Το Ίντερνετ οργανώνεται και τα ψηφιακά δίκτυα, η «σπονδυλική στήλη» της

«κοινωνίας της πληροφόρησης», αρχίζουν να γίνονται αντικείμενο κανονιστικών

ρυθμίσεων από την πλευρά των κρατών. Αυτά τα τελευταία αισθάνονται να

απειλούνται στην κυριαρχία τους και στην ασφάλειά τους από τη ροή των

δεδομένων που τα διασχίζουν απ’ άκρη σ’ άκρη. Η ανάπτυξη του Ίντερνετ, την

οποία καθοδηγούσε ως τώρα το αόρατο χέρι της αγοράς, μετατρέπεται πλέον σε

μείζον ζήτημα διεθνούς πολιτικής. Τα κράτη προσπαθούν να θέσουν υπό τον έλεγχό

τους την ανάπτυξη του Διαδικτύου ενώ οι διαβιβάσεις δεδομένων θέτουν υπό

αμφισβήτηση τις παραδοσιακές συμμαχίες. Το «έγκλημα στον κυβερνοχώρο» (ξέπλυμα

βρώμικου χρήματος, ποικίλες απάτες, επιθέσεις από χάκερ…) έχει γίνει ένα

μείζον πολιτικοστρατιωτικό ζήτημα. Η κατάργηση των συνόρων στο εμπόριο, με τις

ηλεκτρονικές συναλλαγές, δημιουργεί νέα νομικά και φορολογικά προβλήματα, τα

οποία πρέπει να επιλυθούν. Το «ψηφιακό χάσμα» και τα μέσα για τη γεφύρωσή του,

τόσο σε επίπεδο Βορρά – Νότου (το Μανχάταν έχει τόσες τηλεφωνικές γραμμές όσες

και ολόκληρη η Αφρική) όσο και στους κόλπους των ίδιων των κοινωνιών, είναι η

πιο φιλόδοξη πολιτική πρόκληση με την οποία είναι σήμερα αντιμέτωπη η διεθνής

κοινότητα. Ο Φιλίπ Κεό, επικεφαλής της διεύθυνσης «Κοινωνία της πληροφορίας»

στους κόλπους της UNESCO, πιστεύει ότι η υιοθέτηση αντιμονοπωλιακών νόμων σε

παγκόσμιο επίπεδο είναι απαραίτητη για να υπάρξει μια αρμονία στην κοινωνία

της πληροφορίας.

Μια παγκόσμια διάσκεψη κορυφής για την κοινωνία της πληροφορίας πρόκειται να

πραγματοποιηθεί το 2003. Ο οικοδεσπότης αυτής της διάσκεψης κορυφής, η Διεθνής

Ένωση Τηλεπικοινωνιών (UIT, ανήκει στα Ηνωμένα Έθνη), υπόσχεται «ένα πρόγραμμα

συγκεκριμένης δράσης». Μπορεί, άραγε, να γίνει αναδιανομή των επενδύσεων και

των υποδομών; Το στοίχημα είναι σημαντικό και ο στόχος είναι να γίνει το

Ίντερνετ ένα «παγκόσμιο δημόσιο αγαθό».