Είναι αυθυποβολή; Είναι ανεξήγητοι μηχανισμοί του ανθρώπινου οργανισμού; Είναι

«ψέματα που θεραπεύουν;» Ό,τι κι αν είναι, υπάρχουν: Πρόκειται για τις

ανενεργές ουσίες, που όχι μόνον θεραπεύουν, αλλά ενίοτε έχουν και παρενέργειες!


ΠΟΛΛΟΙ γιατροί γνωρίζουν την ιστορία του κ. Ράιτ, που όταν του έγινε η

διάγνωση ότι έπασχε από καρκίνο, το 1957, ήταν πια πολύ αργά και του έμεναν

μόνο μερικές ημέρες ζωής.

Στο νοσοκομείο του Λονγκ Μπιτς όπου νοσηλευόταν με καρκινικούς όγκους στο

μέγεθος πορτοκαλιού, ο κ. Ράιτ πληροφορήθηκε ότι οι επιστήμονες είχαν

ανακαλύψει έναν ορό, τον οποίο ονόμασαν Krebiozen και φαινόταν αποτελεσματικός

κατά του καρκίνου. Ικέτευσε για να υποβληθεί σε θεραπεία μ’ αυτόν τον ορό. Ο

θεράπων γιατρός του, δρ Φίλιπ Ουέστ συμφώνησε τελικά και του έκανε την ένεση

μία Παρασκευή απόγευμα.

Τη Δευτέρα, έκθαμβος ο δρ Ουέστ είδε τον ασθενή του όρθιο στο δωμάτιό του να

αστειεύεται με τη νοσοκόμα. Οι όγκοι, έγραψε ο γιατρός αργότερα, «έλιωσαν σαν

χιονόμπαλες σε ζεστό φούρνο».

Δύο μήνες αργότερα, ο κ. Ράιτ διάβασε σε μία επιστημονική επιθεώρηση ότι το

Krebiozen ήταν αποτυχία. Υποτροπίασε αμέσως.

Η ΕΝΕΣΗ ΝΕΡΟΥ ΕΚΑΝΕ ΘΑΥΜΑ

«Μην πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις», τον καθησύχασε ο γιατρός του και του έκανε

μία άλλη ένεση με μία ενισχυμένη, όπως του είπε, μορφή του φαρμάκου. Στην

πραγματικότητα ήταν νερό, αλλά οι όγκοι έλιωσαν και πάλι.

Τους δύο επόμενους μήνες, ο κ. Ράιτ ήταν «η προσωποποίηση της υγείας», μέχρι

που διάβασε το οριστικό ιατρικό πόρισμα ότι το Krebiozen ήταν άχρηστο. Πέθανε

δύο ημέρες αργότερα.

ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ

Την εποχή εκείνη, η Ιατρική δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η πίστη μπορεί να

οδηγήσει σε ίαση ακόμα και μιας θανατηφόρου ασθένειας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, όμως, αποδείχθηκαν οι θεραπευτικές ιδιότητες των

ανενεργών ουσιών και οι επιστήμονες άρχισαν να ανακαλύπτουν τους βιολογικούς

μηχανισμούς που μπορούν να μετατρέψουν μία σκέψη, μία πεποίθηση ή μία επιθυμία

σε παράγοντα αλλαγής των κυττάρων, των ιστών και των οργάνων.

Έμαθαν ακόμα ότι η ανθρώπινη αντίληψη δεν βασίζεται σε πληροφορίες που φθάνουν

στον εγκέφαλο από τον έξω κόσμο, αλλά σ’ αυτό που ο εγκέφαλος, βασισμένος σε

προηγούμενες εμπειρίες, αναμένει να συμβεί στη συνέχεια. Οι ανενεργές ουσίες

είναι «ψέματα που θεραπεύουν», υποστηρίζει η Αν Χάρινγκτον, ιστορικός θετικών

επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Τελευταία Νέα