Η σκηνή έχει επαναληφθεί πολλές φορές, σε μία απ’ αυτές ήμουν αυτόπτης μάρτυρας. «Γεια σου Σταύρο», φωνάζει από το απέναντι πεζοδρόμιο μια κυρία κάποιας ηλικίας στον πρώην αρχηγό του Ποταμιού, «λείπεις αφάνταστα από την πολιτική σκηνή». «Ναι, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν με ψήφισες», απαντά εκείνος με τη γνωστή του αυθόρμητη αυθάδεια. «Εχεις δίκιο», παραδέχεται συντετριμμένη η ψευδοψηφοφόρος.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν θα επιστρέψει στην πολιτική, το έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους, το επανέλαβε στον Τσίμα και στον Δανίκα. Την έζησε την εμπειρία, ήταν συναρπαστική, αλλά δεν είχε τα αποτελέσματα που ήθελε. Κατέθετε, ας πούμε, μια πρόταση στη Βουλή, του έλεγαν μπράβο δεξιοί και αριστεροί, πρόσθεταν όμως ότι δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, γιατί «έτσι είναι η Ελλάδα». Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη είναι ότι το Ποτάμι ξεκίνησε καλά, έλαβε πάνω από 6% στις ευρωεκλογές του 2014 και στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, για διάφορους λόγους όμως – που δεν μπορεί παρά να έχουν σχέση και με τον τρόπο διοίκησης του αρχηγού του – δεν είχε τη συνέχεια που ήθελε και, όταν ο Μητσοτάκης πήρε το τιμόνι της ΝΔ, έπαψε να έχει λόγο ύπαρξης. Αλλα στελέχη του πήγαν στη Δεξιά, άλλα σπίτι τους, ένας έφτασε να μας τη λέει σήμερα επειδή υποστηρίξαμε την ουκρανική δημοκρατία απέναντι στον ρωσικό ολοκληρωτισμό.
Οσο για τον Σταύρο, κάνει σήμερα αυτά που του αρέσουν περισσότερο, όπως να γυρίζει εκπομπές στην τηλεόραση και να γράφει βιβλία σαν αυτό που παρουσιάστηκε χθες στο Γαλλικό Ινστιτούτο («14 σκιές και αλήθειες της Ελλάδας», εκδ. Μεταίχμιο). Με αφορμή όμως την έκδοση του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα, επανέρχεται στην επικαιρότητα ένα απ’ αυτά τα γοητευτικά what if της ελληνικής ιστορίας: τι θα είχε συμβεί αν, αντί με τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συνεργαστεί το 2015 με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ;
Στην πραγματικότητα, τέτοιο σενάριο δεν έπαιξε ποτέ. Ο Τσίπρας είχε αποφασίσει ήδη πριν από τις εκλογές να συνεργαστεί με τον Καμμένο, καθώς τον είχε του χεριού του. Για τα δύο άλλα κόμματα οι αφηγήσεις διίστανται – κι εγώ στη θέση σας δεν θα πίστευα τον πρώην πρωθυπουργό. Ο ίδιος γράφει στο βιβλίο του ότι πρότεινε στη Φώφη Γεννηματά να λάβει μέρος στην κυβέρνηση και δεν πρότεινε κάτι ανάλογο στον Θεοδωράκη επειδή του είχε προλάβει τα νέα ο Λαφαζάνης. Ο τότε επικεφαλής του γραφείου της Γεννηματά διαψεύδει ότι έγινε τέτοια πρόταση και βεβαιώνει, όπως και ο Θεοδωράκης, ότι δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να συνεργαστούν με ένα λαϊκιστικό, αντιευρωπαϊκό κόμμα όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
O Tσίπρας ονειρεύεται να κάνει τώρα αυτό που δεν έκανε τότε. Δύσκολα θα το πετύχει. Οχι επειδή οι τότε πρωταγωνιστές απουσιάζουν. Αλλά επειδή, αντίθετα με τον ταχυδρόμο, το τρένο περνάει μόνο μια φορά.
