Στη χώρα του, τη Γερμανία, θεωρείται ένας σεβάσμιος εκπρόσωπος της παιδικής λογοτεχνίας. Εκτός των συνόρων της, ομοίως: το βραβείο Αστριντ Λίντγκρεν, που η σουηδική κυβέρνηση θέσπισε το 2002 για να τιμήσει την πολυμεταφρασμένη συγγραφέα της «Πίπης Φακιδομύτης» και τις ανθρωπιστικές αξίες του έργου της, τον έχει συμπεριλάβει στις υποψηφιότητές του αρκετές φορές.

226 ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ. Φέτος, ο Βολφ Ερλμπρουχ, ο εικονογράφος και συγγραφέας του οποίου τα έργα καταπιάνονται ακόμα και με σκοτεινά ή δύσκολα για ένα παιδί ζητήματα, είχε να αντιμετωπίσει 225 διεκδικητές του βραβείου από εξήντα χώρες συνολικά. Τελικά τα κατάφερε: αφού τον χαρακτήρισε «προσεκτικό και στοργικό οραματιστή, που καθιστά τα υπαρξιακά ερωτήματα προσβάσιμα και διαχειρίσιμα από αναγνώστες όλων των ηλικιών», η επιτροπή τον τίμησε με το βραβείο και με το συνοδευτικό έπαθλο των 520.000 ευρώ.

Γεννημένος το 1948 στο Βούπερταλ και με σπουδές γραφιστικής στο Εσεν, ο Ερλμπρουχ ξεκίνησε ως εικονογράφος περιοδικών όπως το «Stern» ή το «Esquire», μέχρι που ένας εκδότης τον είδε να ζωγραφίζει μερικά λιοντάρια για τις ανάγκες μιας διαφήμισης. Το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «The eagle that would not fly», σε κείμενα του Τζέιμς Αγκρεϊ, κυκλοφόρησε το 1985. Εκτοτε ακολούθησαν συνολικά δέκα δικές του εκδόσεις και πενήντα συνεργασίες με άλλους δημιουργούς (στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τη Νεφέλη το «Εργαστήριο της πεταλούδας»), από τις οποίες ιδιαιτέρως δημοφιλής είναι η έκδοση «The story of the little mole who knew it was none of his business» του 1989. Αναπάντεχος πρωταγωνιστής του βιβλίου, ένας τυφλοπόντικας σε αναζήτηση του ζώου που «ξαλάφρωσε» στο κεφάλι του.

ΚΟΛΑΖ ΚΑΙ ΚΙΜΩΛΙΕΣ. Κι όμως, ο Ερλμπρουχ, που στη δουλειά του επιστρατεύει από ακουαρέλες και ξυλομπογιές μέχρι κολάζ και κιμωλίες, έχει την ικανότητα να χειρίζεται ζητήματα βαριά, όπως η απώλεια, με τρόπο κατάλληλο για ένα παιδί. Στο βιβλίο του «Duck, Death the Tulip» του 2008 πρωταγωνιστεί μια πάπια που κάνει ένα σωρό ερωτήσεις στον θάνατο αυτοπροσώπως. Οι δηλώσεις της Μπόελ Ουέστιν, προέδρου της κριτικής επιτροπής του βραβείου Αστριντ Λίντγκρεν, γίνονται έπειτα από όλα αυτά ακόμα πιο κατανοητές. «Διευρύνει τα όρια του τι μπορεί να κάνει ένα παιδικό βιβλίο» έλεγε για τον βραβευμένο. «Δίνει νέα προοπτική και στην τέχνη της εικονογράφησης και στα θέματα που απασχολούν την παιδική λογοτεχνία. Είναι ένας πολύ έντιμος εικονογράφος».