Οσο να πεις δεν είναι και το συνηθέστερο πράγμα στην Ελλάδα να συντονίζονται τρία υπουργεία και με κοινή ανακοίνωση να την «πέφτουν» στον ξεχασμένο από τον Θεό και τους ανθρώπους, που λέει ο λόγος, δήμαρχο Δούκα των Αθηναίων, για το τι θα γίνει με ένα μόλις 300 μέτρων μήκους δρομάκι, τη Βασιλίσσης Ολγας. Αλλά συνέβη. Οπως και πολλά άλλα πράγματα που συμβαίνουν για πρώτη φορά. Και μας θυμίζουν ότι στη χώρα όπου ανθεί, διαρκώς και αδιαλείπτως, η φαιδρά πορτοκαλέα, καταγράφεται πλέον ότι τρία ολόκληρα, σημαντικά, υπουργεία δεν έχουν να ασχοληθούν με τίποτε άλλο, παρά μόνο με το αν, αυτό το συγκεκριμένο δρομάκι, θα ανοίξει στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Εσταξε η ουρά του γαϊδάρου, κατά το κοινώς λεγόμενο. Στην Αθήνα, γίνεται το έλα να δεις με το κυκλοφοριακό, υπάρχουν τρομακτικά προβλήματα παντού, αλλά για την κυβέρνηση το μέγα θέμα είναι να μην του περάσει του δήμαρχου Δούκα. Που θέλει κι αυτός ο ευλογημένος, σώνει και καλά, να δώσει στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων τη Βασιλίσσης Ολγας. Λες και με το που θα συμβεί αυτό, οι Αθηναίοι και οι παρεπιδημούντες στην πόλη, θα ξεχάσουν τις ανοησίες που έλεγε προεκλογικά για τις 25.000 νέες δενδροφυτεύσεις ή τη μείωση της θερμοκρασίας στην πόλη κατά… 5 βαθμούς Κελσίου.
Εμένα όλο αυτό, μου θυμίζει καβγά 15χρονων στο προαύλιο του σχολείου για το ποιος την έχει πιο… μεγάλη, με το συμπάθιο κιόλας…
Γελοιότητα ή… στήσιμο;
Επί της ουσίας δεν υπεισέρχομαι. Διότι αν υπεισέλθω, θα εξαναγκαστώ να πω βαριές κουβέντες, και δεν θέλω, σήμερα πρωτομηνιά, και πρώτη μέρα του φθινοπώρου. Θα ρωτήσω απλώς, αν ο κυβερνητικός καημός για το κυκλοφοριακό στην Αθήνα, όπου φεύγεις για τη δουλειά σου, και δεν ξέρεις ποτέ (ΠΟΤΕ!!) αν θα φτάσεις εγκαίρως ή με μία ώρα καθυστέρηση, εξαντλείται στο μη άνοιγμα της Βασιλίσσης Ολγας. Ο Κηφισός, η Αττική Οδός, η Κηφισίας, η Αλεξάνδρας, η Βασιλίσσης Σοφίας, τους λέει τίποτε; Επίσης, αυτή η θαυμαστή σύμπλευση των τριών υπουργείων Περιβάλλοντος – Πολιτισμού – Μεταφορών, αλήθεια, πόσες εργατοώρες πήρε για να επιτευχθεί; Κι επειδή αποκλείεται κάποιος από τους τρεις υπουργούς να είχε την πρωτοβουλία για την ανακοίνωση, είμαι βέβαιος πως «παίζει» και Μέγαρο Μαξίμου στο έργο. Οπότε το πράγμα γίνεται περισσότερο σύνθετο, και απολύτως γελοίο!
