί σε αδιέξοδο. Και ας μεριμνήσει για την

κατοχύρωση της διαφάνειας και της αξιοκρατίας μέσω της διενέργειας άψογων και

πραγματικά αδιάβλητων διαγωνισμών, με τις αυστηρότερες εγγυήσεις. Στο κάτω

κάτω της γραφής, η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν εκείνη που προ ετών ζητούσε την

ίδρυση ανεξάρτητης αρχής για τα δημόσια έργα και τις μεγάλες προμήθειες;

Ο Νίκ. Αλιβιζάτος είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο

Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Τελευταία Νέα