Το τηλέφωνο χτυπά. Στην άλλη άκρη της γραμμής ένας καλός φίλος. «Εχω να σου ανακοινώσω κάτι φριχτό! Αυτοκτόνησε ο Χωμενίδης!». Ευτυχώς ήταν ψέμα.

Tώρα γελάω, το θέμα ωστόσο είναι σοβαρό. Η «αυτοκτονία» του Χωμενίδη είναι ο τελευταίος κρίκος μιας απέραντης αλυσίδας από κάλπικες ειδήσεις, οι οποίες διαδίδονται ωσάν τη φοβερή πανώλη τους χαλεπούς καιρούς του Μεσαίωνα. Από μελοδραματικά ψεματάκια, όπως τα παιδάκια που λιποθυμούν από ασιτία επειδή οι γονείς τους δεν έχουν να τους πάρουν κόρνφλεϊκς, έως εξωφρενικές μπούρδες σαν τον στρατό από ολλανδούς και γερμανούς κομάντο που κάνουν γυμνάσια στη Λάρισα ούτως ώστε να πνίξουν στο αίμα την ελληνική εξέγερση (όταν αυτή ξεσπάσει).

Ολα αυτά τα παραμύθια διαμορφώνουν κλίμα. Δυστυχώς, πολλοί συμπατριώτες μας πιστεύουν οτιδήποτε τους σερβίρει ο Internet explorer τους. Το τσιτάτο «Αγνοήστε τα κρατικοδίαιτα, πλουτοκρατικά, σιωνιστικά ΜΜΕ και αγκαλιάστε το ελεύθερο και ανεξάρτητο Διαδίκτυο» κερδίζει συνεχώς έδαφος σε μια χώρα όπου ο τελευταίος φούφουτος μπορεί να «ανεβάσει» ανεξέλεγκτα «ειδήσεις» δικής του επινόησης ακόμα και σε – σχετικά – mainstream ειδησεογραφικά sites. Η παραπληροφόρηση αυτή σε συνδυασμό με οχετό ύβρεων, απειλών και συκοφαντιών δημιουργεί ένα θανατηφόρο μείγμα, το οποίο ως μόνο στόχο έχει το ξέσπασμα μιας θεότυφλης βίας.

Κάποια στιγμή πρέπει να μπει μια τάξη στη ζούγκλα του ελληνικού Internet. Ανέκαθεν υπήρχε καφρίλα στην ελληνική κοινωνία. Παλιότερα όμως περιοριζόταν στα πηγαδάκια της Ομόνοιας και σε ορισμένα παρακμιακά καφενεία. Σήμερα γίνεται προσβάσιμη σε όλους με ένα κλικ.