Διότι παραμονές της ΔΕΘ με το σύνολο της κυβέρνησης να απασχολείται, υποτίθεται, με το «πακέτο» και το τι θα περιλαμβάνει, αλλά το Μέγαρο Μαξίμου να ασχολείται με το… μέγα θέμα αν ο Δούκας θα δώσει στην κυκλοφορία τη Βασιλίσσης Ολγας, και αποφασίζει «δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε», αυτό εμένα μου κάνει με τεράστια γελοιότητα. Εκτός πια, κι αν κάποιο διεστραμμένο μυαλό, εκεί μέσα, σκέφτηκε να «στήσει» τον Δούκα απέναντι στην κυβέρνηση, για να απαξιώσει περαιτέρω τον Ν. Ανδρουλάκη. Μη γελάτε. Από αυτούς, στη φάση που βρίσκονται, όλα να τα περιμένεις, πλέον…
Η «ηθική επανάσταση» του ΠΑΣΟΚ
Οδεύουμε πλησίστιοι για την 3η του Σεπτέμβρη, και το ΠΑΣΟΚ θα το γιορτάσει με όλο του το «είναι». Γιατί έτσι πρέπει και γιατί η επέτειος του δίνει την ευκαιρία να κάνει κάτι μαζικό. Να φωνάξει με τον τρόπο του, ότι δεν το βάζει κάτω, αλλά επιμένει, και θα επιμένει, σαν να μην υπάρχει αύριο.
Η μεγάλη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί μεθαύριο, στο Ζάππειο, και φυσικά θα μιλήσει ο πρόεδρος Νίκος, με μια ατζέντα που θα έχει απ’ όλα: το χθες, το σήμερα, και κυρίως το αύριο του Κινήματος. Το τόσο συνυφασμένο και με τον ίδιο, «αύριο».
Αν κατάλαβα σωστά από ένα άρθρο του, που δημοσιεύθηκε το Σάββατο στο (αγωνιστικό) «Καρφί», φαίνεται πως έχει προσδιορίσει και το πώς θα το πάει από εδώ και πέρα: εντόπισα (στο άρθρο) μια αναφορά για «ηθική επανάσταση» που απαιτείται για να αντιστραφεί η «παρακμή του κλειστού συστήματος εξουσίας της Νέας Δημοκρατίας». Και τα συμπλήρωσε με κάτι ωραία για την απαίτηση της κοινωνίας να ξαναγίνει η πολιτική «υπόθεση αξιών, προόδου και δικαιοσύνης».
«Ηθική επανάσταση»; Ωραίο ακούγεται!
Πολιτικές για το Δημογραφικό
Νωρίτερα από την ομιλία του προέδρου Νίκου, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με βασικό ομιλητή τον Τάσο Γιαννίτση που αναδεικνύεται σημαντική σταθερά για το ΠΑΣΟΚ, μετά την πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο κ. Γιαννίτσης θα αναλύσει τον εθνικό χαρακτήρα του προβλήματος που συνιστά το Δημογραφικό. Τίτλος της ομιλίας είναι «Πολιτικές υπέρβασης απέναντι στην εθνική – υπαρξιακή απειλή», και θα ακολουθήσει συζήτηση, στην οποία θα συμμετάσχουν οι Βύρων Κοτζαμάνης (διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτου Ερευνών Μελετών Δημογραφίας ΙΔΕΜ), Παύλος Μπαλτάς (δρ Δημογραφίας – κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ), Φαίη Μακαντάση (διευθύντρια Ερευνών διαΝΕΟσις) και Κατερίνα Καζάνη (βουλευτής Ευβοίας και υπεύθυνη ΚΤΕ Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας).
Καθαρή αντιπολίτευση
Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι και ο πρόεδρος Κυριάκος κατά τη σαββατιάτικη παρουσίαση του «πακέτου Θεσσαλονίκης» θα εστιάσει σε μέτρα για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας και συνακόλουθα του Δημογραφικού, μπορούμε άνετα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το ΠΑΣΟΚ, του παίρνει την μπουκιά από το στόμα, του αρχηγού. Αλλά δεν θα το πούμε, διότι το πρόβλημα είναι τεράστιο, και η άμεση αντιμετώπισή του είναι εθνική ανάγκη, οπότε δεν χωρούν μικροκομματικά κριτήρια, ούτε αναφορές του είδους «α, ο Ανδρουλάκης, του την έφερε του Κυριάκου», όχι!
