Η μετά θάνατον ζωή τεκμηριώθηκε πλέον και επιστημονικά! Αυτό είναι το

συμπέρασμα από τη δουλειά δύο εξεχόντων Βρετανών επιστημόνων, του Πίτερ

Φένουικ από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του Λονδίνου και του Σαμ Πάρνια από το

Νοσοκομείο του Σαουθάμπτον.

Οι δύο γιατροί μίλησαν με 63 ασθενείς που υπέστησαν καρδιακή προσβολή και

έφτασαν κοντά στον θάνατο. Οι περισσότεροι δεν θυμόντουσαν τίποτα από την

περίοδο που είχαν χάσει τις αισθήσεις τους.

Επτά απ’ αυτούς, όμως, είπαν ότι είδαν ένα λαμπρό φως, ότι μπήκαν σ’ έναν άλλο

κόσμο κι ότι ένιωσαν μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ευτυχίας.

Παραισθήσεις

Οι κυνικοί θα υποστηρίξουν ότι οι εντυπώσεις αυτές αποτελούν παραισθήσεις που

προκλήθηκαν από έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο των ασθενών.

Όμως οι ιατρικοί φάκελοι δείχνουν ότι κανείς από τους ασθενείς δεν παρουσίασε

χαμηλά επίπεδα οξυγόνου.

Οι δύο ερευνητές απορρίπτουν επίσης τον ισχυρισμό ότι η εμπειρία των ασθενών

ήταν αποτέλεσμα κάποιου συνδυασμού φαρμάκων, αφού και οι 63 ασθενείς πήραν

ακριβώς τα ίδια φάρμακα.

Εάν ο Φένουικ και ο Πάρνια έχουν δίκιο, τότε απέδειξαν ότι ο άνθρωπος διαθέτει

κάτι που μπορεί να ζήσει και μετά τον θάνατο του σώματος. Θα μπορούσαμε να το

αποκαλέσουμε ψυχή.

Οι δύο επιστήμονες δεν είναι βέβαια οι πρώτοι που μιλούν για τη μετά θάνατον

ζωή.

Ένας νεαρός Αμερικανός γιατρός, ο Ρέιμοντ Μούντι, έχει κάνει ανάλογες

διαπιστώσεις από τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Μίλησε κι εκείνος με πολλούς

ασθενείς κι αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν τα κοινά σημεία των διηγήσεών τους.

Πολλοί είπαν ότι βρέθηκαν σ’ ένα τούνελ μ’ ένα φωτάκι στην έξοδό του. Κι ότι

τους δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα στον θάνατο και την επιστροφή

στη Γη.

Αυτό που τους έπεισε να επιστρέψουν, ήταν η σκέψη των θρηνούντων συγγενών τους.