Το μήνυμα που ήθελε να εκπέμψει η κυβέρνηση με τη χθεσινή της άνοδο στη Θεσσαλονίκη ήταν – λέει – πως καμία άλλη δεν έχει στρέψει τόσους προβολείς πάνω στη συμπρωτεύουσα. Καμία άλλη δεν έχει κάνει τόσα έργα υποδομής για τη Βόρειο Ελλάδα. Καμία άλλη δεν έχει ακούσει τόσο προσεκτικά τους βορειοελλαδίτες ψηφοφόρους – και δεν έχει λάβει τόσο σοβαρά υπόψη τα αιτήματά τους. Η αλήθεια είναι πως φέτος δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει το μισό Υπουργικό Συμβούλιο στην πατροπαράδοτη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τους παραγωγικούς φορείς. Ούτε κι η πρώτη που ο γαλάζιος κομματικός μηχανισμός από τα Τέμπη και πάνω θα κινητοποιηθεί για εβδομάδες προκειμένου η πρεμιέρα της κυβέρνησης στην έναρξη της πολιτικής σεζόν να αποσπάσει καλές κριτικές απ’ το κοινό. Το εκλογικό σώμα του Βορρά έχει ακούσει ξανά από κυβερνητικά χείλη πόσο κρίσιμο είναι για τα νεοδημοκρατικά ποσοστά – και χωρίς να πλησιάζει μια ΔΕΘ. Για παράδειγμα: πριν από τις περσινές ευρωεκλογές, η ρητορική της ΝΔ διανθίστηκε με τις εθνικοπατριωτικές κορόνες που οι πολιτικοί έχουν προσέξει ότι δελεάζουν τους συντηρητικούς Μακεδόνες. Τον τόνο έδιναν οι νεοδημοκράτες που ήθελαν να πολεμήσουν τον Βελόπουλο και τον Νατσιό με τα ίδια τους τα όπλα.
Ισορροπία
Αργότερα, μετά την εκτίναξη των υπερεθνικιστικών κομματιδίων στα βόρεια εκλογικά τμήματα, όταν ανακοινώθηκε το όνομα του νέου έλληνα επιτρόπου, ο Τζίτζι λανσαρίστηκε σαν μια πολιτική επιλογή που «αναδεικνύει τη σημασία της Μακεδονίας και της Βόρειας Ελλάδας για την Ευρώπη, ως μια περιοχή με στρατηγική θέση, διασυνδεσιμότητα και γεωπολιτική σημασία». Η αγωνία του κυβερνώντος κόμματος να ανακαταλάβει το άλλοτε προπύργιό του δεν είναι αδικαιολόγητη. Οσοι μελετούν εκλογικά στοιχεία και δημοσκοπικές διαφάνειες επιμένουν ότι η ΝΔ συνεχίζει να έχει πρόβλημα τόσο στις λαϊκές συνοικίες της Θεσσαλονίκης όσο και στους αγροτικούς πληθυσμούς της Κεντρικής Μακεδονίας (καθώς και στους κατοίκους ημιαστικών περιοχών της Θράκης). Οι βορειοελλαδίτικες απώλειες χρησιμοποιούνται από τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος σαν απόδειξη πως αυτό έχει χάσει τους δεξιούς αλλά κρατάει τους κεντρώους – άρα, ως επιχείρημα υπέρ μιας ακόμη πιο απότομης δεξιάς στροφής του. Η παραδοσιακή του βάση δεν πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένη, όπως στην πρώτη τετραετία, υποστηρίζεται. Τα νούμερα το επιβεβαιώνουν. Ωστόσο, έπειτα από έξι χρόνια διακυβέρνησης κανένας δεν πατάει καλά πάνω στις απαιτήσεις δύο διαμετρικά αντίθετων εκλογικών ακροατηρίων. Η γαλάζια ευτυχία μπορεί να είναι μόνο η σωστή ισορροπία στη δυστυχία που φέρνουν οι ζημιές και στο Κέντρο και στα δεξιά.