Αντίθετα σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και την εβδομάδα που ξεκινάει έχω να πω, ότι πραγματοποιεί τέσσερις σοβαρές συνεντεύξεις Τύπου, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα του κυβερνητικού έργου. Θα μετάσχουν 18 βουλευτές και στελέχη του Κινήματος, και στόχος τους είναι να καταδειχθούν τα λάθη, οι παραλείψεις και τα ψέματα της κυβέρνησης. Ωραία, στρωμένα, πράγματα. Καθαρή αντιπολίτευση…
Οι μύθοι για το «κόμμα Τσίπρα»…
Το πολιτικό παράδοξο των ημερών, της εποχής, δεν είναι ούτε η αντιπαράθεση κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης σε όλο το πεδίο, ούτε οι κινήσεις που καταγράφονται στο περιθώριο της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας, ούτε οι πολυαναμενόμενες μετρήσεις της κοινής γνώμης μετά τη ΔΕΘ για να διαπιστωθεί, αν όντως η κοινωνία έχει πάρει τις αποφάσεις της για τον Μητσοτάκη. Το πολιτικό παράδοξο είναι η πληθώρα της «πληροφόρησης» για ένα κόμμα, που δεν υπάρχει, αλλά δεν είναι και καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρξει προσεχώς, παρότι όλα δείχνουν για το αντίθετο.
Αναφέρομαι στο «κόμμα Τσίπρα». Βαρέθηκα να διαβάζω το Σαββατοκύριακο αναλύσεις επί αναλύσεων, διανθισμένες με «πληροφορίες» βουτηγμένες σε μπόλικη σάλτσα, εκτιμήσεις από το πουθενά και αναφορές που θύμιζαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες, παρά σοβαρά πράγματα. Γενικώς το τι «παπάντζα» διακινήθηκε σχετικά με το θέμα αυτό το διήμερο, δεν λέγεται. Από το ποιον θα πάρει στο νέο κόμμα, από το… παλιό που θα διαλύσει (τον ΣΥΡΙΖΑ), μέχρι ποιον αποκλείεται να έχει μαζί του. Κι από το ποιον θα καλέσει κοντά του, «πρωτόκλητο» ως άλλος «Μεσσίας» από την Κεντροαριστερά, μέχρι το ποιον συριζαίο δεν θα αφήσει να περάσει ούτε έξω από τα γραφεία του νέου κόμματος. Τόσο… εμπεριστατωμένη η «παπάντζα» του Σαββατοκύριακου…
…και οι αλήθειες
Επειδή είναι προφανές ότι όλα αυτά ανήκουν στην κατηγορία «πενία τέχνας κατεργάζεται», θα αναφέρω αυτά που εγώ γνωρίζω και τα οποία «τσέκαρα» το Σαββατοκύριακο, με (πραγματικά) άνθρωπό του:
– – Κόμμα θα κάνει, μόνον εφόσον διαπιστωθεί από τις μετρήσεις ότι υπάρχει κυβερνητική προοπτική, ότι μπορεί δηλαδή να διεκδικήσει την πρωθυπουργία.
– – Εχει συγκεκριμένο πλάνο. Πρώτα θα εκδοθεί το βιβλίο «αποκατάστασης» της εικόνας του, και σε ικανή χρονική απόσταση από αυτό (προκειμένου να «δουλέψει» στην κοινωνία το περιεχόμενο), θα προχωρήσει στο εγχείρημα.
– – Αν το βιβλίο εκδοθεί, όπως είναι προγραμματισμένο, ως τις αρχές Δεκεμβρίου, η ανακοίνωση δεν πρόκειται να γίνει νωρίτερα από τον Φεβρουάριο του ’26.
– – Ο ίδιος προσωπικά δεν θέλει, και το τονίζει, να συμπεριλάβει σ’ αυτό, «τίποτε και κανέναν που να συμβολίζει το παλιό, τίποτε που να το συνδέει (το κόμμα) με τον ΣΥΡΙΖΑ».
– – Δεν θέλει, αλλά δεν θα μπορέσει στο τέλος να αποφύγει, την αφομοίωση στελεχών άμεσα συνδεδεμένων μαζί του, όπως λ.χ. η Ολγα Γεροβασίλη. Αυτά…
